Skip to main content

ทำไม ถึง เรียกว่า ...
" วิกฤติเศรษฐกิจประชาธิปไตย"
พี่น้องเอ๋ย เป็นไปได้ยังไง?
ใครหนอทำให้เกิดวิกฤติ?
\\/--break--\>

เ ธ อ เห็นไหม น้องนกน้อยโบยบิน
ผกผินอยู่บนทุ่งฟ้างามสถิต
ด้วย มือแห่ง แ ม่ ธ ร ร ม ชา ติ นฤมิตร
ด ว ง จิ ต นกน้อยจึงโบกบิน

 

ก็ มิเห็น สรรพสัตว์ - สรรพสิ่งดิ้นทุรนทุราย
ขวนขวายหา เ ศ ร ษ ฐ กิ จ จนแดดิ้น
โ ล ก ชี วิ ต เ ธ อ เรียบง่าย ทำมาหากิน
อยู่อย่างเรียบง่ายชาชินกับโลกใบนี้

 

ทำไมคำว่า " ป ระ ชา ธิ ป ไ ต ย ? "
จึงต้องมี วิ ก ฤ ติ เลวร้ายในทุกที่
" ป ระ ชา ธิ ป ไ ต ย " จริงแท้ ย่อมเปรมปรีดิ์
แม่มมมมโคตรนี่วิกฤติ คนไร้หวัง

 

หวังอะไร ฝันอะไร หรือ น้องพี่?
มิมีดอก ฝันเพ้อ ฝันคลุ้มคลั่ง
เราก็รู้อยู่ว่าสังคมนี้ยังอยู่ยัง
ด้วย โครงสร้างสังคังอันเกลื่อนดาษดา

 

* " ฝันถึงวันที่ดีมีความหมาย
ก็เลือนรางห่างหายบ่มาหา
ฝัน ถึง ฟ้าดิน เทวดา
ก็ เปล่าดาย ตา ย ห่า ไปหมดแล้ว "

 

ยืน - นั่งนิ่ง ภายใต้ท้องฟ้ากว้าง
ดวงใจมิอ้างว้าง เพริศกล้าแกล้ว
รู้ อยู่ว่าโลกส่วนหนึ่งยังวาวแวว
ขบวนแถว เ พื่ อ น ม นุ ษ ย ชา ติ ยังเดินทาง!

 

" ป ระ ชา ธิ ป ไ ต ย " หากแกงกินมิได้
พี่น้องเอ๋ย เร่งเร็วไว โอบกอดกันเคียงข้าง
จั บ มื อ กั น มั่ น ไ ว้ ไ ม่ ละ วา ง
ช่วยสรรค์สร้าง " ป ระ ชา ธิ ป ไ ต ย ที่ กิ น ไ ด้ ใ ห้ เ ป็ น จ ริ ง" !!!

 

แ ส ง ดา ว   ศ รั ท ธา มั่ น
ฤดูพรรษา , 24 มิถุนายน 2552... ล้านนาอิสระ, เจียงใหม่.
รจนาเนื่องในไปร่วมงานสัมนารำลึกวันปฏิวัติศักดินาอมาตยาฯ
เมื่อ 24 มิถุนายน 2475

 

* บทกวีของอ้าย "ป ระ เ ส ริ ฐ  จั น ดำ" กวีประชาชนลูกทุ่งผู้กลับคืนสู่อ้อมอกแผ่นดินแม่ไปแล้ว!!!

 

 

 

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
บทกวีจาก กวีราษฎร และกวีรากหญ้า ถึง สมัคร สุนทรเวช
กวีประชาไท
14 พย 52 ถึงพี่สาวผู้จากไปไกลลับหล้า มีนามว่าเจ้ขกชกหมัดตรง พี่ยืนหยัดซัดเจ๊กลิ้มยิ้มอย่างทะนง พี่ช่างองอาจหาญกล้าสง่างาม
กวีประชาไท
    เจ้านกขวัญแก้ว ดึกดื่นแล้วยังหลงไพร เจ้าเกิดเติบโตอย่างไร หัวใจจึงถูกขังกรง  
กวีประชาไท
เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า                 ที่ผ่านมาใครเล่าทำฉิบหาย ผืนแผ่นดินร้าวร้อนลุกเป็นไฟ                     ฝีมือใครวายวอดทุกวี่วัน
กวีประชาไท
    ในนามของความจน                    กูคือ ผู้ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย เลือดและเนื้อหลั่งรินไป               กองกระดูกน้ำตาใครมหึมา
กวีประชาไท
ในบรรดาทุกข์ทั้งมวลที่ฉันมีอยู่ ให้ประตูทุกบานได้ขานแย้ม ในห้วงอับอารมณ์อันขื่นแซม ให้เติมแต้มตื่นหวังครั้งชีวิต ฯ
กวีประชาไท
สักวันจะลองเป็นบ้าละความปรารถนาฝันใฝ่เดิน เดิน ฉันจะเดินไปถึงไหนก็ให้รู้กัน
กวีประชาไท
* จุดดาวแดงแต่งกองทัพประชาไท ในความมืดขับทะมึนขึ้นไขแสง กาฬปักษ์ดักดานใกล้เปลี่ยนแปลง แจ้งกระจ่างโดยตีนราษฎรเดิน
กวีประชาไท
โดยน้ำค้างเดื่อนฟ้า               ผลัดละอองเกาะนิ่งแวววาวรอง                ฉ่ำแล้งตามพื้นพุ่มพฤกษ์ผอง            ผืนแผ่นลุกตื่นย่ำเยื้องแย้ง                อย่างเช้าชื่นทวน ฯลฯ
กวีประชาไท
ขอเธอเป็นเช่นดวงดาวที่พราวแสง                   เด่นสีแดงพร่างฟ้าเวหาหนสาดแสงส่องทำลายล้างความมืดมน                เพื่อผองชนคนทุกข์ยากฝากชีวี
กวีประชาไท
สีคนรวมก่อขึ้น                 เป็นมา เล่าแลด้วยเชื่อถือศรัทธา             แกร่งกล้าบริสุทธิ์ดุจมหา -               กษัตริย์ พิศพึงกระทั่งทุกข์ทายท้า            ต่อนี้หน้าหลัง ฯลฯ เสียงสีที่มีไซร้                  ที่ขานไข ที่ใฝ่หวังจาก…