Skip to main content

@ * " เส้นทางผู้ใดสร้าง
ผู้นั้นวางเพื่อทางเขา
ทางร่วม คือ ทาง เ รา
ป ระ ชา ช น ผู้ใช้ทาง


ก้าวไปให้อบอุ่น

ทุกทุกรุ่นผู้ถากถาง

เมื่อ ทา ง ยัง ร ก ร้า ง

เ รา ช่วยสร้าง ใช่ หมางเมิน ฯ "


. . . เ ส้ น ทา ง ป ระ ชา ช น

กล้าเผชิญ มินานเนิ่น

ห ล อ ม ร่ ว ม พ ลั ง เดิ น

ย่อม กำ ชั ย ไม่ช้าพลัน !

 

เ ส้ น ทา ง ป ระ ชา ชน

ทุกแห่งหนเราร่วมกัน

ห ล อ ม รั ก แล ส ร้า ง ส ร ร ค์

ร่วมน้องพี่ลุกสู้ตื่น

 

เ บ้า ห ล อ ม แ ห่ ง ค วา ม รั ก

งดงามนัก มั่นหยัดยืน

คือ ค น แห่งวันคืน

ที่ เ ร่า ร้ อ น และ ค ง ท น

 

คือ ค น อุ ด ม ท ร ร ศ น์

ที่ ยื น ห ยั ด บ่ จำ น น

คือ ค น แห่ง ป ว ง ค น

ที่ ย่ำท้าว ก้า ว เ ก รี ย ง ไ ก ร

 

สังคมที่ท้นทุกข์

ต้องรีบรุกบุกฝ่าไป

เพื่อ ไ ท ย ได้เป็น ไ ท

มิใช่ ทา ส ทุกครั้งคราว

 

คนเอยไยแปลกแยก ?

เพียงแหกปากอยู่ ปาว ปาว

หนทางที่ย่างก้าว

ไยยืดเยื้อให้ยาวนาน ?

 

. . . ห ล่ อ ห ล อ ม ใ ห้ พ ร้ อ ม พ รั ก

แ ล ร้ อ ย รั ก ด้ ว ย จิ ต วิ ญ ญา ณ

ก ล ใ ด วิ ธี กา ร

เ ร่ ง คิ ด ค้ น ล ง มื อ ทำ !!! @

 

 

" แ ส ง ดา ว ศ รั ท ธา มั่น "

ปลายฤดูฝน , ล้านนาอิสระ , เจียงใหม่.

* ถ้อยกวีของ ... " หงา - คาราวาน ... สุรชัย จันทิมาธร "

 

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
    พฤศจิกาห่าถล่ม เมืองก็จมใต้บาดาล หรือคนมันสามานย์ ที่สั่งฟ้าถล่มเมือง  
กวีประชาไท
    ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้ เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน สวนทางกับฝูงนก… ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม? เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า  
กวีประชาไท
  *หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
กวีประชาไท
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหวไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้วลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่านไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ
กวีประชาไท
   
กวีประชาไท
โลกทัศน์ของข้ามืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรีเหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไปแต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ
กวีประชาไท
เธอตายในเดือนกุมภาเวลาตะแบกบานเต็มต้นลมหวนระรานกลีบบางร้าวรนที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง
กวีประชาไท
แด่...ทรัพย์สินเจ็ดหมื่นหกพันล้านของพณฯ ท่าน