Skip to main content

  


 

แผ่นดินที่คุณยืนอยู่ กลืนกินวันเดือนปีไปหมดแล้ว
คายเมล็ดงอกตามก้อนกรวดดิน
ดอกหญ้ามีที่ว่างไหวไกลในแดดกลางวัน
หลับใหลไปท่ามกลางเสียงแมลงกลางคืน
วันสายฝนโปรย ใบไม้ตั้งวงสนทนา
คุณขุดดินอีกหลุม โลกเผยความลับใต้ผืนดินอีกครั้ง
ความเงียบในหลุมใต้ดิน คุณเดินทางไปพบเอง
ความเงียบในโลกใต้ดิน คุณค้นพบรหัสลับ
นำทางคุณไปสู่ความหวังเบิกบานสงบเย็น
เพียงเห็นรากงอกอยู่นอกสายตา หินก็กลายเป็นสีเสื้อผ้านักบวช
แมงดินตาย ไม้ดอกใหม่กำลังบานตามมา
ใฝ่ฝันถึงโลกใด โลกอื่น
คุณยืนอยู่ในเช้ายันค่ำด้วยพลังของแสงแดด
อานุภาพฟ้าฝนในฤดูฝน
ยอดเขาผาแดงมีดวงตามองคุณอยู่
หลับตาก็มองเห็นความพยายาม
เคลื่อนไหวก็เห็นร่องรอยรำลึกถึงความงามโพ้นอดีตกาล
ใบกล้วยฉีกเป็นริ้วพร้อมกันในวันคืนพายุพัดแรง
ใบกล้วยใบใหม่โต้ลมเป็นพัดโบก บอกหนทางเริ่มต้นใหม่
ปลายรากมีเนื้อเยื่อเติบโต
ปลายยอดมีกิ่งใบให้พร้อมเผชิญ
แผ่นดินที่คุณยืนอยู่ คุณมั่นใจในพลังโอบอุ้ม
หันหน้าไปทางใด ทางนั้นเรียกให้คุณรับพลังความหวัง
มายืนอยู่หน้าหุบผาแดง หลงลืมคืนวันเดือนปี
มุ่งมาสู่ดินแดนแห่งนี้ อย่าพกเวลาเดินทางกลับมาด้วย
แผ่นดินจะยอกย้อนให้คุณหัวหมุน หลงใหลง่ายดาย
ยอมเป็นมิตรให้กับอากาศรอบตัวคุณ
เก็บความใฝ่ฝันไว้เดินทาง ก้าวต่อไป


คำ พอวา
วันมาเยือนไร่หุบเขาผาแดง

 

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
    พฤศจิกาห่าถล่ม เมืองก็จมใต้บาดาล หรือคนมันสามานย์ ที่สั่งฟ้าถล่มเมือง  
กวีประชาไท
    ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้ เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน สวนทางกับฝูงนก… ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม? เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า  
กวีประชาไท
  *หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
กวีประชาไท
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหวไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้วลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่านไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ
กวีประชาไท
   
กวีประชาไท
โลกทัศน์ของข้ามืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรีเหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไปแต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ
กวีประชาไท
เธอตายในเดือนกุมภาเวลาตะแบกบานเต็มต้นลมหวนระรานกลีบบางร้าวรนที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง
กวีประชาไท
แด่...ทรัพย์สินเจ็ดหมื่นหกพันล้านของพณฯ ท่าน