สักวันจะลองเป็นบ้า
ละความปรารถนาฝันใฝ่
เดิน เดิน ฉันจะเดินไป
ถึงไหนก็ให้รู้กัน
เดินไปไม่มีจุดหมาย
ไม่มีทางปลายทางฝัน
ไม่เพ้อหาใครคนนั้น
ไม่เดินให้ทันเวลา
ปล่อยใจไหลไปไม่ย้อน
เขียนกลอนในวันโหยหา
สุข ทุกข์ จะใช้ดวงตา
วาจาจะไม่เอ่ยคำ
เดิน เดิน ฉันจะเดินไป
เดินแม้ใจถลำ
เดินไปแม้ตายรุกล้ำ
แม้น้ำจะเหือดในคอ
แม้ใครจะว่างี่เง่า
ดีกว่าแนบเนาแนบหอ
ดีกว่าเชิดหน้าชูคอ
ทำตัวเป็นพ่อสังคม
เดิน เดิน ฉันจะเดินไป
เดินไปแม้กายหมักหมม
แต่ใจจะไม่โสมม
จ่อมจมกับความฟุ้งเฟ้อ!
วลัญชัย ทูนเปลว
บล็อกของ กวีประชาไท
กวีประชาไท
บทกวีจาก กวีราษฎร และกวีรากหญ้า ถึง สมัคร สุนทรเวช
กวีประชาไท
14 พย 52
ถึงพี่สาวผู้จากไปไกลลับหล้า
มีนามว่าเจ้ขกชกหมัดตรง
พี่ยืนหยัดซัดเจ๊กลิ้มยิ้มอย่างทะนง
พี่ช่างองอาจหาญกล้าสง่างาม
กวีประชาไท
เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า ที่ผ่านมาใครเล่าทำฉิบหาย
ผืนแผ่นดินร้าวร้อนลุกเป็นไฟ ฝีมือใครวายวอดทุกวี่วัน
กวีประชาไท
ในนามของความจน กูคือ ผู้ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย
เลือดและเนื้อหลั่งรินไป กองกระดูกน้ำตาใครมหึมา
กวีประชาไท
ในบรรดาทุกข์ทั้งมวลที่ฉันมีอยู่ ให้ประตูทุกบานได้ขานแย้ม ในห้วงอับอารมณ์อันขื่นแซม ให้เติมแต้มตื่นหวังครั้งชีวิต ฯ
กวีประชาไท
สักวันจะลองเป็นบ้าละความปรารถนาฝันใฝ่เดิน เดิน ฉันจะเดินไปถึงไหนก็ให้รู้กัน
กวีประชาไท
* จุดดาวแดงแต่งกองทัพประชาไท
ในความมืดขับทะมึนขึ้นไขแสง
กาฬปักษ์ดักดานใกล้เปลี่ยนแปลง
แจ้งกระจ่างโดยตีนราษฎรเดิน
กวีประชาไท
โดยน้ำค้างเดื่อนฟ้า ผลัดละอองเกาะนิ่งแวววาวรอง ฉ่ำแล้งตามพื้นพุ่มพฤกษ์ผอง ผืนแผ่นลุกตื่นย่ำเยื้องแย้ง อย่างเช้าชื่นทวน ฯลฯ
กวีประชาไท
ขอเธอเป็นเช่นดวงดาวที่พราวแสง เด่นสีแดงพร่างฟ้าเวหาหนสาดแสงส่องทำลายล้างความมืดมน เพื่อผองชนคนทุกข์ยากฝากชีวี
กวีประชาไท
สีคนรวมก่อขึ้น เป็นมา เล่าแลด้วยเชื่อถือศรัทธา แกร่งกล้าบริสุทธิ์ดุจมหา - กษัตริย์ พิศพึงกระทั่งทุกข์ทายท้า ต่อนี้หน้าหลัง ฯลฯ เสียงสีที่มีไซร้ ที่ขานไข ที่ใฝ่หวังจาก…