Skip to main content

 

 

ในนามของความจน                    กูคือ ผู้ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย

เลือดและเนื้อหลั่งรินไป               กองกระดูกน้ำตาใครมหึมา

\\/--break--\>

 

หรือน้ำตาคนทุกข์ยาก                 คือคนฐานรากแห่งชาติสมัย

กงล้อประวัติศาสตร์หมุนเคลื่อนไป พัฒนากันอย่างไรกูยิ่ง จน

 

หรือบาปกรรมกระทำกู                ยังทนอดสูยังยากไร้

หรือมีคนมันจัญไร                      มันกดเหยียบไว้ชนชั้นกู

 

หรือคนรวยก็รวยล้นฟ้า                หรือคนจนยิ่งต่ำค่าราคาสมัย

มือใครยาวก็สาวไป                     ใครไม่ทันถูกทิ้งไว้ให้จมดิน

 

หรือผู้แทนยังโกยกอบ                 อ้างความชอบกับเสียงที่ซื้อหา

ก็ประชาธิปไตยภาพลวงตา            ใช่ไหม..ยังเข่นฆ่าประชาชน

 

บทเรียนเดือนตุลายังตอกย้ำ          ผ่านรอยช้ำพฤษภาจำได้ไหม

กี่คราบเลือด กี่บาป กี่กระสุนใคร     อำนาจใดอนุญาตให้ฟาดฟัน

 

ยังกลบยังปิดยังบิดเบือน               ยังเชือดเชือนด้วยวาจาอันสามหาว

ฆาตกรยังลอยทุกค่ำเช้า                เสียงโหยหวนของคนเศร้าเงียบงันไป

 

หรือชีวิตก็แค่นี้                            หรือว่ามีทางอื่นไหม

ทางสีแดงสีเหลืองหรือสีอะไร          ทางที่เป็นที่ไปไทยเท่าเทียม

 

ในนามของความจน                    กูยัง ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย

 

 

                                                                                       ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์

 

 

 

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
บทกวีจาก กวีราษฎร และกวีรากหญ้า ถึง สมัคร สุนทรเวช
กวีประชาไท
14 พย 52 ถึงพี่สาวผู้จากไปไกลลับหล้า มีนามว่าเจ้ขกชกหมัดตรง พี่ยืนหยัดซัดเจ๊กลิ้มยิ้มอย่างทะนง พี่ช่างองอาจหาญกล้าสง่างาม
กวีประชาไท
    เจ้านกขวัญแก้ว ดึกดื่นแล้วยังหลงไพร เจ้าเกิดเติบโตอย่างไร หัวใจจึงถูกขังกรง  
กวีประชาไท
เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า                 ที่ผ่านมาใครเล่าทำฉิบหาย ผืนแผ่นดินร้าวร้อนลุกเป็นไฟ                     ฝีมือใครวายวอดทุกวี่วัน
กวีประชาไท
    ในนามของความจน                    กูคือ ผู้ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย เลือดและเนื้อหลั่งรินไป               กองกระดูกน้ำตาใครมหึมา
กวีประชาไท
ในบรรดาทุกข์ทั้งมวลที่ฉันมีอยู่ ให้ประตูทุกบานได้ขานแย้ม ในห้วงอับอารมณ์อันขื่นแซม ให้เติมแต้มตื่นหวังครั้งชีวิต ฯ
กวีประชาไท
สักวันจะลองเป็นบ้าละความปรารถนาฝันใฝ่เดิน เดิน ฉันจะเดินไปถึงไหนก็ให้รู้กัน
กวีประชาไท
* จุดดาวแดงแต่งกองทัพประชาไท ในความมืดขับทะมึนขึ้นไขแสง กาฬปักษ์ดักดานใกล้เปลี่ยนแปลง แจ้งกระจ่างโดยตีนราษฎรเดิน
กวีประชาไท
โดยน้ำค้างเดื่อนฟ้า               ผลัดละอองเกาะนิ่งแวววาวรอง                ฉ่ำแล้งตามพื้นพุ่มพฤกษ์ผอง            ผืนแผ่นลุกตื่นย่ำเยื้องแย้ง                อย่างเช้าชื่นทวน ฯลฯ
กวีประชาไท
ขอเธอเป็นเช่นดวงดาวที่พราวแสง                   เด่นสีแดงพร่างฟ้าเวหาหนสาดแสงส่องทำลายล้างความมืดมน                เพื่อผองชนคนทุกข์ยากฝากชีวี
กวีประชาไท
สีคนรวมก่อขึ้น                 เป็นมา เล่าแลด้วยเชื่อถือศรัทธา             แกร่งกล้าบริสุทธิ์ดุจมหา -               กษัตริย์ พิศพึงกระทั่งทุกข์ทายท้า            ต่อนี้หน้าหลัง ฯลฯ เสียงสีที่มีไซร้                  ที่ขานไข ที่ใฝ่หวังจาก…