Skip to main content



เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า
                 ที่ผ่านมาใครเล่าทำฉิบหาย

ผืนแผ่นดินร้าวร้อนลุกเป็นไฟ                     ฝีมือใครวายวอดทุกวี่วัน

เคยย้อนถามประชาบ้างหรือเปล่า                นักกานเมืองมัวเมาขี้ปากเหม็น

ที่อวดดีในสภาทุกเช้าเย็น                          ภาพที่เห็นคือตะกวดผู้อวดดี

 

เคยย้อนถามพวกเดียวกันบ้างหรือเปล่า         ก็เพื่อนนักกานเมืองเก่าๆนั่นใช่ไหม

จะโกรธเกลียดขัดเคืองกันไปใย                  ผลประโยชน์มีไว้ใช้แบ่งปัน

 

เอาเถอะน่า..นักกานเมืองผู้ฉ้อฉล                จงรีบปล้นรีบชิงรีบล้างผลาญ

ก็เยี่ยมยุทธ์กันทั้งนั้นวิชามาร                      เหล่าประชายากต้านทานฝีมือคุณ

 

คุณเปลี่ยนสีได้เร็วปานกิ้งก่า                       คุณกลับกลอกไปมาหาใครเหมือน

คุณเล่นแร่แปรธาตุยากใครเตือน                  จงภูมิใจเถอะเพื่อนสันดานคุณ

 

ที่กล่าวอ้างคำโตว่าเพื่อชาติ                     ก็เห็นถึงสันดานขลาดว่าชาติไหน

มีหางงอกลิ้นเลียเหมือนอะไร                    นั่นใช่ไหมสันดานคุณ “นักกานเมือง”


เห็นไหมสันดานคุณนักกานเมือง
                   คุณปราดเปรื่องแฝงเร้นเป็นไหนๆ

อย่ากลัวไปเลยประชาธิปไตย                      ไม่มีหรอกฟ้าสีทองผองอำไพในแผ่นดิน


                                                                                                        ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์

 

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
เสียง อิ่มอดอ่อนล้า             โรยแรง ลือ    เล่าความจำแฝง          เหลื่อมเร้น เสียง ลือเล่าตายแหง           เสร็จส่ง เรื่องฤๅ เล่า   เจื่อนเก้อหน้าเฟ้น        เก่าพร้อมใหม่หยิม ฯลฯ
กวีประชาไท
  แล้วดอกจานบ้านนาก็ร่วงหล่น           จากแล้งฝนผ่านพ้นสู่เหน็บหนาว แสงตะเกียงดวงน้อยก็ดับยาว            สายลมหนาวพาความเศร้ายังบ้านนา
กวีประชาไท
สิ้นเดือนเดินทางมาพร้อมกับว่างเปล่า
กวีประชาไท
ยุคเยื้องกรายย่ำเท้า หนาวลึก สารสื่อเร่งรู้สึก ท่ารู้ ความเป็นอยู่ด้านนึก ตกดิ่ง แล้วฤๅ เรียกว่าต่างกลุ่มกู้ ชาติเชื้อชนผอง ฯลฯ
กวีประชาไท
  โบยตีฉันเถิดความทรงจำ บัดนี้, ฉันยอมจำนนต่อทุกสิ่งแล้ว ต่อวิญญาณอันพ่ายพังกับความฝันในเวิ้งแล้ง ทิ้งไว้เพียงรอยเท้าในดินทราย
กวีประชาไท
มาเยี่ยมเยือนเพื่อนเก่าคนเคยรัก มาไถ่ถามว่าเหนื่อยหนักและท้อไหม กับชีวิตกับเรื่องราวความเป็นไป เหล้าจอกนี้รินให้เพื่อนดื่มกิน
กวีประชาไท
หนึ่งหยดพรสวัสดิ์นี้          สุขสรรค์ หยดเผื่อไว้เอื้อปัน            ตื่นย้ำ โดยลุคลื่นคลี่นครร-         ลองคลื่น ที่นี่ที่อื่นล้ำ                     หยั่งปลื้มปรีดิ์ถึง ฯลฯ 
กวีประชาไท
คนตายก็ตายไป คนอยู่ก็อยู่ไป ชีวิตหนึ่ง..ก่อนสู่เชิงตะกอน  
กวีประชาไท
    อรุณรุ่งแห่งการต่อสู้ฉายฉานแจ่มชัด ดั่งจะบอกว่า “แนวทางของประชาชนก็คือแนวทางประชาชน ดั่งจะบอกว่า “แนวทางของเผด็จการก็คือแนวทางของเผด็จการ
กวีประชาไท
    จึงใฝ่ฝันถึงวันที่สวยงาม               หลังโมงยามทะเลคลั่งฟ้าสดใส ชุบชีวิตฟื้นตื่นจากเดียวดาย          ปลุกดวงดาวพร่างพรายกลับคืนมา
กวีประชาไท
หากไทยไม่รู้จัก              รากฐานชาติย่อมย่อยแหลกราน    ทุกครั้งคนทุกส่วนอาจหาญ         โหมหักปลุกคลั่งไคล้เผลอพลั้ง    พ่ายเพ้อนิรันดร ฯลฯ