Skip to main content



เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า
                 ที่ผ่านมาใครเล่าทำฉิบหาย

ผืนแผ่นดินร้าวร้อนลุกเป็นไฟ                     ฝีมือใครวายวอดทุกวี่วัน

เคยย้อนถามประชาบ้างหรือเปล่า                นักกานเมืองมัวเมาขี้ปากเหม็น

ที่อวดดีในสภาทุกเช้าเย็น                          ภาพที่เห็นคือตะกวดผู้อวดดี

 

เคยย้อนถามพวกเดียวกันบ้างหรือเปล่า         ก็เพื่อนนักกานเมืองเก่าๆนั่นใช่ไหม

จะโกรธเกลียดขัดเคืองกันไปใย                  ผลประโยชน์มีไว้ใช้แบ่งปัน

 

เอาเถอะน่า..นักกานเมืองผู้ฉ้อฉล                จงรีบปล้นรีบชิงรีบล้างผลาญ

ก็เยี่ยมยุทธ์กันทั้งนั้นวิชามาร                      เหล่าประชายากต้านทานฝีมือคุณ

 

คุณเปลี่ยนสีได้เร็วปานกิ้งก่า                       คุณกลับกลอกไปมาหาใครเหมือน

คุณเล่นแร่แปรธาตุยากใครเตือน                  จงภูมิใจเถอะเพื่อนสันดานคุณ

 

ที่กล่าวอ้างคำโตว่าเพื่อชาติ                     ก็เห็นถึงสันดานขลาดว่าชาติไหน

มีหางงอกลิ้นเลียเหมือนอะไร                    นั่นใช่ไหมสันดานคุณ “นักกานเมือง”


เห็นไหมสันดานคุณนักกานเมือง
                   คุณปราดเปรื่องแฝงเร้นเป็นไหนๆ

อย่ากลัวไปเลยประชาธิปไตย                      ไม่มีหรอกฟ้าสีทองผองอำไพในแผ่นดิน


                                                                                                        ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์

 

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
บทกวีจาก กวีราษฎร และกวีรากหญ้า ถึง สมัคร สุนทรเวช
กวีประชาไท
14 พย 52 ถึงพี่สาวผู้จากไปไกลลับหล้า มีนามว่าเจ้ขกชกหมัดตรง พี่ยืนหยัดซัดเจ๊กลิ้มยิ้มอย่างทะนง พี่ช่างองอาจหาญกล้าสง่างาม
กวีประชาไท
    เจ้านกขวัญแก้ว ดึกดื่นแล้วยังหลงไพร เจ้าเกิดเติบโตอย่างไร หัวใจจึงถูกขังกรง  
กวีประชาไท
เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า                 ที่ผ่านมาใครเล่าทำฉิบหาย ผืนแผ่นดินร้าวร้อนลุกเป็นไฟ                     ฝีมือใครวายวอดทุกวี่วัน
กวีประชาไท
    ในนามของความจน                    กูคือ ผู้ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย เลือดและเนื้อหลั่งรินไป               กองกระดูกน้ำตาใครมหึมา
กวีประชาไท
ในบรรดาทุกข์ทั้งมวลที่ฉันมีอยู่ ให้ประตูทุกบานได้ขานแย้ม ในห้วงอับอารมณ์อันขื่นแซม ให้เติมแต้มตื่นหวังครั้งชีวิต ฯ
กวีประชาไท
สักวันจะลองเป็นบ้าละความปรารถนาฝันใฝ่เดิน เดิน ฉันจะเดินไปถึงไหนก็ให้รู้กัน
กวีประชาไท
* จุดดาวแดงแต่งกองทัพประชาไท ในความมืดขับทะมึนขึ้นไขแสง กาฬปักษ์ดักดานใกล้เปลี่ยนแปลง แจ้งกระจ่างโดยตีนราษฎรเดิน
กวีประชาไท
โดยน้ำค้างเดื่อนฟ้า               ผลัดละอองเกาะนิ่งแวววาวรอง                ฉ่ำแล้งตามพื้นพุ่มพฤกษ์ผอง            ผืนแผ่นลุกตื่นย่ำเยื้องแย้ง                อย่างเช้าชื่นทวน ฯลฯ
กวีประชาไท
ขอเธอเป็นเช่นดวงดาวที่พราวแสง                   เด่นสีแดงพร่างฟ้าเวหาหนสาดแสงส่องทำลายล้างความมืดมน                เพื่อผองชนคนทุกข์ยากฝากชีวี
กวีประชาไท
สีคนรวมก่อขึ้น                 เป็นมา เล่าแลด้วยเชื่อถือศรัทธา             แกร่งกล้าบริสุทธิ์ดุจมหา -               กษัตริย์ พิศพึงกระทั่งทุกข์ทายท้า            ต่อนี้หน้าหลัง ฯลฯ เสียงสีที่มีไซร้                  ที่ขานไข ที่ใฝ่หวังจาก…