Skip to main content

บทกวีจาก กวีราษฎร และกวีรากหญ้า ถึง สมัคร สุนทรเวช

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช

 

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช
ทิ้งโลกเท็จเลือกข้างยืนฝั่งที่แท้
รับใช้แก่นผละผิวเปลือกที่ปรวนแปร
เสริมกระแสพลังประชาชน

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช
ก้าวล้วงพ้นอาณาเขตความสับสน
จากชั้นนำโบราณตระการกล
สู่ฝ่ายคนธรรมดาภราดร

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช
จากโศกหมองของประเทศครั้งเก่าก่อน
รับบาปกรรมแทนเทพไท้สถาพร
ไอ้ฆาตกรตัวจริงเหลืองลอยนวล

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช
ชี้ช่องเด็ดกาฝากไร่นาสวน
ปรสิตพืชพันธุ์เบียดเบียนกวน
กฎขี่มวลแมกไม้ไทยพนา

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช
ปริเวทนาการอาลัยว่า...
“อย่าไปเลยวิมานแมนแดนเทวา
เป็นประชาทิพย์รักษาราษฎร”

ไม้หนึ่ง ก.กุนที

 

 

..ขอไว้อาลัยแด่นักการเมืองที่เลื่องชื่อ
ท่านนั้นคือท่านสมัครซื่อสัตย์ตรง
ท่านมุ่งงานการเมืองหลักพรรคมั่นคง
ความซื่อตรงคือสิ่งชอบไม่ครอบงำ..

..ท่านต่อสู้การเมืองมาอยู่ช้านาน
ท่านประสานงานทุกสมัยไม่เคยช้ำ
แต่วันนี้ท่านต้องทุกข์กับยุคดำ
ท่านต้องช้ำเพราะนิติรัฐยัดเยียดความ..

..ท่านสมัครท่านต่อสู้คู่ประชาธิปไตย
ไม่หวั่นไหวทางการเมืองเรื่องขบหนาม
แต่วันนี้ท่านจำจากยากพยายาม
สุดหักห้ามท่านจากไปขอให้สบาย..

..ท่านคงอยู่ในใจของพวกเรา
พวกที่เฝ้าเรียกความเป็นธรรมนำกฏหมาย
เราจะสู้จนกว่าชีวามลาย
ขอให้สหายเยี่ยงท่านพลันสู่สุขคติเทอญ

NiNJA & JoY รากหญ้าพัฒนาแล้ว
24 พ.ย.52

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
บทกวีจาก กวีราษฎร และกวีรากหญ้า ถึง สมัคร สุนทรเวช
กวีประชาไท
14 พย 52 ถึงพี่สาวผู้จากไปไกลลับหล้า มีนามว่าเจ้ขกชกหมัดตรง พี่ยืนหยัดซัดเจ๊กลิ้มยิ้มอย่างทะนง พี่ช่างองอาจหาญกล้าสง่างาม
กวีประชาไท
    เจ้านกขวัญแก้ว ดึกดื่นแล้วยังหลงไพร เจ้าเกิดเติบโตอย่างไร หัวใจจึงถูกขังกรง  
กวีประชาไท
เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า                 ที่ผ่านมาใครเล่าทำฉิบหาย ผืนแผ่นดินร้าวร้อนลุกเป็นไฟ                     ฝีมือใครวายวอดทุกวี่วัน
กวีประชาไท
    ในนามของความจน                    กูคือ ผู้ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย เลือดและเนื้อหลั่งรินไป               กองกระดูกน้ำตาใครมหึมา
กวีประชาไท
ในบรรดาทุกข์ทั้งมวลที่ฉันมีอยู่ ให้ประตูทุกบานได้ขานแย้ม ในห้วงอับอารมณ์อันขื่นแซม ให้เติมแต้มตื่นหวังครั้งชีวิต ฯ
กวีประชาไท
สักวันจะลองเป็นบ้าละความปรารถนาฝันใฝ่เดิน เดิน ฉันจะเดินไปถึงไหนก็ให้รู้กัน
กวีประชาไท
* จุดดาวแดงแต่งกองทัพประชาไท ในความมืดขับทะมึนขึ้นไขแสง กาฬปักษ์ดักดานใกล้เปลี่ยนแปลง แจ้งกระจ่างโดยตีนราษฎรเดิน
กวีประชาไท
โดยน้ำค้างเดื่อนฟ้า               ผลัดละอองเกาะนิ่งแวววาวรอง                ฉ่ำแล้งตามพื้นพุ่มพฤกษ์ผอง            ผืนแผ่นลุกตื่นย่ำเยื้องแย้ง                อย่างเช้าชื่นทวน ฯลฯ
กวีประชาไท
ขอเธอเป็นเช่นดวงดาวที่พราวแสง                   เด่นสีแดงพร่างฟ้าเวหาหนสาดแสงส่องทำลายล้างความมืดมน                เพื่อผองชนคนทุกข์ยากฝากชีวี
กวีประชาไท
สีคนรวมก่อขึ้น                 เป็นมา เล่าแลด้วยเชื่อถือศรัทธา             แกร่งกล้าบริสุทธิ์ดุจมหา -               กษัตริย์ พิศพึงกระทั่งทุกข์ทายท้า            ต่อนี้หน้าหลัง ฯลฯ เสียงสีที่มีไซร้                  ที่ขานไข ที่ใฝ่หวังจาก…