แล้วดอกจานบ้านนาก็ร่วงหล่น จากแล้งฝนผ่านพ้นสู่เหน็บหนาว
แสงตะเกียงดวงน้อยก็ดับยาว สายลมหนาวพาความเศร้ายังบ้านนา
คือเรื่องราวหญิงชั่วจากแดนไกล คือตัวแทนในยุคสมัยตีคุณค่า
ผ่านวัตถุผ่านเงินผ่านมายา แล้ววันหนึ่งหญิงต่ำช้าก็ล้มลง
เธอล้มลงในผืนดินแตกระแหง ก็ผู้คนยื้อแย่งแข่งคุณค่า
บ้านใครใหญ่บ้านใครโตมีราคา มีลูกสาวเอามาประชันกัน
เธอล้มลงท่ามกลางความอดยาก คนอีกฝากอ้วนอิ่มกว่าไหนๆ
แต่อีกฝากนอนแห้งรอความตาย นี่หรือไทยต่อไทย..ไทยเท่าเทียม
เธอล้มลงต่อข้อครหา ว่าคือหญิงชั่วช้าไร้ศักดิ์ศรี
เป็นกากเดนสังคมของคนดี จึงโบยตีด้วยแซ่ศีลธรรม
เธอล้มลงในเมืองป่าคอนกรีต เมืองสีซีดคละคลุ้งกามสมัย
เธอผิดบาปต่ำช้าหรืออย่างไร ที่ทอดกายคลายเหงาเมืองเมามัว
ใช่ไหม..เธอคือละครน้ำเน่า คือฉากตอนเก่าๆไร้คุณค่า
เป็นความตายของหญิงชั่วไร้ราคา คือมายาหลอกหลอนทุกตอนไป
แล้วดอกคูณบ้านนาก็เหี่ยวเฉา มีแต่เสียงแคนเศร้าเป่าเร่หา
แม่จำเรียงเรไรของบ้านนา วันกลับมาเจ้าเหลือเพียงเถ้าธุลี
ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์