ภาพประกอบจาก http://www.flickr.com/photos/poakpong/2074330653
แสงระบายเงาผ่านบานไม้เก่า
ใบหน้าฉันอยู่ในเงาแห่งห้องหมอง
ผ่านหน้าต่างบานนั้นฉันเฝ้ามอง
พลิ้วทำนองหล่นราย ใบไม้ชรา
เหนือระแนงดอกไม้บางชนิด
ผีเสื้อตัวน้อยนิดเล่นเริงร่า
กระหยับปีกผ่อนริ้วราวปลิวมา
กับสายลมปริศนาต้นเหมันต์
แสงหม่นลงทีละน้อยทีละน้อย
ผีเสื้อคล้อยเคลื่อนหาย - สายตาฉัน
ใบไม้เหลืองหล่นรายคล้ายเงียบงัน
สลับกันทับกล่นบนหนทาง
จากแผ่วแผ่วลมผิวปลิวม่านไหว
เพียงพลิ้วร่วงร่ายใบทีละร่าง
อากาศเริ่มเจือหนาวอยู่เบาบาง
ช่อดอกไม้ชูสล้างต่างสะเทือน
ณ ระแนงดอกไม้บางชนิด
หลายดอกดวงร่วงปลิดลงกล่นเกลื่อน
เหลืองที่ร่วงห่มทางก็ร้างเลือน
ฟุ้งขึ้นเหมือนผีเสื้อเหนือสายลม
ระส่ำระสายต้นไม้และพุ่มดอก
อากาศเย็นม้วนระลอกราวหมอกห่ม
ฉันขยับชันเข่า บนเก้าอี้กลม
กระชับแขนนิ่งชมนาฎการณ์
คล้ายได้กลิ่นดินหอมมาฉ่ำฉ่ำ
คลับคล้ายเมฆจะนำฝนมาผ่าน
เด็กเด็กรีบนำฝูงจักรยาน
กลับเข้าบ้านดั่งรู้อนาคต
กวิสรา
20 ตุลาคม 2550
เกือบบ่ายสองที่สายฝนจวนเจียนจะมาถึง