Skip to main content
ใครแบ่งโลกออกเป็นสองฝ่าย
กำหนดข้างดีร้ายคนละฝั่ง
แล้วทุ่มเทถกเถียงใครเสียงดัง
แล้วใครมีกองกำลังตั้งประจัน

นั่นเขานี่เราชัดแตกต่าง
นั่นทางเขานี่เราทางเป็นอย่างนั้น
หากบางครั้งทางของเรามาพบกัน
เสียงโห่ร้องฆ่ามันให้ตกตาย

เราฝ่ายดี เขาฝ่ายเลวนั่นชัดแจ้ง
ธรรม,อธรรมมิแอบแฝงในความหมาย
เขาอธรรมนำความโลกให้วอดวาย
เราคือธรรมส่งฉาย โลก แผ่นดิน

สืบค้นโลกก่อนหน้านี้กาลสมัย
ความขัดแย้งก็เป็นไปไม่จบสิ้น
ทุกข์ท่วมทับสงครามเลือดหลั่งริน
สายน้ำตาท่วมถิ่นถึงท้องทะเล

และสุขก็ยังดำรงคงอยู่
เป็นทางเคียงคู่มิได้หักเห
ต่างต่อสู้บนอุดมการณ์อย่างทุ่มเท
แพ้ ชนะ ก็ปนเปว่ากันไป

โลกอาจย่อมมีข้างเป็นบางคราว
ร่วมหรือต้านจะนานยาวสักเพียงไหน
อุดมการณ์ก็ผันแปรคนเปลี่ยนใจ
เป็นอย่างนั้นหรือไม่ ไม่รู้แล้ว

เพียงเห็นโลกผ่านมาสมัยนี้
เรา,เขาชัดชี้ได้คล่องแคล่ว
ไม่ใช่เราก็เป็นเขาถือตามแนว
ต่างทางต่างทอแถวตามทางตน

แล้วโลกของพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
จะคุยกับใครได้ในยามสับสน
หากไม่รู้เป็นเขา,เราในฝูงชน
กว่าจะเสาะจะสืบค้นฝ่ายเดียวกัน

ถามอีกครั้งใครแบ่งข้างให้กับโลก
แบ่งมนุษย์ร่วมทุกข์โศกมาแข่งขัน
แบ่งความดีความเลวแบ่งเผ่าพันธุ์
แล้วถ้าขอให้แบ่งปัน ได้ไหมหนอ

                         นาโก๊ะลี

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
บทกวีจาก กวีราษฎร และกวีรากหญ้า ถึง สมัคร สุนทรเวช
กวีประชาไท
14 พย 52 ถึงพี่สาวผู้จากไปไกลลับหล้า มีนามว่าเจ้ขกชกหมัดตรง พี่ยืนหยัดซัดเจ๊กลิ้มยิ้มอย่างทะนง พี่ช่างองอาจหาญกล้าสง่างาม
กวีประชาไท
    เจ้านกขวัญแก้ว ดึกดื่นแล้วยังหลงไพร เจ้าเกิดเติบโตอย่างไร หัวใจจึงถูกขังกรง  
กวีประชาไท
เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า                 ที่ผ่านมาใครเล่าทำฉิบหาย ผืนแผ่นดินร้าวร้อนลุกเป็นไฟ                     ฝีมือใครวายวอดทุกวี่วัน
กวีประชาไท
    ในนามของความจน                    กูคือ ผู้ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย เลือดและเนื้อหลั่งรินไป               กองกระดูกน้ำตาใครมหึมา
กวีประชาไท
ในบรรดาทุกข์ทั้งมวลที่ฉันมีอยู่ ให้ประตูทุกบานได้ขานแย้ม ในห้วงอับอารมณ์อันขื่นแซม ให้เติมแต้มตื่นหวังครั้งชีวิต ฯ
กวีประชาไท
สักวันจะลองเป็นบ้าละความปรารถนาฝันใฝ่เดิน เดิน ฉันจะเดินไปถึงไหนก็ให้รู้กัน
กวีประชาไท
* จุดดาวแดงแต่งกองทัพประชาไท ในความมืดขับทะมึนขึ้นไขแสง กาฬปักษ์ดักดานใกล้เปลี่ยนแปลง แจ้งกระจ่างโดยตีนราษฎรเดิน
กวีประชาไท
โดยน้ำค้างเดื่อนฟ้า               ผลัดละอองเกาะนิ่งแวววาวรอง                ฉ่ำแล้งตามพื้นพุ่มพฤกษ์ผอง            ผืนแผ่นลุกตื่นย่ำเยื้องแย้ง                อย่างเช้าชื่นทวน ฯลฯ
กวีประชาไท
ขอเธอเป็นเช่นดวงดาวที่พราวแสง                   เด่นสีแดงพร่างฟ้าเวหาหนสาดแสงส่องทำลายล้างความมืดมน                เพื่อผองชนคนทุกข์ยากฝากชีวี
กวีประชาไท
สีคนรวมก่อขึ้น                 เป็นมา เล่าแลด้วยเชื่อถือศรัทธา             แกร่งกล้าบริสุทธิ์ดุจมหา -               กษัตริย์ พิศพึงกระทั่งทุกข์ทายท้า            ต่อนี้หน้าหลัง ฯลฯ เสียงสีที่มีไซร้                  ที่ขานไข ที่ใฝ่หวังจาก…