ที่มาภาพ : www.oknation.net
1
เหตุการณ์ตะวันออกไม่เปลี่ยนแปลง แดดแรง – คนล้า – เมษาฯ ร้อน
น้ำมูนเหลืองขอดเหลือตะกอน แต้มอีสานไม่อาทรต่อใดใด
นกกระจาบบินเร็วรีบหลบแดด แสงแผดปีกเจ้าทุกเช้าไหน
ต่อกลางวันสลดเศร้าเรื่องราวใคร ร้อนแล้งทุรนทุรายแห่งสายน้ำ
...สายน้ำมูน มูนมัง ความหวังสิ้น แผ่นดินนี้ของใคร ใยลึกล้ำ
รับรู้สึกแทนผองชนผู้โดนกระทำ ก่อเกิดเป็นลำนำ คนน้ำมูน
เธอมิใช่คนน้ำมูน คนนู้น หรือคนที่ไหน? ใยห่วงหาอาทรใด ให้ว้าวุ่น
เกิดเป็นรอยโรคร้ายไม่สมดุล กระนั้นยังหยัดเทิดทูน ยุติธรรม์
ยุติธรรม์เพื่อใคร และไม่ใช่เพื่อใคร... โลกใบใหม่ในจิตเกินปิดกั้น
จึงหลอมรวมให้ตัวตนโดนลงทัณฑ์ เพื่อจำนรรจ์ ทายท้าโลกบ้าใบ้
บ้าใบ้เหมือนถูกปิด ถูกบิดเบือน แสงหนึ่งหยั่งสะเทือนสะท้อนไหว
วูบต่อการชำระ...หมดภาระใจ จึ่งฉายโชนประทีปไป ปลดระวาง
2
เหตุการณ์ตะวันออกบอกเราว่า แดดยิ่งแรง คนยิ่งกล้า ไม่ลาร้าง
น้ำมูน น้ำแม่เหมือนน้ำนมนาง หลอมคนให้ชิมลาง แล้วถางทิศ
เดินไปสู่หนทางทุกบางใคร ขณะทุกห้วงหัวใจคล้ายลิขิต –
จากสายน้ำ สายไหนให้หยุดคิด จึงหลอมรวมทุกชีวิตสู่ทิศไทฯ
3
สายน้ำตะวันออก เพียงบอกข่าว เรื่องราวเล็กเล็กแต่ยิ่งใหญ่
วูบของดาวทิ้งดวงดับลับฟ้าไกล ขณะหนึ่งแสงสุดท้ายได้ฉายแรง
เพียงเสี้ยวดาวร่วงหล่นดวงดับ ก่อนลับขอบหล้าลาลำแสง –
กระพริบจ้ากล้าจรัสจรุงแจง คล้ายบอกกล่าวไม่เสแสร้งในแสงสุดท้าย...
แด่...เธอผู้นั้น
ไหมฟ้า
ชายขอบเมืองดอกบัว
เหตุการณ์ตะวันออกไม่เปลี่ยนแปลง แดดแรง – คนล้า – เมษาฯ ร้อน
น้ำมูนเหลืองขอดเหลือตะกอน แต้มอีสานไม่อาทรต่อใดใด
นกกระจาบบินเร็วรีบหลบแดด แสงแผดปีกเจ้าทุกเช้าไหน
ต่อกลางวันสลดเศร้าเรื่องราวใคร ร้อนแล้งทุรนทุรายแห่งสายน้ำ
...สายน้ำมูน มูนมัง ความหวังสิ้น แผ่นดินนี้ของใคร ใยลึกล้ำ
รับรู้สึกแทนผองชนผู้โดนกระทำ ก่อเกิดเป็นลำนำ คนน้ำมูน
เธอมิใช่คนน้ำมูน คนนู้น หรือคนที่ไหน? ใยห่วงหาอาทรใด ให้ว้าวุ่น
เกิดเป็นรอยโรคร้ายไม่สมดุล กระนั้นยังหยัดเทิดทูน ยุติธรรม์
ยุติธรรม์เพื่อใคร และไม่ใช่เพื่อใคร... โลกใบใหม่ในจิตเกินปิดกั้น
จึงหลอมรวมให้ตัวตนโดนลงทัณฑ์ เพื่อจำนรรจ์ ทายท้าโลกบ้าใบ้
บ้าใบ้เหมือนถูกปิด ถูกบิดเบือน แสงหนึ่งหยั่งสะเทือนสะท้อนไหว
วูบต่อการชำระ...หมดภาระใจ จึ่งฉายโชนประทีปไป ปลดระวาง
2
เหตุการณ์ตะวันออกบอกเราว่า แดดยิ่งแรง คนยิ่งกล้า ไม่ลาร้าง
น้ำมูน น้ำแม่เหมือนน้ำนมนาง หลอมคนให้ชิมลาง แล้วถางทิศ
เดินไปสู่หนทางทุกบางใคร ขณะทุกห้วงหัวใจคล้ายลิขิต –
จากสายน้ำ สายไหนให้หยุดคิด จึงหลอมรวมทุกชีวิตสู่ทิศไทฯ
3
สายน้ำตะวันออก เพียงบอกข่าว เรื่องราวเล็กเล็กแต่ยิ่งใหญ่
วูบของดาวทิ้งดวงดับลับฟ้าไกล ขณะหนึ่งแสงสุดท้ายได้ฉายแรง
เพียงเสี้ยวดาวร่วงหล่นดวงดับ ก่อนลับขอบหล้าลาลำแสง –
กระพริบจ้ากล้าจรัสจรุงแจง คล้ายบอกกล่าวไม่เสแสร้งในแสงสุดท้าย...
แด่...เธอผู้นั้น
ไหมฟ้า
ชายขอบเมืองดอกบัว
บล็อกของ กวีประชาไท
กวีประชาไท
บทกวีจาก กวีราษฎร และกวีรากหญ้า ถึง สมัคร สุนทรเวช
กวีประชาไท
14 พย 52
ถึงพี่สาวผู้จากไปไกลลับหล้า
มีนามว่าเจ้ขกชกหมัดตรง
พี่ยืนหยัดซัดเจ๊กลิ้มยิ้มอย่างทะนง
พี่ช่างองอาจหาญกล้าสง่างาม
กวีประชาไท
เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า ที่ผ่านมาใครเล่าทำฉิบหาย
ผืนแผ่นดินร้าวร้อนลุกเป็นไฟ ฝีมือใครวายวอดทุกวี่วัน
กวีประชาไท
ในนามของความจน กูคือ ผู้ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย
เลือดและเนื้อหลั่งรินไป กองกระดูกน้ำตาใครมหึมา
กวีประชาไท
ในบรรดาทุกข์ทั้งมวลที่ฉันมีอยู่ ให้ประตูทุกบานได้ขานแย้ม ในห้วงอับอารมณ์อันขื่นแซม ให้เติมแต้มตื่นหวังครั้งชีวิต ฯ
กวีประชาไท
สักวันจะลองเป็นบ้าละความปรารถนาฝันใฝ่เดิน เดิน ฉันจะเดินไปถึงไหนก็ให้รู้กัน
กวีประชาไท
* จุดดาวแดงแต่งกองทัพประชาไท
ในความมืดขับทะมึนขึ้นไขแสง
กาฬปักษ์ดักดานใกล้เปลี่ยนแปลง
แจ้งกระจ่างโดยตีนราษฎรเดิน
กวีประชาไท
โดยน้ำค้างเดื่อนฟ้า ผลัดละอองเกาะนิ่งแวววาวรอง ฉ่ำแล้งตามพื้นพุ่มพฤกษ์ผอง ผืนแผ่นลุกตื่นย่ำเยื้องแย้ง อย่างเช้าชื่นทวน ฯลฯ
กวีประชาไท
ขอเธอเป็นเช่นดวงดาวที่พราวแสง เด่นสีแดงพร่างฟ้าเวหาหนสาดแสงส่องทำลายล้างความมืดมน เพื่อผองชนคนทุกข์ยากฝากชีวี
กวีประชาไท
สีคนรวมก่อขึ้น เป็นมา เล่าแลด้วยเชื่อถือศรัทธา แกร่งกล้าบริสุทธิ์ดุจมหา - กษัตริย์ พิศพึงกระทั่งทุกข์ทายท้า ต่อนี้หน้าหลัง ฯลฯ เสียงสีที่มีไซร้ ที่ขานไข ที่ใฝ่หวังจาก…