เสียงครวญ...อันเงียบสงัด

20080509

ยินเสียงครวญ  ร้องดัง  ห้องขังมืด
เท้าเหยียดยืด  มือยัน  พยุงนั่ง
เปล่งเสียงร้อง  ก้องผ่านกรง  โลกจงฟัง
เสียงครวญดัง  จากห้องขัง  ห้องทรมาน

กระบองฟาด  สาดน้ำแข็ง แทงเหล็กกรวม
ร่างกายบวม  นวมช้ำ เลือดไหลพล่าน
ไฟฟ้าช็อต  เฉียดปลิด ชีวิตญาณ
ทรมาน...แสนทรมาน จักเหลือทน

ยินเสียงครวญ  ร้องดัง  ห้องขังร้าย
เกือก-ล้อมกาย  หมายมั่นปลิด  ชีวิตคน
โอดโอย  โอดครวญ  จำทวนทน
กระเสือกกระสน ดิ้นรน  หลังชนฝา

เสียงครวญก้อง  จากห้องขัง  กังวานไกล
ลมหายใจ  สุดท้าย  อยู่ตรงหน้า
จิตสั่งเสีย  จงเข้มแข็ง  นะลูกจ๋า
พ่อเหลือทน  ขอจากลา  กลับฟ้าไกล

Hutanmimpi *

หนึ่งในความบอบช้ำที่ถูกส่งเข้าไปในจิตใจของพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ คือ ความไร้มนุษยธรรมของเจ้าหน้าที่เลวบางคนที่กระทำซ้ำเติมต่อประชาชน การจับกุมตัวไปกักขัง แล้วใช้วิธีโหดด้วยการซ้อมทรมานเป็นวิธีการของความป่าเถื่อนสิ้นดี!!

* Hutanmimpi หรือ ฮูตันมิมปี เป็นนามปากกาของกวี  เขาเป็นอดีตนักศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์วิทยาเขตปัตตานี

ความเห็น

Submitted by タ-ン on

เราเป็นนักศึกษามอ.ปัตตานีเหมือนกันค่ะ อ่านแล้วนึกภาพออก น่าสงสาร น่าเศร้าจับใจ

Submitted by มนุษย์อิสระ on

พึงปลดปล่อยดินแดนสามจังหวัดภาคใต้ให้เป็นอิสระ มิเช่นนั้นสันติภาพมิมีวันเกิดขึ้น ต้องรู้และเข้าใจประวัติศาสตร์ พวกกรุงรัตนโกสินทร์รุกรานเขาไปทั่วทั้งเหนืออิสานใต้ เรามิใช่นิยมความรุนแรง ไม่เห็นการฆ่ากันไม่ว่าฝ่ายไหน ... เฮ้ ปลดปล่อยใหห้สามจังหวัดภาคใต้ให้เป็นอิสระ อย่าล้าหลังคลั่งชาติเลย พวกเจ้า ที่ไปรุกรานธรรมชาติวิถีชีวิตของเขานักปกครองทั้งหลาย

หมู่บ้านในฝัน

 
 
ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล
หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้
เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน
สวนทางกับฝูงนก
ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย
ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม?
เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น
กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า
 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย

 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น
วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร
ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน
เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม

บ่ายแล้ง ฯ

ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหว
ไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้ว

ลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่าน

ไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ