ยินเสียงครวญ ร้องดัง ห้องขังมืด
เท้าเหยียดยืด มือยัน พยุงนั่ง
เปล่งเสียงร้อง ก้องผ่านกรง โลกจงฟัง
เสียงครวญดัง จากห้องขัง ห้องทรมาน
กระบองฟาด สาดน้ำแข็ง แทงเหล็กกรวม
ร่างกายบวม นวมช้ำ เลือดไหลพล่าน
ไฟฟ้าช็อต เฉียดปลิด ชีวิตญาณ
ทรมาน...แสนทรมาน จักเหลือทน
ยินเสียงครวญ ร้องดัง ห้องขังร้าย
เกือก-ล้อมกาย หมายมั่นปลิด ชีวิตคน
โอดโอย โอดครวญ จำทวนทน
กระเสือกกระสน ดิ้นรน หลังชนฝา
เสียงครวญก้อง จากห้องขัง กังวานไกล
ลมหายใจ สุดท้าย อยู่ตรงหน้า
จิตสั่งเสีย จงเข้มแข็ง นะลูกจ๋า
พ่อเหลือทน ขอจากลา กลับฟ้าไกล
Hutanmimpi *
หนึ่งในความบอบช้ำที่ถูกส่งเข้าไปในจิตใจของพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ คือ ความไร้มนุษยธรรมของเจ้าหน้าที่เลวบางคนที่กระทำซ้ำเติมต่อประชาชน การจับกุมตัวไปกักขัง แล้วใช้วิธีโหดด้วยการซ้อมทรมานเป็นวิธีการของความป่าเถื่อนสิ้นดี!!
* Hutanmimpi หรือ ฮูตันมิมปี เป็นนามปากกาของกวี เขาเป็นอดีตนักศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์วิทยาเขตปัตตานี
ความเห็น
เราเป็นน
เราเป็นนักศึกษามอ.ปัตตานีเหมือนกันค่ะ อ่านแล้วนึกภาพออก น่าสงสาร น่าเศร้าจับใจ
พึงปลด
พึงปลดปล่อยดินแดนสามจังหวัดภาคใต้ให้เป็นอิสระ มิเช่นนั้นสันติภาพมิมีวันเกิดขึ้น ต้องรู้และเข้าใจประวัติศาสตร์ พวกกรุงรัตนโกสินทร์รุกรานเขาไปทั่วทั้งเหนืออิสานใต้ เรามิใช่นิยมความรุนแรง ไม่เห็นการฆ่ากันไม่ว่าฝ่ายไหน ... เฮ้ ปลดปล่อยใหห้สามจังหวัดภาคใต้ให้เป็นอิสระ อย่าล้าหลังคลั่งชาติเลย พวกเจ้า ที่ไปรุกรานธรรมชาติวิถีชีวิตของเขานักปกครองทั้งหลาย