Skip to main content

20080515 burma 1

20080515 burma 2

20080515 burma 3

20080515 burma 4

ที่มาภาพ : Prachatai Burma, http://www.freeburmarangers.org, http://www.siamintelligence.com

ฟ้าสั่งกลางสายฝน          พายุก่นต้องขวัญหนี
แผ่นดินอิระวดี                อเวจีเข้าลงทัณฑ์

บ้านเรือนหลุดลอยหาย    ความตายให้โศกศัลย์
ชีวิตและชีวัน                  เสียงสนั่นทั่วปฐพี

ซากศพเต็มท้องทุ่ง         กลิ่นคลุ้งในแดนนี้
นรกอเวจี                       อิระวดีร่ำระทม

โลกตะลึงเป็นที่สุด           ต่างรุดเข้าระดม
น้ำตาที่ขื่นขม                 ซับซานซมจากเวรกรรม

กระหยิ่มยิ้มเสียงหัวเราะ    ดังเสนาะชั่งน่าขำ
ระดมทุนมาช่วยกรรม        ระดมธรรมมาช่วยกู....    

ทั่วโลกต่างสยบ              เพื่อรอพบไปช่วยกู้
ผู้คนต่างคอยดู               ให้เร่งรู้เข้าช่วยเหลือ

เสียงหัวเราะของภูตผี       แผ่นดินนี้ไม่น่าเชื่อ
คนตายไปเป็นเบือ           มันน้อยนิดไม่มากมาย

แห่มาข้าจะเหมา            จะเอาไปไม่สูญหาย
เพื่อเป็นยุทธปัจจัย          แจกจ่ายให้ลูกศึกหาญ    
    
กระหยิ่มยิ้มเสียงหัวเราะ   ดังเสนาะนั่งหน้าบาน
ระดมทุนมาช่วยงาน        ระดมทานมาช่วยกู.!!


                                                 รัชนี   รัตติกาล
                                                 6 พฤษภาคม 2551    

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
    พฤศจิกาห่าถล่ม เมืองก็จมใต้บาดาล หรือคนมันสามานย์ ที่สั่งฟ้าถล่มเมือง  
กวีประชาไท
    ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้ เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน สวนทางกับฝูงนก… ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม? เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า  
กวีประชาไท
  *หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
กวีประชาไท
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหวไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้วลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่านไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ
กวีประชาไท
   
กวีประชาไท
โลกทัศน์ของข้ามืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรีเหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไปแต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ
กวีประชาไท
เธอตายในเดือนกุมภาเวลาตะแบกบานเต็มต้นลมหวนระรานกลีบบางร้าวรนที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง
กวีประชาไท
แด่...ทรัพย์สินเจ็ดหมื่นหกพันล้านของพณฯ ท่าน