จงผลิบานในดวงใจข้า มิปรารถนาการเป็นอื่น
แสนสั้นหรือยาวยืน เราจะหลอมกันและกันเพราะรักแดดเมษา รักฝนพฤษภาที่เมฆกลั่น
รักมิถุนาฟ้าฉายจันทร์ รักวันเดือนปีที่พบพานพำนักในดวงใจข้า หยาบมาขัดเกลาให้อ่อนหวาน
คงเสียงเยาว์วัยไว้เนิ่นนาน เบิกบานเหมือนนกรุ่งอรุณวันและคืนข้ากับเจ้า สนทนาเขลาเขลากับเถ้าฝุ่น
ดอกไม้ละไมละมุน อ่อนหวานนักอ่อนหวานนักเป็นช่วงลมวูบไหว ก่อนเลยไปเราได้สลัก
ร่องรอยของความรัก ริมหน้าต่างฤดูหนาวเจ้าเป็นบทกวี จากดนตรีของหมู่ดาว
จากธารสายสีขาว ไหลรินสู่ห้วงดวงใจเนิ่นนานหรือแสนสั้น ข้าได้ฝันเจ้าได้ใฝ่
คืนจึงมีวอมไฟ จากหิ่งห้อยผู้มาเยือนเราผ่านเราผ่านพ้น น้ำตาหล่นและหยาดเปื้อน
เราผ่านเราผ่านเรือน- พักแรมของนักเดินทางครั้งหนึ่งเราได้อยู่ ดูสีทองของกองฟาง
แดดแรกเมื่อฟ้าสาง หอมเพียงนั้นอุ่นเพียงนี้ข้าอยู่กับเจ้า หลอมเป็นเราทุกทุกที่
เจ้าคือบทกวี ถ่ายเทอยู่ในความเป็น
กวิสรา ชนะพูล
พะเยา
ความเห็น
โอ๊ะ อย่
โอ๊ะ อย่าบอกนะ ว่าเขียนตอบ "ไม่อาจหลอมรวม"
คิคิ
" ครั้งหนึ่งเราได้อยู่ ดูสีทองของกองฟาง
แดดแรกเมือฟ้าสาง หอมเพียงนั้น อุ่นเพียงนี้
ข้าอยู่กับเจ้า หลอมเป็นเราทุกทุกที่
เจ้าคือบทกวี ถ่ายเทอยู่ในความเป็น "
หลายครั้ง เราได้อยู่...
ดูสีทองของกองฟาง เราเห็นเห็น
เป็นอดีตผันผ่านมาที่ต้องเป็น
ฉันอยากรู้เธอหลีกเร้นสู่หนใด ?
ดวงตาของ
ดวงตาของฉัน
บทกวีของเธอ
ความงดงามในดวงใจ
ไม่ทราบว
ไม่ทราบว่าจะติดต่อเจ้าของกวีชิ้นนี้ได้อย่างไรครับ
ยังไงรบกวน Webmaster หรือคุณกวิสรา ชนะพูล ติอต่อมาที่
infest_film@hotmail.com ด่วนๆครับ
ขอบคุณครับ
บ้านเมือ
บ้านเมืองกำลังวุ่นวายสับสนไม่รู้จะฟังใครดี
บ้านเมือ
บ้านเมืองนี้เกิดอะไรใครช่วยตอบ เอาความขอบใส่ตัวมัวหมองศรี
ชาติจะเป็นเช่นไรไม่ใยดี สุขทุกข์มีร่วมกันฉันพี่น้อง
หากทุกคนรักชาติขาดสติ ขอตำหนิการกระทำขอพร่ำร้อง
ให้รู้รักสามัคคีมีครรลอง ขอจงมองเราคนไทยใจเดียวกัน
เจ้าคือบ
เจ้าคือบทกวี บทกวีคือเจ้า
ขอคารวะ แ
ขอคารวะ และ มอบดอกไม้ทั้งสวน
สุดยอดของบทกวี ... .... .... .....