การหลอมรวมระหว่างเรา

20080604

จงผลิบานในดวงใจข้า มิปรารถนาการเป็นอื่น
แสนสั้นหรือยาวยืน เราจะหลอมกันและกัน

เพราะรักแดดเมษา รักฝนพฤษภาที่เมฆกลั่น
รักมิถุนาฟ้าฉายจันทร์ รักวันเดือนปีที่พบพาน

พำนักในดวงใจข้า หยาบมาขัดเกลาให้อ่อนหวาน
คงเสียงเยาว์วัยไว้เนิ่นนาน เบิกบานเหมือนนกรุ่งอรุณ

วันและคืนข้ากับเจ้า สนทนาเขลาเขลากับเถ้าฝุ่น
ดอกไม้ละไมละมุน อ่อนหวานนักอ่อนหวานนัก

เป็นช่วงลมวูบไหว ก่อนเลยไปเราได้สลัก
ร่องรอยของความรัก ริมหน้าต่างฤดูหนาว

เจ้าเป็นบทกวี จากดนตรีของหมู่ดาว
จากธารสายสีขาว ไหลรินสู่ห้วงดวงใจ

เนิ่นนานหรือแสนสั้น ข้าได้ฝันเจ้าได้ใฝ่
คืนจึงมีวอมไฟ จากหิ่งห้อยผู้มาเยือน

เราผ่านเราผ่านพ้น น้ำตาหล่นและหยาดเปื้อน
เราผ่านเราผ่านเรือน- พักแรมของนักเดินทาง

ครั้งหนึ่งเราได้อยู่ ดูสีทองของกองฟาง
แดดแรกเมื่อฟ้าสาง หอมเพียงนั้นอุ่นเพียงนี้

ข้าอยู่กับเจ้า หลอมเป็นเราทุกทุกที่
เจ้าคือบทกวี ถ่ายเทอยู่ในความเป็น


กวิสรา ชนะพูล
พะเยา

ความเห็น

Submitted by ม่วนน้อย on

โอ๊ะ อย่าบอกนะ ว่าเขียนตอบ "ไม่อาจหลอมรวม"
คิคิ

Submitted by แสงดาว ศรัทธามั่น on

" ครั้งหนึ่งเราได้อยู่ ดูสีทองของกองฟาง

แดดแรกเมือฟ้าสาง หอมเพียงนั้น อุ่นเพียงนี้

ข้าอยู่กับเจ้า หลอมเป็นเราทุกทุกที่

เจ้าคือบทกวี ถ่ายเทอยู่ในความเป็น "

หลายครั้ง เราได้อยู่...

ดูสีทองของกองฟาง เราเห็นเห็น

เป็นอดีตผันผ่านมาที่ต้องเป็น

ฉันอยากรู้เธอหลีกเร้นสู่หนใด ?

Submitted by จูพเนจร on

ดวงตาของฉัน
บทกวีของเธอ
ความงดงามในดวงใจ

Submitted by infest_film on

ไม่ทราบว่าจะติดต่อเจ้าของกวีชิ้นนี้ได้อย่างไรครับ

ยังไงรบกวน Webmaster หรือคุณกวิสรา ชนะพูล ติอต่อมาที่

infest_film@hotmail.com ด่วนๆครับ

ขอบคุณครับ

Submitted by wan.02 on

บ้านเมืองกำลังวุ่นวายสับสนไม่รู้จะฟังใครดี

Submitted by wan.02 on

บ้านเมืองนี้เกิดอะไรใครช่วยตอบ เอาความขอบใส่ตัวมัวหมองศรี
ชาติจะเป็นเช่นไรไม่ใยดี สุขทุกข์มีร่วมกันฉันพี่น้อง
หากทุกคนรักชาติขาดสติ ขอตำหนิการกระทำขอพร่ำร้อง
ให้รู้รักสามัคคีมีครรลอง ขอจงมองเราคนไทยใจเดียวกัน

Submitted by หล่อเข้ม on

เจ้าคือบทกวี บทกวีคือเจ้า

ขอคารวะ และ มอบดอกไม้ทั้งสวน
สุดยอดของบทกวี ... .... .... .....

หมู่บ้านในฝัน

 
 
ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล
หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้
เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน
สวนทางกับฝูงนก
ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย
ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม?
เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น
กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า
 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย

 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น
วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร
ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน
เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม

บ่ายแล้ง ฯ

ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหว
ไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้ว

ลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่าน

ไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ