ยำส้มไข่ปลาบึกกับเหล้าขาว และโง่เง่ากับผู้ดีน้ำครำ

ผู้ดีตีนแดง-ขอ โทษ เท้าแดง ตะแคงเท้าเดิน เวลาเหยียบปุ่มปมของพรมผืนนุ่มนิ่มราวกับปุยเมฆ นั่นแหละเท้าของผู้ดี และโลกของผู้ดีมีแต่น้ำครำ –น้ำคำ แห่งการหลอกลวง ทั้งผู้ดีจริง และผู้ดีกลวง ขณะเดินย่ำไปบนเส้นทางสู่ร้านอาหารเลิศหรู เมนูไข่คาเวียกับบรั่นดีแก้วทรงสูงดัดจริตวางรอ ผู้ดีน้ำครำละเลียดเมรัยรสคมผ่านลำคอ และละเลียดไข่คาเวียที่มีอยู่นับจำนวนได้บนจานราคาแพงกว่าการขึ้นห้องกับปอง ของโฉน ไพรำ

ผู้ดี น้ำครำมองออกไปนอกหน้าต่างสูงลิบของห้องอาหารโรงแรมเสียดฟ้า เบื้องล่างแม่น้ำไหลเอื่อยเหนื่อยปานจะขาดใจตาย ผู้ดีน้ำครำละเลียดไข่คาเวียราคาแพง เพื่อเลิศหรูมีหน้ามีตา แต่คนหาปลาแม่น้ำโขงกินยำส้มไข่ปลาบึกโดนด่าว่าทรมานสัตว์

ริยำ! ไหมละ ผู้ดีน้ำครำ...

\\/--break--\>
ปลา บึก และปลาตัวเป็นเจ้าของไข่คาเวีย ต่างมิได้หมายปองเป็นของผู้ใด เพราะล้วนแต่อาศัยอยู่ในน้ำ ผู้มีความสามารถต่างจับหามาได้ แต่การจับก็แตกต่างกันออกไป ปลาบึกตัวใหญ่อาศัยในน้ำจืดถูกมองจับได้ราวเดือน ๕ เดือนเมืองภาคเหนือ..สุ มาเต๊อะ คนหาปลาในแม่น้ำโขงจับปลาบึกมาหลายชั่วอายุคน พอๆ กับคนหาปลาในทะเลจับไอ้เจ้าของไข่แล้วรีดไข่ในอุทรมาทำไข่คาเวียนั่นแหละ มิต่าง แต่แตกต่าง

ยำ ส้มไข่ปลาบึกใช้เวลาหลายวันกว่าจะกินได้ สำคัญต้องกินแกล้มเหล้าขาว สี่สิบดีกรีขึ้น แต่อย่าเป็นเหล้าโรง ต้องเหล้ากลั่น ตอนกินเอาช้อนตักไข่ปลาบึกเข้าปาก แล้วหยิบหอมขาว (กระเทียม) กับพริกกระเหรี่ยงเม็ดเล็กแต่เผ็ดดุดันพอๆ กับแสนศักดิ์ เมืองสุรินทร์เวลาขึ้นชก ทุกอย่างไม่ทำให้สุก แต่ฆ่าเชื้อด้วยเหล้าขาว ...สุมาเต๊อะ ลำขนาดนัก

ผู้ดีน้ำครำละเลียดน้ำองุ่นหมักเปรี้ยวบนเก้าอี้นั่งราคาแพงกว่าควายไถนา และเรือหาปลาลำเล็ก แพงระยับสำหรับค่าอิ่มเอม...

ใน ดงผู้ดีน้ำครำต่างประณามการจับปลาบึกของคนหาปลาที่เชียงของ ราวกับว่าพวกเขาคือฆาตกรผู้โหดร้าย แต่พวกเขาลืมประณามนักล่าปลาในท้องทะเลผู้ออกแสวงหาไข่คาเวีย ดัดจริตในการกินพิลึกสำหรับผู้ดีน้ำครำ

ขอ โทษเถอะท่านผู้ดีทั้งหลาย หากคนหาปลาอยากเอาไข่คาเวียมาทำส้มไข่ปลากินแกล้มเหล้าขาวบ้างจะได้ไหม มันไม่แปลกไปหรอก รสลิ้นที่สัมผัสไม่เคยแตกต่างกัน แม้จะเป็นรสลิ้นของผู้ดี หรือรสลิ้นของคนหาปลาผู้ลอยเรือชีวิตเหนือสายน้ำชะตากรรม เราต่างมีลิ้นอันเดียวและไม่เคยมีสองแฉก แต่ลิ้นของผู้ดีน้ำครำอาจมีสองแฉก ส่องดูลิ้นของท่านบนแก้วน้ำองุ่นหมักเปรี้ยวแก้วนั้นเถอะ แล้วอย่าได้หวาดกลัวกับลิ้นของตัวเอง

กว่า จะได้ปลาบึกไข่เต็มท้องมาทำส้มไข่ปลาต้องรอกันข้ามปี รอจนดอกซอมพอแดงเด่นเหนือริมฝั่งน้ำ แล้วค่อยไปเลี้ยงผีเรือผีลวงบนบานศาลกล่าวก่อนลงมือจับปลาบึก บางครั้งโซน่าที่สายตาแม่นยำต้องนั่งตากแดดบนห้างเสือตาไฟหลายชั่วโมงกว่าจะ ได้เห็นคลื่นน้ำ แล้วส่งสัญญาณไปหาคนหาปลาให้เอาเรือออกไปจับปลาบึก

วิธี การจับปลากินไข่แตกต่างกันสิ้นเชิง ส้มไข่ปลาบึกกว่าจะกินได้ต้องรอข้ามปี และกินบนพื้นฐานการเคารพวัฒนธรรม รวมทั้งดำรงอยู่อย่างมีวัฒนธรรม แม้จะกินบนผืนทรายริมฝั่งน้ำ แต่ไข่คาเวียแดกด่วนในโรงแรมหรูที่เบื้องล่างคือน้ำครำอย่างแท้จริง

โง่เง่าบัดซบกับความคิดของผู้ดีน้ำครำ...แม้แต่การกินยังแยกผู้คนสองตีนสองมือออกจากกันและกัน