ภรรยาบอกว่า
ควรใช้แผนสอง หาผู้มาปราบมัน ก็ต้องหาแมวมาปราบหนู ศัตรูคู่อาฆาตแห่งเผ่าพันธุ์ ผมไม่ตอบรับแผนนี้ เพราะไม่ชอบแมว ไม่ชอบมากเสียด้วย แต่เจ้าหนูที่แสดงการคุกคามรบกวนทุกๆคืน ทำให้ผมต้องเงียบไม่คัดค้าน เมื่อภรรยานำลูกแมวสีดำอกขาว เท้าขาวทั้งสี่เท้า เหมือนสวมถุงเท้าขาวไม่เท่ากัน เธอนำมาเลี้ยงข้างห้องครัว ขังมันไว้ในบ้าน เธอหากะละมังสีดำมาใบหนึ่ง รองก้นกะละมังด้วยทราย ทำไว้ให้แมวถ่าย อาหารวางไว้ใกล้ แมวโตวันโตคืน กลิ่นฉุนจากปัสสาวะอุจจาจาระแมวรุนแรงขึ้นทุกวัน รบกวนผมเล็กน้อยจนผมบ่น ภรรยาจัดการย้ายกะละมังไปไว้ในห้องครัว เกิดปัญหากับการประกอบอาหาร ผมจึงยอมให้ย้ายมาอยู่ที่เดิม
แมวโตขึ้นอีก
คงราวเด็กวัยรุ่น มันคงเล็กเกินจะจับหนู เสียงหนูกุกกักเริ่มเบาบาง ผมคิดใคร่ควาญ หรือมันได้กลิ่นแมว หรือมันเห็นแมวจึงหลบลี้หนีหายเพราะกลัว ผมเริ่มมองมันด้วยสายตาเป็นมิตรมากขึ้น เจ้าเหมียวเริ่มแสดงผลงาน จากงานเล็กๆไต่ขึ้นสู่งานใหญ่ตามลำดับ เริ่มจากจับแมลงสาบตัวเล็กๆก่อน เลื่อนขั้นไปจับจิ้งจกตามฝาผนัง พื้นห้อง ฝาห้อง เพดาน ผมบันทึกผลงานของมันในใจอย่างสม่ำเสมอ และรอคอยผลงานชิ้นสำคัญที่จะมีให้ได้ยิ้ม
อีกนั่นแหล่ะ
เจ้าเหมียวก็มีเส้นทางชีวิตของมัน มันเริ่มเป็นหนุ่ม มักออกเที่ยวกลางคืนไกลบ้าน ไปในที่มีตัวเมียอยู่ หายตัวไปแทบทุกคืน เริ่มแรกไปไม่นานก็กลับ ต่อมาหายไป 2 วัน 2 คืน ภรรยามีความผูกพันกับมันมากขึ้น เพราะเลี้ยงมันตั้งแต่เล็กๆ เธอจะบ่นหามัน มีอาการเหงาเมื่อเจ้าเหมียวหายไปนาน เธอตามหามันไปทั่วหมู่บ้าน ผมพลอยช่วยตามหาไปด้วย ยามมันอยู่ผมก็เฉยๆ พอไม่เห็นมันก็คิดถึง เป็นห่วง เกรงมันจะได้รับอันตราย อาจถูกทำร้าย ถูกฟันหรือถูกวางยา บอกภรรยาว่า หากมันไม่กลับมาในเย็นวันที่ 2 ให้ตัดใจได้ว่ามันถูกฆ่าแน่นอน หาลูกแมวตัวใหม่มาเลี้ยงได้...ที่สุดมันก็กลับมาท่าทางอ่อนเพลียหิวโซ ภรรยารีบเข้าอุ้มดีอกดีใจ หาอาหารให้มันกิน เช่น ปลาหมึก ปลากระป๋อง อาหารเม็ด พูดลูกๆแม่ๆเสียงสั่นกับมัน
อีกไม่นาน
มันหายไปอีก คราวนี้หายไป 3 วัน 3 คืน แต่มันก็กลับมา ผมกับภรรยาหารือกันว่า ต้องแก้ไขเรื่องนี้ โดยป้องกันก่อนมันจะหายไปนานกว่านี้ หรือหายจ้อยไม่กลับมาเลย...จับมันใส่ถุงแล้วรูดเชือกปิดปาก หิ้วไปหาสัตวแพทย์ที่คลินิกสันป่าตอง ถ้าอุ้มไปมันตื่นคนตื่นรถ มันอาจอาจจะข่วนเราได้ เป็นการทำตามกูรูเกี่ยวกับแมวแนะนำ บอกหมอให้ตอนมันซะเลย ค่าตอน 500 บาท ผมอุ้มมันนอนตะแคงบนเตียง หมอฉีดยาสลบเข้าตรงสีข้าง มันร้องเหมียวดิ้นแสดงอาการเจ็บ ผมกับภรรยาไม่กล้าดูต่อ มานั่งม้ายาวรอนอกห้องผ่าตัด.
บล็อกของ ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
อ่านกวีนิพนธ์
ของโอมาร์ คัยยัม กวีชาวเปอร์เซียหรืออิหร่าน โดยแคน สังคีต แปลเป็นภาษาไทย ได้เนื้อหาเกี่ยวกับความรักว่า
อันความรัก คืออะไร ควรใคร่คิด
…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
เนาวรัตน์กวาดสายตา
เข้าไปในตัวบ้านไม้ชั้นเดียว พื้นบ้านต่ำกว่าระดับถนนคอนกรีตเล็กน้อย ข้างฝามีปฏิทิน มีรูปคณะซอ มีรูปแม่จันทร์สม สายธารา นั่งคู่กับผู้ชายวัยใกล้เคียงกัน เนาวรัตน์คาดคะเนว่า คงเป็นครูคำผาย นุปิง ทั้งคู่อยู่ในชุดคนเมือง ข้างหลังนั่งล้อมวง สวมเสื้อหม้อฮ่อม ปี่ 3 คน ซึง 1 คน เนาวรัตน์มองดูที่หน้าบ้านริมถนน มีสิ่งก่อสร้าง คล้ายโรงครัวเล็กๆ มีป้ายสี่เหลี่ยมผืนผ้าติดข้างฝา บอกชื่อแม่จันทร์สม สายธารา ที่อยู่ …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
เสียงปี่ผสมเสียงซึงดังขึ้น
รับกับเสียงผู้ขับซอ เสียงปีและซึงผสมกลมกลืนมีทั้งหวานแหลมและนุ่มนวล ก่อเกิดบรรยากาศความเป็นชาวเหนือขึ้นมาทันที ผู้ขับซอชายนั่งขัดสมาธิ มือถือไมโครโฟนไร้สาย ผู้หญิงนั่งพับเพียบเคียงกัน หันหน้าอวดผู้ชม ยามผู้ชายขับซอ ผู้หญิงเอียงตัวไปมา มือไม้ขยับรับเสียงดนตรี ทำนองดนตรีนั้นเนาวรัตน์ฟังไม่ออก เป็นเพลงอะไร สมัยเด็กๆเขาเข้าใจว่า คนเป่าปี่และคนดีดซึง คงเล่นเพลงเดียวตลอดงาน เพราะฟังทีไรก็เหมือนเดิมทุกที …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
เนารัตน์ข้าราชการบำนาญ
นั่งเก้าอี้พลาสติกของวัด ดูซอที่ตั้งเวทีข้างประตูวัด สถานที่ซอเป็นยกพื้นขึ้นสูงราวคอผู้ใหญ่ ปูพื้นด้วยไม้กระดาน ล้อมสามด้านด้วยไม้ไผ่ลำโตขนาดข้อมือเด็ก ด้านละ 2 ต้น คล้ายเชือกกั้นเวทีมวย อีกด้านมีบันไดพาด สำหรับให้คณะซอปีนขึ้นไป สถานที่ขับซอเรียกว่า “ผามซอ” พื้นจะปูด้วยเสื่อ ความจริงเนาวรัตน์ไม่อยากมาชมเท่าไร อยากได้เรื่องราวเกี่ยวกับด้านบันเทิงของชาวเหนือ นำไปเขียนลงเวบเพื่อเผยแพร่ หรือส่งไปยังหนังสือที่เขาต้องการ...ในวัยเด็กย่าบอกว่า ซอสนุกมาก …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ผู้ใหญ่บ้านได้พูดเสริมต่อจากเจ้าอาวาส
“กรรมการวัด ได้มีการประชุมหารือกันก่อนแล้วแล้วรอบหนึ่ง มีเจ้าอาวาสเป็นประธาน คณะกรรมการวัด มีข้อคิดความเห็นว่า จะขอความร่วมมือร่วมใจจากศรัทธาญาติโยมทุกคน ช่วยกันบริจาคเงินเพื่อจัดงานบวช ในวันที่ 12 กรกฎาคม 2553 โดยจะขอเก็บหลังคาละ 140 บาท เงิน 40 บาทจะเป็นค่าจัดทำอาหารกลางวัน เลี้ยงศรัทธาทั้งหมู่บ้าน ส่วนอีก 100 บาท จะเป็นค่าทำบุญและค่าจ้างซอมาเล่นเฉลิมฉลอง จึงอยากถามหมู่เฮาชาวบ้านว่า จะเห็นด้วยไหม ?”
มีเสียงพึมพำอึงในวิหาร …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
เสียงเคาะลำโพงปลายเสาไฟฟ้า
ในหมู่บ้านทุ่งแป้ง ดังขึ้น 3 ครั้ง แล้วมีเสียงพูด
“ ฮัลโหล ! ฮัลโหล ! ครับ ! ขอประชาสัมพันธ์ วันนี้กินข้าวแลงแล้ว เวลาประมาณ 1 ทุ่มเศษ ขอเชิญทุกบ้านทุกหลังคาเรือน มาประชุมพร้อมกันที่วัดทุ่งแป้งนะครับ มีหลายเรื่องที่จะประชุมหารือกัน อย่าได้ขาดกันเน้อ บอกต่อๆกันไปด้วยเน้อครับ...ขอขอบคุณครับ”
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ได้ยินเสียงหมอเรียก
เราทั้งคู่รีบเข้าไป เห็นเจ้าเหมียวนอนตะแคงนิ่งเหมือนท่อนไม้ ลิ้นแดงเล็กห้อยคาปาก หมอบอกว่า เอาลิ้นมันคาปากไว้ หากลิ้นค้างในปากขณะมันสลบ ลิ้นอาจจุกปากหายใจไม่ออกอาจตายได้ มันจะสลบสัก 1 ชั่วโมง ลุงกับป้าช่วยกันอุ้มมันขึ้นรถ วางมันบนเบาะหลังที่มีผ้าขนหนูรอง พอถึงบ้านอุ้มมันไปวางราบบนม้ายาวที่มีหมอนรอง ลิ้นยังคาปากเหมือนเดิม อดนึกไม่ได้ว่าตอนแมว
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ผมมองผ่านทางเดิน
ไปห้องครัว เห็นแมวต่างบ้าน เดินย่องเงียบกริบออกมา เจ้าตัวนี้มาขโมยอะไรกินบ่อยๆ ผมหมายตาจะเล่นงานมันหลายครั้ง แต่มันรอดปลอดภัยทุกที ไม่ทำร้ายอะไรมากมายหรอก จะหาไม้เล็กๆไม่ทันแล้ว เราก็นักฟุตบอล ใช้เท้าเคลื่อนไหวประจำ เตะได้ทั้งซ้ายขวา ไม่รู้จักศูนย์หน้าทีมโรงเรียนดังซะแล้ว จะหลบซ้ายขวาเจอหมด ฮะฮ่า !..เสร็จแน่เจ้าเหมียว แมวขาวดอกลายเดินกลับออกมาใกล้ถึงมุมห้องแล้ว ผมโผล่พรวดออกไป มันตกใจยืนตลึง ผมส่งเสียงข่มขวัญ มันตั้งหลักได้ขยับวิ่งไปทางขวาแล้วแวบมาทางซ้าย …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
พออากาศเริ่มเย็น
เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว นกเอี้ยงที่เคยหายไป เริ่มกลับมาส่งเสียงแก๋ๆ ตามยอดต้นโพธิ์ข้างวัด ส่วนนกเขาอยู่ประจำถิ่นในหมู่บ้าน ฤดูไหนผมก็ยังเห็นนกเขาเสมอ เดินไปมาตามถนนบ้าง เกาะสายไฟบ้าง บ้านนี้นกเขามากจริงๆ คนแปลกหน้าเข้ามา จะได้ยินเสียงนกเขาคูระงมหมู่บ้าน คงนึกว่าหมู่บ้านนี้เลี้ยงนกเขา ความจริงไม่เห็นใครเลี้ยงนกเขาเลย มันเป็นนกที่หากินเอง ว่างจากหาอาหาร มันจะคูเสียงขับกล่อมผู้คนชาวทุ่งแป้ง ขณะผมพิมพ์หนังสือ ยังได้ยินเสียงคูทุ้มๆ มาจากทิศเหนือ ละแวกบ้านน้าบุญแว่วมา …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
แปรงฟันล้างหน้าเสร็จเรียบร้อย
ผมกลับมายืนดูที่หน้าต่างดังเดิม ฝูงนกยางยังคงบินตามกันเต็มท้องฟ้า ไม่รู้จักหมดสิ้น อากาศเริ่มเย็น ลมเย็นพัดมาจากทุ่งหน้าบ้านเอื่อยๆ บอกสัญญาณย่างเข้าสู่ฤดูหนาว นกมากมายไม่รู้มันมาจากไหน มาไกลแค่ไหน บ้างว่ามันมาจากไซบีเรีย จีน มองโกล หิมาลัย มันเป็นนกปากห่าง นกยาง ฯลฯ จำนวนเป็นแสนตัวทีเดียว สิ่งที่ตามมาคือโรคติดต่อ ต้องระวังไข้หวัดนก ที่มันนำมาฝากเจ้าของบ้าน