Skip to main content

“ไฟมาป่าเป่ง มดส้มเต้ง ผักหวานโป่ง” คือคำพังเพยที่พ่อกำนันอนันต์ ดวงแก้วเรือน ได้เล่าให้ฟังในที่ประชุมคณะทำงานภูมิภาคภาคเหนือ รางวัลลูกโลกสีเขียว เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2551 ที่บ้านธารแก้ว จังหวัดเชียงใหม่

ไฟคือส่วนหนึ่งของวิถีชีวิต ซึ่งชาวเหนือและชาวอีสานผู้ใช้ชีวิตร่วมกับป่ามาช้านาน มีคำพังเพยว่า ช่วงฤดูแล้งต่อต้นฤดูฝนต้องเผาป่า เพื่อให้ไม้ผลิใบใหม่ มดแดงจะมีไข่เป้ง เม็ดใหญ่ เป็นอาหารโปรตีนชั้นดี แกงใส่ยอดผักหวาน ซึ่งจะแตกยอด(โป่ง) ในช่วงฤดูแล้ง

20080304 ผักหวาน
ผักหวาน

20080304 ไข่มดแดง(ภาษาเหนือเรียกมดส้ม)
ไข่มดแดง(ภาษาเหนือเรียกมดส้ม)

20080304 เห็ดเผาะ
เห็ดเผาะ ภาพจาก www.siamensis.org

วิถีชีวิตซึ่งแปรเปลี่ยนตามฤดูกาลอย่างสงบสุขได้เปลี่ยนแปลงไป จากผลของการพัฒนาไปสู่การเป็นสังคมบริโภคนิยม วัตถุนิยม

ในยุคโลกาภิวัตน์ พื้นที่ป่าถูกรุกด้วยวัตถุประสงค์ต่าง ๆ ทั้งเพื่อการทำเกษตรปลูกพืชเชิงเดี่ยวส่งขายตลาดโลก ทำรีสอร์ท ทำสนามกอล์ฟ ทำถนน อ่างเก็บน้ำ ตามกระแสทุนนิยม ทำให้ประเทศไทยเหลือพื้นที่ป่าไม้น้อยกว่า 20 % จากพื้นที่ 320 ล้านไร่ของทั้งประเทศ

การเผาซากพืชในไร่ นา การชิงเผาป่า  การเผาเศษไม้ใบไม้ในฤดูแล้ง กลายเป็นปัญหาที่ทุกฝ่ายพยายามหาสาเหตุและแนวทางแก้ไข คุณสุพจน์ หลี่จา เลขาธิการมูลนิธิพัฒนาชุมชนและเขตภูเขา จังหวัดเชียงราย ขอโอกาสให้ข้อมูลและข้อเสนอแนะต่อผู้อ่านดังนี้ค่ะ

“ในสถานการณ์ปัจจุบัน ทุกคนทั่วโลกได้ตระหนักถึงปัญหาสภาวะโลกร้อนในมุมมองที่แตกต่างกันออกไป จึงร่วมมือกันหาทางป้องกันแก้ไข เพื่อลดปัญหาให้น้อยลง สื่อทุกแขนงต่างเสนอบทความและแนะแนวทางอย่างมีส่วนร่วม ภาวะโลกร้อนจึงเป็นปัญหาที่ผู้คนตระหนักถึงอันตรายที่จะตามมา หากไม่ได้รับการป้องกันแก้ไขโดยเร็ว

สำหรับประเทศไทยนั้น หน่วยงานต่าง ๆ ทั้งภาครัฐและเอกชนร่วมกันรณรงค์เพื่อสร้างความเข้าใจต่อสถานการณ์ภาวะโลกร้อนให้แก่ประชาชน  รวมทั้งขอความร่วมมือในการลดปัญหาโลกร้อน เช่น เปิดปิดไฟเท่าที่จำเป็น การใช้พลังงานหารสอง เป็นต้น

20080304 ไฟไหม้ป่า
ไฟไหม้ป่า ภาพจาก www.thaiwaterdirds.com

ไฟไหม้ป่าหรือที่ผู้คนเรียกกันว่าไฟป่า เป็นอีกหนึ่งสาเหตุแห่งการเกิดปัญหาภาวะโลกร้อน สิ่งที่น่าสนใจมื่อพูดถึงปัญหาไฟป่า ก็คือ การเอาไฟที่เกิดจากการเผาเศษวัชพืชในไร่ นา ของเกษตรกรรวมเข้าไปด้วย แต่ในมุมมองของชาวนา ชาวไร่ การกำจัดเศษวัชพืชด้วยการเผานั้น เป็นการลดค่าใช้จ่ายด้านการเตรียมพื้นที่ทำกิน ลดปัญหาการใช้สารเคมีในการฆ่าแมลงศัตรูพืช

เนื่องจากช่วงเดือนมกราคมถึงเดือนเมษายน ปี 2550 ที่ผ่านมา ได้เกิดวิกฤติการณ์ปัญหาหมอกควันไฟในพื้นที่ภาคเหนืออย่างรุนแรง โดยเฉพาะในพื้นที่จังหวัดเชียงราย เชียงใหม่แม่ฮ่องสอน และน่าน ซึ่งปัญหาที่เกิดขึ้นส่งผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชนในท้องที่นั้น ๆ อีกทั้งยังส่งผลกระทบถึงสภาพเศรษฐกิจ สังคม และการท่องเที่ยว

การเตรียมความพร้อมรับสถานการณ์ไฟป่าในปี 2551 และป้องกันการเกิดวิกฤติมลพิษหมอกควันไฟในอากาศ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช จึงได้จัดโครงการ  100 วันอันตราย ร่วมใจต้านภัยหมอกควันและไฟป่า เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีขึ้นเมื่อวันศุกร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2551 ณ ห้องประชุมเชียงรายคอนเวนชั่นฮอลล์ โรงแรมลิตเติ้ลดั๊ก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย

มูลนิธิพัฒนาชุมชนและเขตภูเขา ได้รับจดหมายเชิญเข้าร่วมเวทีเสวนา เรื่องสถานการณ์หมอกควันพิษและไฟป่าในภาคเหนือ จากสำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 15 จังหวัดเชียงราย

ในพิธีเปิดโครงการฯได้รับเกียรติจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติคุณอนงวรรณ เทพสุทิน มาเป็นประธานกล่าวเปิดงานและมอบธงรณรงค์ต้านหมอกควันและไฟป่า เฉลิมพระเกียรติ ฯ ให้กับผู้ว่าราชการจังหวัดหรือผู้แทนจาก 8 จังหวัดภาคเหนือตอนบน

20080304 ประธานในพิธีเปิดงาน
ประธานในพิธีเปิดงานโครงการฯมอบธงรณรงค์ต้านหมอกควันและไฟป่า เฉลิมพระเกียรติ ฯ
ให้กับผู้ว่าราชการจังหวัดหรือผู้แทนจาก 8 จังหวัดภาคเหนือตอนบน




คุณศรัณย์ ใสสะอาด ผู้อำนวยการสำนักป้องกันปราบปรามและควบคุมไฟป่า กรมอุทยานแห่งชาติและพันธุ์พืช กล่าวไว้ในเวทีเสวนา ว่าสาเหตุของการเกิดไฟป่ามี 2 สาเหตุหลัก คือ เกิดจากธรรมชาติและมนุษย์  ข้อมูลปี 2528 - 2542 มีไฟป่าเกิดขึ้น 77,000 ครั้ง เกิดจากธรรมชาติ 4 ครั้ง ที่ภูกระดึง,เขาใหญ่ ,ห้วยน้ำดัง และท่าแพะ

ในปี พ.ศ.2550 ตั้งแต่ 1 ตุลาคม 2549  ถึง 30 กันยายน  2550 เกิดไฟป่าขึ้นประมาณ 7,700 กว่าครั้ง และในปี 2551ตั้งแต่ 1 ตุลาคม 2550 ถึง 15 กุมภาพันธ์ 2551 เกิดไฟป่าขึ้น 579 ครั้ง ข้อมูลทั้งหมดนี้มิได้กล่าวรวมถึงไฟที่เผาในไร่นาของเกษตรกรแต่อย่างใด

การเผาไฟในไร่นาของเกษตรกร มักทำในช่วงเดือนธันวาคมถึงเดือนมีนาคมของทุกปี รวมระยะเวลาประมาณ 4 เดือน ของการเตรียมพื้นที่ทำกินก่อนถึงฤดูกาลเพาะปลูก ควันไฟและความร้อนที่เกิดจากการเผาไฟในไร่ นา ซึ่งเกิดขึ้นในอาณาบริเวณที่มีการควบคุมเปลวไฟไม่ให้ลุกลาม เมื่อเศษวัชพืชที่กองรวมกันไว้ถูกไฟไหม้จนหมด ไม่นานไฟก็วอดดับไป สร้างความมั่นคงในชีวิตของเกษตรกรได้อย่างดีเพราะความมั่นคงทางอาหาร คือ ความมั่นคงของชีวิตมวลมนุษย์ แต่ควันไฟและความร้อนที่เกิดจากภาคอุตสาหกรรมและการคมนาคมของมนุษย์ที่เกิดขึ้นทุกวันและยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่องอย่างไม่มีวันหยุด ตามกระแสการพัฒนาประเทศที่มุ่งสู่การเป็นสังคมบริโภคนิยม วัตถุนิยม ในยุคโลกาภิวัฒน์

แม้ว่าการเกิดไฟป่าจะมีสาเหตุหลักมาจากการกระทำของมนุษย์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเกิดจากการกระทำของเกษตรกรชาวไร่ ชาวนา เสมอไป อาจจะเกิดจากนักท่องเที่ยว การเข้าป่าล่าสัตว์ หรือจากความคึกคนองของมนุษย์บางกลุ่ม เป็นต้น

ทุกครั้งที่มีไฟป่าเกิดขึ้น เกษตรกรมักจะเป็นแพะรับบาปของสังคมโดยปริยาย ถูกกล่าวหาว่าการจุดไฟเผาเศษวัชพืช คือ จุดเริ่มต้นของการเกิดไฟป่า สร้างปัญหาภาวะหมอกควัน ผมในฐานะที่ทำงานกับพี่น้องเกษตรกรมานานจึงใคร่ขอโอกาสให้เกษตรกรได้อธิบายถึงความจำเป็นในการจุดไฟในไร่ นา เนื่องจากเป็นวิถีชีวิตที่ถือปฏิบัติกันมานานตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษ และขอให้ช่วยเสนอแนวทางการแก้ไขปัญหาอย่างมีส่วนร่วม มิใช่มองแต่ปัญหาและการกำหนดมาตรการบังคับเพราะมุมมองและความเข้าใจที่แตกต่างกัน

จากปัญหาดังกล่าวข้างต้น ภาครัฐมักมองว่าปัญหาไฟป่าทำให้เกิดภาวะหมอกควัน ทำให้อากาศเป็นพิษ ประชาชนป่วยด้วยโรคทางเดินหายใจ โรคตาอักเสบ การคมนาคมไม่สะดวก โดยเฉพาะเครื่องบิน ที่บินวันละหลายๆเที่ยวบิน ไม่สามารถบินได้ตามกำหนดเวลา จึงทำให้รายได้จากการท่องเที่ยวลดลง

รัฐบาลจึงต้องออกมาตรการต่างๆเพื่อหาวิธีป้องกันและแก้ไขปัญหาดังกล่าว โดยมองว่าสาเหตุของปัญหา คือ พี่น้องเกษตรกรที่อาศัยอยู่ในเขตภาคเหนือของประเทศไทย โดยเฉพาะเชียงราย พะเยา เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน ตาก ลำปาง ลำพูน แพร่และน่าน ล้วนถูกกล่าวหาว่าเป็นจังหวัดที่ก่อให้เกิดปัญหาไฟป่าและหมอกควันมากที่สุด โดยลืมคิดไปว่าทุกคนมีส่วนก่อให้เกิดปัญหานี้อย่างเท่าเทียมกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะอยู่ในชนบทหรือในสังคมเมือง

การดำเนินวิถีชีวิตในแต่ละวันของบุคคล ล้วนก่อให้เกิดภาวะโลกร้อนและหมอกควัน เช่นเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจ โรงงานอุตสาหกรรม และการเกษตร แต่รัฐกลับมองว่าสาเหตุหลักอยู่ที่เกษตรกร โดยเฉพาะเกษตรกรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่สูงตามจังหวัดดังที่กล่าวมา

มาตรการต่างๆที่ออกมาจึงเป็นการบังคับไม่ให้เกษตรกรปฏิบัติ เช่น ห้ามเผาเศษวัชพืชในไร่นา ห้ามเผาป่า หากผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกจับกุมและดำเนินคดีตามกฎหมาย ด้วยเหตุนี้จึงทำให้วิถีชีวิตของเกษตรกรเปลี่ยนไป ชาวบ้านบางคนแทบไม่กล้าทำอะไรเลย ไม่กล้าที่จะไปทำไร่ นา สวน ของตัวเอง เพราะเกรงว่าหากมีใครแกล้งจุดไฟในไร่นาของตน แล้วตนจะถูกจับทั้งที่ไม่ได้เป็นคนทำ

ไร่นาจึงรกร้าง เพราะชาวบ้านถางวัชพืชกองรวมกันไว้ เพื่อรอเผา เมื่อมีการประกาศห้ามเผา จึงต้องกองทิ้งไว้ ผู้คนเริ่มทยอยออกจากชุมชนไปหางานทำในเมือง หากใครได้งานทำก็โชคดีไป แต่ถ้าได้งานไม่ดีก็อาจมีปัญหาเกิดขึ้นอีก

ทางเลือกในการประกอบอาชีพในชุมชนนั้นมีไม่มาก เพราะอาชีพการเกษตรเป็นวิถีชีวิตเป็นวัฒนธรรม เป็นความมั่นคงของคนในชุมชน

ชุมชนได้เสนอทางออกไว้หลายทาง เพื่อแก้ปัญหาการเผาไฟในไร่นา เช่น การทำแนวกันไฟ เพื่อไม่ให้ไฟลุกลามไปในป่า เผาในขณะที่ลมไม่แรง และวัชพืชต้องตากแดดจนแห้งสนิทเพื่อให้เกิดการเผาไหม้ที่สมบูรณ์ เป็นการลดปริมาณควันลง การขุดนา ไร่ ขั้นบันไดเพื่อทำการเกษตรตลอดปี จะได้ไม่มีวัชพืชมาก ลดการเผา ซึ่งเกษตรกรก็พยายามปรับตัวให้เข้ากับความต้องการของสังคม ขอเพียงสังคมให้โอกาสในการเปลี่ยนแปลง ให้เวลาในการปรับตัว มิใช่การบังคับกันอย่างปัจจุบันทันด่วน ควรมีมาตรการแก้ไขปัญหาในระยะสั้น ระยะยาว โดยให้ชุมชนหรือเกษตรกรมีส่วนร่วมในการจัดการ  จะเป็นทางเลือกให้เกษตรกรได้อีกทางหนึ่ง

ช่วงนี้ใกล้ถึงเวลาทำการเพาะปลูกของเกษตรกรแล้ว เป็นการเริ่มต้นของการมีชีวิตที่ดีในปีต่อไป จึงขอฝากผู้ที่เกี่ยวข้องทุกส่วน โดยเร่งจัดมาตรการแก้ไขโดยด่วน ก่อนที่เกษตรกรจะไม่มีทางเลือกในการดำรงชีวิตอยู่ในชุมชนอีกต่อไป

การแก้ไขปัญหาในระยะยาวนั้น  หากทุกคนดำเนินชีวิตตามแนวพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียงในการดำรงชีวิต ก็จะช่วยแก้ไขปัญหาไฟป่า ภาวะโลกร้อนและหมอกควันได้ในที่สุด”

 

บล็อกของ เตือนใจ ดีเทศน์ กุญชร ณ อยุธยา

เตือนใจ ดีเทศน์ กุญชร ณ อยุธยา
“ไฟมาป่าเป่ง มดส้มเต้ง ผักหวานโป่ง” คือคำพังเพยที่พ่อกำนันอนันต์ ดวงแก้วเรือน ได้เล่าให้ฟังในที่ประชุมคณะทำงานภูมิภาคภาคเหนือ รางวัลลูกโลกสีเขียว เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2551 ที่บ้านธารแก้ว จังหวัดเชียงใหม่
ไฟคือส่วนหนึ่งของวิถีชีวิต ซึ่งชาวเหนือและชาวอีสานผู้ใช้ชีวิตร่วมกับป่ามาช้านาน มีคำพังเพยว่า ช่วงฤดูแล้งต่อต้นฤดูฝนต้องเผาป่า เพื่อให้ไม้ผลิใบใหม่ มดแดงจะมีไข่เป้ง เม็ดใหญ่ เป็นอาหารโปรตีนชั้นดี แกงใส่ยอดผักหวาน ซึ่งจะแตกยอด(โป่ง) ในช่วงฤดูแล้งผักหวานไข่มดแดง(ภาษาเหนือเรียกมดส้ม)เห็ดเผาะ ภาพจาก www.siamensis.org
เตือนใจ ดีเทศน์ กุญชร ณ อยุธยา
มันเทศย่างร้อน ๆ ปอกเปลือกแล้วเห็นเนื้อสีเหลืองทอง เนื้อนุ่ม รสหวานอ่อนๆละมุนลิ้น ซึ่งเจ้าหน้าที่สาวชาวจีนประจำสถานทูตไทย ณ กรุงปักกิ่ง ชักชวนให้ดิฉันซื้อกิน พร้อมทั้งอธิบายว่า ชาวจีนเรียกมันเทศว่า “ลูกทอง” เพราะเนื้อในที่สุกแล้วเป็นสีเหลืองอร่ามเหมือนทองคำ ทั้งยังมีสรรพคุณทางยาเป็นเลิศ เช่น ช่วยให้ระบายท้องได้ดี ทำให้ร่างกายอบอุ่น ในช่วงฤดูหนาวเป็นฤดูของมันเทศ ชาวจีนจึงนิยมกินมันเทศย่างกันมาก เป็นความประทับใจของดิฉันในการไปประชุมสมาชิกรัฐสภาสตรีอาเซียน Asia Pacific Forum of Parliamentarians on Population and Development (AFPPD) ในช่วงวันที่ 26 – 29 พฤศจิกายน…
เตือนใจ ดีเทศน์ กุญชร ณ อยุธยา
คุณแอ๊ะ ชุติมา  นุ่นมัน นักข่าวสาวร่างใหญ่ผู้มีจิตใจละเอียดอ่อนงดงาม โทรศัพท์มาขอให้ครูแดงเขียนคำนิยมหนังสือของ สสส. (สำนักงานกองทุนสร้างเสริมสุขภาพ) ซึ่งถ่ายทอดงาน 13 โครงการ อันก่อให้เกิดความสุขแก่สมาชิกในครอบครัว ชุมชน และสังคมโดยรวม “แต่ละตอนอยากให้คนอ่าน อ่านแล้วมีแรงบันดาลใจที่จะปฏิบัติตามเพื่อให้เกิดความสุขในชีวิต ทั้งนี้หนทางที่จะนำไปสู่ความสุขนั้นเป็นวิถีพอเพียงที่ใคร ๆ ก็สามารถทำได้”  นี่คือปณิธานของคุณแอ๊ะ ชุติมา   นุ่นมัน ผู้เป็นทั้งผู้เขียนและบรรณาธิการที่ได้ลงพื้นที่เก็บข้อมูล สัมภาษณ์ผู้ที่ดำเนินงานโครงการ นำความสุข 13 เรื่อง ในพื้นที่ทุกภาคของประเทศ…
เตือนใจ ดีเทศน์ กุญชร ณ อยุธยา
ปลายเดือนตุลาเวียนมาหา               ฝนหายจากฟ้า อากาศเย็นใส เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาวสบายใจ               ข้าวไร่เหลืองอร่ามงามตา ทุ่งนาเชิงเขาพริ้วไสว พี่น้องปกาเกอญอร่วมแรงใจ               เกี่ยวข้าวไร่ พร้อมพรัก สามัคคี พืชพันธุ์หลากหลายปลูกไว้               ในไร่ข้าวมีถั่ว พืช ผัก ทุกสิ่งศรี งา พริก มะเขือ แตง ผัก เผือก มัน สุดแสนดี               เกษตรอินทรีย์ไร้สารพิษ…
เตือนใจ ดีเทศน์ กุญชร ณ อยุธยา
สัปดาห์นี้คุณเตือนใจติดภารกิจไม่สามารถเขียนเรื่องลงได้  จึงได้มอบหมายให้ดิฉันจันทราภา (นนทวาสี) จินดาทอง ถ่ายทอดอีกหนึ่งเรื่องราว ซึ่งสอดคล้องกับห้วงเวลาของเทศกาลเข้าพรรษา ความเรียบง่ายแต่งดงามของวิถีชีวิตคนในพื้นที่ห่างไกล เชิญติดตามอ่านค่ะตั้งแต่ตอนที่ยังท้องอยู่ ดิฉันและพ่อของลูกมีความคิดเห็นตรงกันในการอยากให้ลูกเป็นคนที่มีความใกล้ชิดกับพุทธศาสนา ดังนั้น ทุกวันพระเราจึงพากันเข้าวัด ตักบาตร ฟังเทศน์อย่างสม่ำเสมอ แต่พอคลอดน้องต้นหนาว ด้วยภาวะที่เพิ่งมีลูกคนแรก ทุกอย่างดูวุ่นวายไปหมด กิจวัตรการตักบาตรทุกวันพระจึงเป็นอันงดไปโดยปริยายกระทั่งต้นหนาวเติบโตขึ้นตามลำดับ จนอายุครบ 10…
เตือนใจ ดีเทศน์ กุญชร ณ อยุธยา
ด้วยความประทับใจจากการไปศึกษาดูงานต่างประเทศหลายแห่ง เมื่อครั้งที่เป็นสมาชิกวุฒิสภา ดิฉันจึงร้อยเรียงเล่าสู่ท่านผู้อ่านในคอลัมน์ “วิถีไทย” ในสยามรัฐรายวันเมื่อเริ่มแรก แล้วย้ายมาเป็นคอลัมน์ในสยามรัฐรายสัปดาห์ ด้วยความเมตตาของบรรณาธิการ และพี่ชัชวาล คงอุดมผู้อ่านหลายท่านกรุณาชี้แนะว่าน่าจะรวมเล่มสักครั้งซึ่ง คุณอาทร เตชะธาดา แห่งประพันธ์สาส์น ยินดีเป็นเจ้าภาพพิมพ์และจัดจำหน่าย  น้องน้ำหวาน (ปิยวรรณ  แก้วศรี)  ก็เห็นดีเห็นงามว่าจะรับเป็นบรรณาธิการและจัดรูปเล่มให้ เพื่อสร้างผลงานหนังสือในโอกาสที่ดิฉันมีอายุ 55 ปี ซึ่งหนังสือได้ช่วยกันตั้งหลายชื่อ เช่น “อนุสติบนบาทวิถีโลก”…
เตือนใจ ดีเทศน์ กุญชร ณ อยุธยา
ยามปลายฝนต้นหนาว ช่วงเดือนตุลาคม ต้นปีบขาว (กาสะลองเงิน) กำลังออกดอกสีขาวบริสุทธิ์ กลิ่นหอมเย็นชื่นใจ ชวนให้คิดถึงการมาเยือนภาคเหนือเพื่อชื่นชมธรรมชาติและวิถีชีวิตที่สงบสุขของชนชาติพันธุ์ต่าง ๆ ซึ่งชาวกะเหรี่ยงเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีประชากรมากที่สุดในภาคเหนือ และสามารถรักษาเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่อยู่ร่วมกับธรรมชาติอย่างพอเพียงและเรียบง่าย ยิ่งเป็นชุมชนที่อยู่ห่างไกลจากอิทธิพลสังคมเมือง เช่น อ.อุ้มผาง จ.ตาก จะยิ่งมีการสืบทอดภูมิปัญญาจากรุ่นพ่อแม่สู่รุ่นลูกได้โดยไม่ขาดสายคุณแมว – จันทราภา (นนทวาสี) จินดาทอง มีเรื่อง “การสืบสานผ้าทอต่อจากแม่” มาฝากท่านผู้อ่าน เชิญติดตามค่ะเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม…
เตือนใจ ดีเทศน์ กุญชร ณ อยุธยา
เมื่อ พ.ศ.2520 ดิฉันได้ดูหนังเรื่อง "แผลเก่า" ที่สร้างและกำกับโดย เชิด ทรงศรี ดิฉันชื่นชมมาก จนดูซ้ำถึง 3 ครั้ง ทุกครั้งก็ซาบซึ้ง สะเทือนใจ จนน้ำตาไหลพราก หลายฉาก หลายตอนต่อมาดิฉันได้มีโอกาสรู้จักกับพี่เชิด พี่จันทนา น้องไม้ไผ่ น้องผึ้ง และน้องแสงแดด โดยการแนะนำของกัลยาณมิตร ผู้มีคุณูปการต่อชีวิต คือ โย่ง สุจิตรา สุดเดียวไกร ทำให้ครอบครัวของเราทั้งสองผูกพันกันเหมือนญาติพี่เชิดกับคุณธนูชัย ดีเทศน์ เป็นเหมือนพี่น้องที่สื่อสารกันด้วยใจ พี่เชิดกับครอบครัวไปเยี่ยมเยือนมูลนิธิพัฒนาชุมชนในเขตภูเขา ที่บนดอยแม่สลอง และเมื่อดิฉันมากรุงเทพ ฯ ก็มาพักที่บ้านพี่เชิดเป็นประจำหนังที่พี่เชิดสร้าง…