ใช่ว่าจะดอก...ท้อ

กลางเดือนสิงหาคม ชาน่าเดินทางถึงเมืองไทย เป็นการพักร้อนในช่วงฤดูฝนพรำ  น้ำท่วม  เศรษฐกิจยังทรุด การเมืองแรง ๆ เข้ามาแทรก  แต่ถึงกระนั้นก็ยังสวนกระแส ไม่ยอมแพ้ต่อสถานการณ์  ตั้งหน้าก้าวต่อไป จึงได้ฟอร์มกับเพื่อน ๆ ที่กรุงเทพฯ ว่าเราจะร่วมกันจัดทำหนังสือเล่มหนึ่ง

หลังจากทำธุระกับต้นสังกัดงาน "เดินแบก" ต่างแดนเสร็จ  จึงเร่งรีบทำหนังสือเล่มนี้  "ใช่ว่าจะดอก...ท้อ" ให้จงได้  โดยจุดประสงค์เพื่อเผยแพร่  ข่าวสาร ความรู้ ความบันเทิง ให้หลายกลุ่มโดยทั่วถึง   อีกอย่างพูดง่าย ๆ คือเป็นความต้องการส่วนตัว เป็นอีกหนึ่งโครงการทำดีที่เราพอทำได้  และสุดแสนดีใจที่ตรวจโรคภัยไม่มี คราวนี้ไม่รีรอ ทำตามกุศลกรรมและเจตนาที่ตั้งไว้  

ติดต่อไปหาเพื่อนสนิท มิตรสหายมาร่วมด้วยช่วยกัน คนละไม้คนละมือ  ได้พี่น้อง คนรู้จักมักจี่ บอกอเล่มก่อนๆ มาร่วมเป็นสเปเชี่ยลเกสต์ ที่ปรึกษา ช่วยเหลือสนับสนุนมากมาย  ดารา นักแสดง  นางโชว์ นางงาม ประชาชน คนทั่วไป ร่วมเขียนคำให้กำลังใจ สำหรับใครที่กำลังท้อ ช่วยกันขีด ช่วยกันเขียนคนละนิด  ที่พอทำได้ ชาน่าไม่ได้ให้สำนักพิมพ์ที่ไหนจัดทำ แต่เป็นการพิมพ์ โฆษณา จัดจำหน่ายเองทั้งหมด   แน่นอนว่าย่อมมีความท้าทายมากมายสำหรับการทำงานที่ต้องติดต่อสื่อสาร  ประสานงานในหลาย ๆ ฝ่าย โดยผองเพื่อนหลายคนก็ยังต้องทำงานประจำ  หากใครว่าง พอมาช่วยได้ทุกคนก็มาด้วยความเต็มใจและใจรัก  แต่กองบัญชาการ และงานหลัก ๆ ชาน่าต้องประสานเอง  ซึ่ง(ช่าง)กล้าพูดได้คำเดียวว่า ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือจากพี่ พ้อง น้องเพื่อน ในวงการก็คงจำบังเกิดผลไม่ได้

หนังสือ  "ใช่ว่าจะดอก...ท้อ"   ส่วนหนึ่งนำมาจากการรวมคอลัมน์ตอนเด็ด เว็บข่าวประชาไท  รวมกับอีกหลายหัวข้อที่เขียนเพื่อเล่มนี้โดยเฉพาะ  เพราะชื่อเรื่องบ่งบอก  แม้กระแสหลายคนจะบ่นว่า  "ชื่อหนังสือแรงโคตะระ  คิดได้ไง"  มากมายหลายเหตุผล   แต่เราก็มีที่มาที่ไป โดยอยากจะอธิบายว่า ...  บนทางเดินของคนเราใช่ว่าจะโรยด้วยกลีบดอกเสมอไป ชีวิตอาจมีสุข เศร้า เหงา ท้อแท้ อีกนัยใช่ว่าจะเป็นดอกไม้จริง  อาจจะเป็นดอกไม้เหล็ก  ชายจริงก็ไม่ใช่ หญิงแท้ก็ไม่เชิง  

"ใช่ว่าจะดอก...ท้อ"  ในอีกนัย  หลายคนเปรียบเปรยดอกไม้เป็นสิ่งที่สวยงาม เป็นสิ่งที่มีคุณค่าทางจิต แต่บางครั้งบางคำ "ดอก" ก็ทำให้หลายคนมองคุณค่าที่แตกต่างกันไป  บ้างชอบประณามกันว่า "ดอกทอง"  เปรียบเหมือนหญิงที่ร่าน หลับนอนกับผู้ชายไม่เลือกหน้าไม่เลือกเวลา ถึงใครจะเรียกว่ากระไรก็แล้ว แต่ สามจุดที่เหลือหลังจากดอก ก็คงขึ้นอยู่กับชีวิตของแต่ละคนที่จะให้เป็นไป สไตล์ใครก็สไตล์มัน "ฉันจะอยู่สวรรค์" หรือ "ฉันคงลงนรก"  สวยหรือไม่สวย รวยหรือจน เกย์ แอบ เสือไบ กะเทย ชายหญิง ล้วนเลือกได้    ่เราเลือกทางเดินได้ไม่ใช่หรือ  ...   

หนังสือเล่มนี้จะเป็น(กุญแจ) ดอกหนึ่งที่ไขปัญหา วิถีแรงกล้า ไลฟสไตล์ของเกย์ กะเทยเมืองไทยและทั่วโลก

แม้บางครั้ง บางครา ที่เรา "ท้อ"  หมดหวัง หมดหนทาง อ่อนล้า เพื่อนและคนที่รักเราเท่านั้นเค้าจะอยู่กับเราได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเราก็ตาม  ท้อที่ตามหลังดอก  พอจะบอกได้ว่าเราจะร่วมทางเดินด้วยกัน เราจะมีเรา คอยให้กำลังใจและเป็นเพื่อนกัน   

"ใช่ว่าจะดอก...ท้อ" จึงเป็นที่มาของหนังสือเล่มนี้ ด้วยสาระเนื้อหาที่ไม่แย่ แต่ตอแหลได้โล่ห์ ถ่ายทอดเรื่องราวหลากหลาย หวาน มัน ขมขื่น ล้ำ รส แซ่บ มากมายหัวข้อที่เกี่ยวกับชีวิตชาวดอก (ไม้เหล็ก)  หลายตอนที่หาอ่านไม่ได้ ชาน่าและเพื่อน ๆ จะถ่ายทอดให้คุณทุกเพศ ในอีกมุมมองที่แตกต่าง 

นอกจากนี้ชาน่าตั้งใจนำเงินรายได้จากการจำหน่ายหนังสือเล่มนี้บริจาคการกุศล ตามความจำเป็น เพื่อตอบแทนสังคม  โดยเป็นจุดประสงค์ของการเผยแพร่และพิมพ์จำหน่ายครั้งนี้    

คุณคะ วันก่อนได้มีโอกาสไปสัมมนา และประชุมว่าด้วย "เรื่องของสื่อเกย์ต่อสังคมไทย"  เหมือนดังที่หลายท่านพอจะทราบว่า  บางครั้ง (อันที่จริงแทบจะทุกครั้ง) ที่คนทั่วไป เพศจริง ผู้หญิง ผู้ชาย ผู้ใหญ่ ผู้น้อยมักจะมองกลุ่มหลากหลายทางเพศ แบบเป็นกรอบ เป็นอะไรที่พิเศษ หรือประหลาดอย่างแยกเสียไม่ได้

อย่างหนังสือเล่มนี้  ช่วงที่ชาน่าพิมพ์เสร็จแล้วก็ต้องเดินสาย ติดต่อเพื่อฝากขายหน้าร้าน เพราะชาน่าไม่ได้ให้บริษัทใดเป็นผู้จัดจำหน่าย  อันเนื่องมาจากบางคืน บางครั้งก็ต้องเดินสายโปรโมทหนังสือและนำไปจำหน่ายเองด้วย  จึงผิดต่อหลักการสัญญาที่เราจะทำอย่างนั้นไม่ได้หากให้บริษัทจัดจำหน่าย  แต่ถึงกระนั้นก็ต้องขอกล่าวขอบพระคุณเป็นลายลักษณ์อักษร สำหรับบริษัทอนิศ ดิสทริบิวชั่น ที่ได้เป็นพี่เลี้ยง คอยช่วยเหลือชาน่าและทีมงานมาตลอด  

คุณขา การติดต่อกับร้านหนังสือทั่วไปไม่ใช่เรื่องง่าย และเป็นสิ่งที่ท้าทายเสมอ  ร้านหนังสือบางร้าน แค่บอกว่าเป็นหนังสือของหลายวัย หลากเพศ โดยเฉพาะกลุ่มหลากหลายทางเพศ  โดยบอกชื่อหนังสือ และบางเนื้อหา แค่นี้หละค่ะ วิ่งหนีกันกระจาย(บางร้าน) เกรงและกลัวจะเป็นหนังสือเฉพาะกลุ่มที่เน้นเรื่องประหลาด ความพิสดารทางเพศหรือเปล่า ?  

????????? มากมายหลายคำถาม  บ้างก็บอกว่าแรงไม่กล้ารับจำหน่าย  แต่ถึงอย่างไรก็แล้วแต่ต้องขอชื่นชมและกราบขอบพระคุณ ร้านหนังสือดีมีคุณภาพชั้นนำของเมืองไทย อย่างบุ๊คสไมล์ ในเซเว่น อีเลฟเว่น  ร้านซีเอ็ดบุ๊ค ทั่วไทย ร้านแพร่พิทยา สาขาลาดพร้าว ปิ่นเกล้า วังบูรพา ร้านมีเดีย เน็ตเวิร์ก รีเทล  บาบีลอน สาธร สมาคมฟ้าสีรุ้งแห่งประเทศไทย  องค์กรบางกอกเรนโบว์  อีดีที อโศก ที่ให้โอกาสหนังสือเล่มน้อยเล่มนี้ วางแทรกพื้นที่ไปสู่สายตามหาชน  อย่างทั่วถึง และเปิดโลกทัศน์ที่กว้างและก้าวไกล ล้ำ เริ่ด ๆ ได้ใจทุกเพศเช่นร้านที่กล่าวถึง

ใช่ว่าจะดอก...ท้อ จึงคลอดออกมาภายในเวลาเกือบสิบวัน (ซึ่งหนังสือบางเล่มใช้เวลาทั้งหมดเกือบสามเดือน)  ชาน่าและทีมงานหลายคนอดหลับอดนอน โดยเฉพาะอาร์ตไดเร็คเตอร์ อย่าง "คุณลุย" ซึ่งเราทำกันให้แล้วเสร็จภายในวันที่เก้า เดือนเก้า เวลาเก้าโมงกว่า ๆ  ซึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของชาน่า วันนั้นปลื้มปีติ ยินดี และซาบซึ้งถึงพระคุณบิดา มารดร  ยากจะอธิบายได้  แม้พ่อของชาน่าจะไม่อยู่ในภพโลกนี้  แต่แม่อันเป็นที่รักของชาน่า ท่านใจดีมากที่อนุญาตให้ชาน่าได้ใช้เวลาในการพักร้อนนี้ ได้ทำหนังสือร่วมกับเพื่อน  (แม้ชาน่าจะไม่ได้เรียนให้ท่านทราบว่า เป็นหนังสือเกย์และผมก็เป็นเกย์นะครับ)

"นี่แก ... ทำงานเรือสำราญทำงานเดินแบก (ถาดอาหารเครื่องดื่ม) ทุกวัน กลับมาพักร้อนไม่พักผ่อนบ้าง  กิน เที่ยว เปรี้ยวไปวัน ๆ ไม่ต้องเดือดร้อน อะไร"  เสียงของเพื่อนติง หลังจากที่บอกกล่าวถึงความท้อในบางครา
"ฉันทำอย่างนั้นก็ได้  แต่ใครจะไปรู้หละว่าถ้าวันนี้ช้านไม่ทำ  แล้ววันรุ่งพรุ่งนี้ฉันจะมีโอกาสได้ทำอะไรดี ๆ แบบนี้ได้หรือเปล่า"   ชาน่าตอบอย่างไม่คิด

แน่นอนที่สุดว่าการทำงานย่อมมีผิดพลาด  อย่างยกตัวอย่างง่าย ๆ  โปรแกรมที่จัดหน้าหนังสือ  ทุกตัวอักษร ค (คอ ควาย) จะต้องกลายเป็นตัวอักษร ฃ (ขอ ขวด) ซึ่งทางทีมงานก็ต้องแหกตา แก้ไข แต่ก็ยังผิดพลาดกันได้อยู่เสมอ  แม้หลายคนจะบอกว่าเป็นการสุกเอาเผากิน แต่ความคิดของชาน่า  มองโลกในแง่ดีว่า การทำงาน หากคนที่ทำงานย่อมจะมีข้อผิดพลาดกันได้  ถึงอย่างไร ขอกราบขอโทษ และขอน้อมรับความผิดทั้งหมดทั้งปวงแด่เพียงผู้เดียว