ชีวิตความรักของเกย์น่ะหรือ... หลายคนผลักดัน ยิ่งดันยิ่งดัก ยิ่งผลักเหมือนยิ่งแบกโลก
เคยมีเพื่อนของชาน่าหลายคน บอกว่า ... “ฉันเชื่อเรื่องความรักของเกย์ ...ว่าคือรักนิรันดร์”
แต่ “ฉัน” กลับขอค้าน ที่ค้านในที่นี้คือ เป็นความเชื่อส่วนบุคคล คนที่เชื่ออย่างนั้นหนึ่งในนั้นคือ “ฉันเอง” ชาน่า
\\/--break--\>
เพื่อนคนหนึ่งที่เคยบอกว่า เราจะต้องสร้างสังคมและวัฒนธรรมของความรักเกย์ให้โลกรู้ว่า “รักกันจริงยิ่งกว่านิยาย รักกันนิรันดร”
เออ...นะ ใคร ๆ ก็อยากมีรัก และอยากอยู่กับคนที่เรารักกัน จนไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร
แต่...ไม่รู้นะ ส่วนตัวของชาน่าคิดว่ามันคงเป็นคำสาปหรือเปล่า ทำไม๊ ทำไม เท่าที่เห็นหลาย ๆ คู่มันไม่จีรังยั่งยืน
ส่วนที่เค้าจีและรั้ง รัง(รัก)กันอยู่ เค้าก็จะมีข้อตกลงที่ หญิงจริงรู้แล้วคงบอกได้คำเดียวว่า “รับไม่ได้” คืออะไรเหรอคะ
ก็เรื่องที่อนุญาตให้สามีของเราไปมีสามี หรือสามีเราไปเป็นเมียคนอื่นได้ เออ... นะ “ผมรับคุณได้ ขอให้เราเป็นคู่รักกันตลอดไป ....” ถ้าเป็นชาน่า บอกได้คำเดียวว่า “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด” รับไม่ได้ค่ะ (หรือว่าหัวใจของชาน่าเป็นหญิงจริงโดยไม่รู้ตัว) แล้วคุณล่ะ รับได้เหรอที่สามีของคุณไปเป็นของคนอื่น ไปเป็นสามี หรือมิหนำซ้ำ “สามีฉันไปเป็นเมียคนอื่น” ... กิ๊ววววววววววววว กิ๊วววว...
ริเคียว (นามสมมุติ) เพื่อนรักของฉันอีกคน เป็นเกย์ที่จัดว่าหน้าตาดี ถึงขั้นพ่อเทพ (อุ้ยไม่เอาแก่ไป ...เอาขั้น พี่ชายเทพ ...ขอโทษไม่ใช่ป๋าเทพ โพธิ์งามนะฮ้า) เรียกได้ว่า จิกใครแล้วได้ตลอด นอกเสียแต่เค้าไม่เอาเพราะความร่านของเพื่อนเรานี่ล่ะ
วันหนึ่งด้วยความที่เบื่อแฟน (ทั้ง ๆ ที่แฟนตัวเองก็หล่อลากไส้ หล่อไม่เกรงใจคนบ้านใกล้) อยากจะหากิ๊ก หาคู่คนใหม่ อย่างไม่รู้จักคำว่า “พอ” แฟนของริเคียวทราบข่าว ถึงขั้น “อาการหนัก” ทั้งตบและตี ทั้งใช้ของมีคม ขู่ อย่างน่ากลัวนัก
แต่แล้วก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ แฟนของริเคียว ดื่มเหล้า กลุ้มใจหนักหนาสาหัส แทบจะเอาวิญญาณของตัวเองใส่ร่างกลับสู่สภาพเดิมไม่ได้ จะบอกว่าพิษรักของ “ริเคียว” คนเดียวก็คงไม่ผิด
โดยส่วนตัวของชาน่า รู้จักแฟนริเคียว ในฐานะเพื่อนคนหนึ่งที่เป็นคนชาวเชียงรายเหมือนกัน จึงสงสารและอยากจะปลอบเขา (แหม...คิดกันละสิ ว่าที่ปลอบหนะอยากได้ แฟนเก่าของเพื่อนมาเป็นแฟนตัวเอง...) …
นึกในใจ (ขอโทษ ไม่ชอบกินซากศพ หรือของเหลือของใคร ชื่อชาน่า ไม่ใช่ ฮาฮีน่า )
ชาน่าเคยอ่านหนังสือธรรมะ เล่มหนึ่ง แต่จำไม่ได้จริงๆ ว่าเรื่องอะไร ใครเป็นคนเขียน คือเป็นคนความจำสั้น แต่รักยืนยาว และรักจริงอ่ะ คุณขา ชาน่าจำเอาข้อความและคำคม ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน ก็เลยบอกแฟนเก่าของริเคียวว่า “นายเคยเห็นน้องหมามั้ย เวลามันติดสัตว์ มันยังไม่เคยเลือกเลย และนายเคยเห็นน้องหมาคิดฆ่าตัวตาย หรือหาเหล้าดื่มเพื่อลืมเธอ เพราะเห็นแฟน หรือว่าคนที่เคยมีอะไรกัน ตอนติดสัตว์นั้นไปร่วมรัก หรือพรากตัวเอง เอ๋ง เอ๋ง เอ๋ง ไปติดสัตว์กับตัวอื่นต่อหน้าต่อตา .... ทำไมมันไม่คิดฆ่าตัวตาย หรือฆ่า แฟนมันบ้าง.... ลืมเขาไปเหอะ คิดเสียว่า ชาติที่แล้ว แกกับริเคียว ทำบุญด้วยกันมาแค่นี้ เคยอ่านเมล์หรือเปล่าที่เค้าส่งต่อ ๆ กันมาให้อ่าน บอกว่า ชาติที่แล้วเค้าทำบุญร่วมชาติกันมามาก ชาตินี้ เค้าก็เลยไปแต่งงานกับคน ๆ นั้น ทั้ง ๆที่เธอเคยบอกว่า จะแต่งงานกับอีกคน ปล่อยริเคียวไปตามกรรมของมันเหอะ....”
หลังจากนั้นชาน่าก็เดินทางกลับไปทำงานต่อที่ต่างประเทศ เมื่อไม่กี่วันมานี้ได้รับเมล์ของแฟนเก่าริเคียว ชื่อ ก๊อป (นามสมมุติ) ก๊อปส่งเมล์มาขอบคุณที่ทำให้คิดได้ และตอนนี้ไม่โกรธไม่เกลียด ริเคียวแล้ว และพร้อมที่จะปล่อยเขาไป ถือเสียว่า “ริเคียว” คือสมบัติชิ้นหนึ่งที่เคยได้มา แม้เค้าจะอยากเก็บเอาไว้ แต่สุดท้าย ก็แค่ ผลัดกันชม .... ถึงเวลาก็ต้องไปเป็นของ ๆ คนอื่น
เออ...คิดได้อย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน (ทุกปัญหามีทางออก...เชื่อสิคุณ)
ชาน่า ไม่เคยก้มกราบแทบเท้าผู้ชายคนไหนให้มารักหรือมาร่วมทำอะไรโดยที่อีกฝ่ายไม่เต็มใจ ผู้ชายต่อให้หน้าตาดี เพอร์เฟคขนาดไหน ต่อให้เคยเป็นแฟนกันมานานนมเท่าไร สุดท้ายถ้าเค้าอยากจะไป หรืออยากได้ใครก็ปล่อยเขาไป เพราะถือว่า “ผู้ชาย” คนนี้ก็แค่ สมบัติชิ้นหนึ่งที่เคยมี .... อยากได้ก็เอาไป บอกคนของเธอด้วยละกันว่า ฉันยกให้ และไม่ต้องการเอากลับมาคืน ถือเสียว่า แค่สมบัติที่เคยมีและจะไม่ยึดติด (มีหนอ ... หายไปแล้วหนอ....) อยากได้ก็เอาไปเหอะ คุณผู้ชาย ...สมบัติผลัดกันชม
ขอบคุณที่เข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจส่งเมล์คุยกันได้ตลอด 24 ชั่วโมงหรือส่งข้อความมาได้ที่ 08 4569 1930 แม้จะอยู่ต่างแดน ลอยล่องท่องเรือแสนไกล น่านน้ำอเมริกาไกลขนาดไหน รับข้อความได้ตลอดเวลา