ธันวาคม : ในเช้า กับเรียงความเรื่องพ่อในดวงใจ

 


ผมรักพ่อมาก เพราะพ่อเป็นคนตลก ชอบทำให้ผมหัวเราะ

พ่ออารมณ์ดี ชอบเล่นกีตาร์ให้ผมฟัง

และร้องเพลงที่ผมชอบ

พ่อดูแลผมอย่างดี ทุกเช้าพ่อปลุกผมตื่นด้วยเสียงกีตาร์

และเสียงร้องเพลง

บางคราวพ่อทำท่าตลกจนผมหัวเราะ

เวลาที่พ่อไปเล่นดนตรี พ่อจะพาผมไปด้วย

ผมจะเล่นอยู่ใกล้ๆพ่อ

บางเวลา เราไปกางเต็นท์ที่ภูเขากัน อากาศหนาวพ่อกอดผมไว้

และทุกครั้งที่ผมจะนอน พ่อต้องมากอดผมเสมอ

พ่อของผมเป็นนักเขียนและนักดนตรี

ผมรักพ่อและภูมิใจที่เป็นลูกพ่อครับ

ผมกลับบ้านพร้อมกีตาร์ คืนนี้ 7 ธันวาคม เพลงเดียวที่ผมร้องไม่ได้ในคืนนี้ เพลง นางฟ้า

ผมร้องเพลงอยู่ข้างถนนที่นางฟ้าผ่านเป็นครั้งสุดท้าย

7 ปีผ่านเร็ว

ผมคิดถึงเธอ แม้ใครๆจะบอกให้ลืม

บทธรรมมากมายอธิบายแก่นสารชีวิต ทุกอย่างนั้นว่างเปล่า

ไม่น่ายินดี ไม่น่ายึดถือ

ปรัชญาหลายปราชญ์ให้คำตอบหนทางแสวงหาความจริงแท้

เหตุผลกับความเชื่อ วัตถุกับจิต แผ้วถางทางหาสู่กัน

เป็นเงาสะท้อนให้กันและกัน

หากแม้นไม่ได้ยึดถือ เหมือนหลอกตัวเอง

หากแม้นเข้าใจ ก็ยิ่งหลอกตัวเอง

ความทรงจำของผม ไม่มีระยะเวลาสั้นยาวให้เลือนหาย

พอเปิดประตูบ้าน ผมพบเรียงความชิ้นหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ

พร้อมรูปประกอบระบายสี

อีกไม่กี่ชั่วโมงจะเช้าแล้ว

พบเช้า สำหรับผมไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ผมจะข้ามผ่านค่ำคืนยาวนานไปได้อย่างไร

คืนนี้ เรียงความชิ้นนี้อยู่กับผมทั้งคืน

 


ความเห็น

Submitted by ชล on

ความสุข ความเศร้าอยู่กับคนเราเท่าๆกัน
อยู่ที่ใครชอบที่จะให้ส่วนใหนอยู่นานกว่ากัน
ทุกอย่างอยู่ที่เรา คำตอบก็อยู่ทีี่เรา
(^__^)

Submitted by ตุ๊กค่ะ on

ผ่านไปอีกปีแล้ว
เวลาเหมือนช้าและเร็วในขณะเดียวกัน
ถ้าต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อพยายามลืมบางเรื่องราว
แต่ก็ไม่เคยสำเร็จเลย
ทำไมเราถึงจะมีความสุขกับการจดจำมันไว้ไม่ได้

เรียงความน่ารักมากเลยค่ะ
โดยเฉพาะตรงที่น้องธันว์บอกว่า พ่อเป็นคนตลก
คิดถึงเรื่องที่พี่นนท์เล่าถึง คนเพี้ยนๆที่นอนอยู่สวนสาธารณะ
ยังตลกไม่หายเลย ว่าถ้าเกิดเขาขอเบอร์โทรจะทำยังไง

ระลึกถึงค่ะ

Submitted by หลวง on

พี่นนท์ครับ

ไม่ได้ติดต่อพี่เสียนาน
เมื่อคืนผมฝันถึงพี่(เรื่องจริงนะ)
ฝันว่าพี่มาคุยเรื่องชีวิต คุยกันตั้งนาน
รายละเอียดจำไม่ได้แล้ว
แต่พี่ไม่ได้เล่นกีตาร์ให้ฟัง

ระลึกถึงเสมอครับ

Submitted by พี่เอง on

นักเขียนใหญ่ กับภาพประกอบที่สุดฤทธิ์สุดเดชของเขาเลยนะนั่น
ฝากบอกด้วยว่าป้าชอบมาก

Submitted by ชนกลุ่มน้อย on

ขอบคุณมากครับ คุณชล ,หลวง ,ตุ๊ก ,พี่เอง ขอบคุณจริงๆครับ เข้ามาทักทายกันครับ

เพลงของลูกชายจ่าเพียร ชุมพล เอกสมญา (2)

ห้องครัวซ้อมดนตรี ถึงเพลงบันนังสตา
บ้านเช่าบ้านไม้เป็นบ้านชาวนาในหมู่บ้านแม่เหียะ ชานเมืองเชียงใหม่  
ห้องครัวคือห้องทำงาน  ห้องนอนบางเวลา  ห้องซ้อมดนตรี   ห้องนั่งเล่นและห้องรับแขก 

หมายเหตุบันนังสตา คืนหนึ่ง

สองทุ่ม   อังคารที่ 16 มีนาคม  2553   นักดนตรีในเชียงใหม่  และคนในแวดวงหนังสือ ศิลปะ  นัดรวมตัวกันที่ร้านสุดสะแนน  ร่วมรำลึกถึงการจากไปของ จ่าเพียร(พ.ต.อ สมเพียร เอกสมญา) วีรบุรุษแห่งเทือกเขาบูโด  ด้วยสายสัมพันธ์กับไวล์ดซี๊ด (ชุมพล  เอกสมญา) ลูกชายจ่าเพียรที่ผ่านมาเล่นดนตรีในเชียงใหม่อยู่เสมอๆ   เยียวยาจิตใจเมล็ดเถื่อนจากบันนังสตา 

ร่วมรำลึก ...   

ดนตรีของใต้สวรรค์ ร็องแง็งเร็กเก้ในกลิ่นอันดามัน (4)


ขอต่อยาวสาวความยืดถึงน้ามาดบางมุมดูหน้าดุ เวลาเดินเหมือนนุ่นลอยอีกหน่อย อย่างที่บอกไว้ บุรุษไร้นาม(และหนาม)ตามใจคนนี้ อย่าให้นั่งหน้าทับหน้าหนังกลองแล้วกัน ความจืดของหน้าจะถูกขับออกมาอย่างเผ็ดร้อน ไม่เรียบเฉยปล่อยวางอีกแล้ว บางด้านดูดุเทียบได้ใบหน้าเสือจ้องขบ กลับเกลี่ยเสียใหม่ เป็นเสียงทะลวงไส้พุงเร้าใจผิดหน้าผิดหูผิดตาไปทันที

ดนตรีของใต้สวรรค์ ร็องแง็งเร็กเก้ในกลิ่นอันดามัน (3)


 


เลสาปหน้าร้อนเปื่อยหมดแล้ว” ประโยคนี้ถ้าเขียนใหม่ตามภาษาบรรพบุรุษของใต้สวรรค์ ต้องบอกว่า เลสาปหน้าร้อนเปื่อยแผล็ดๆ เหตุที่เปื่อยเห็นด้วยตา ถ้าพูดผ่านปากของบ่าวทอง ต้องเริ่มต้นว่า“ที่จริง”เช่นเคย

ที่จริงมันไม่เปื่อยหร็อก ที่มันเปื่อยเพราะเลกลายเป็นโคลน เปื่อยแผล็ดๆไปทั้งเล” …