ผมรักพ่อมาก เพราะพ่อเป็นคนตลก ชอบทำให้ผมหัวเราะ
พ่ออารมณ์ดี ชอบเล่นกีตาร์ให้ผมฟัง
และร้องเพลงที่ผมชอบ
พ่อดูแลผมอย่างดี ทุกเช้าพ่อปลุกผมตื่นด้วยเสียงกีตาร์
และเสียงร้องเพลง
บางคราวพ่อทำท่าตลกจนผมหัวเราะ
เวลาที่พ่อไปเล่นดนตรี พ่อจะพาผมไปด้วย
ผมจะเล่นอยู่ใกล้ๆพ่อ
บางเวลา เราไปกางเต็นท์ที่ภูเขากัน อากาศหนาวพ่อกอดผมไว้
และทุกครั้งที่ผมจะนอน พ่อต้องมากอดผมเสมอ
พ่อของผมเป็นนักเขียนและนักดนตรี
ผมรักพ่อและภูมิใจที่เป็นลูกพ่อครับ
ผมกลับบ้านพร้อมกีตาร์ คืนนี้ 7 ธันวาคม เพลงเดียวที่ผมร้องไม่ได้ในคืนนี้ เพลง นางฟ้า
ผมร้องเพลงอยู่ข้างถนนที่นางฟ้าผ่านเป็นครั้งสุดท้าย
7 ปีผ่านเร็ว
ผมคิดถึงเธอ แม้ใครๆจะบอกให้ลืม
บทธรรมมากมายอธิบายแก่นสารชีวิต ทุกอย่างนั้นว่างเปล่า
ไม่น่ายินดี ไม่น่ายึดถือ
ปรัชญาหลายปราชญ์ให้คำตอบหนทางแสวงหาความจริงแท้
เหตุผลกับความเชื่อ วัตถุกับจิต แผ้วถางทางหาสู่กัน
เป็นเงาสะท้อนให้กันและกัน
หากแม้นไม่ได้ยึดถือ เหมือนหลอกตัวเอง
หากแม้นเข้าใจ ก็ยิ่งหลอกตัวเอง
ความทรงจำของผม ไม่มีระยะเวลาสั้นยาวให้เลือนหาย
พอเปิดประตูบ้าน ผมพบเรียงความชิ้นหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ
พร้อมรูปประกอบระบายสี
อีกไม่กี่ชั่วโมงจะเช้าแล้ว
พบเช้า สำหรับผมไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ผมจะข้ามผ่านค่ำคืนยาวนานไปได้อย่างไร
คืนนี้ เรียงความชิ้นนี้อยู่กับผมทั้งคืน
ความเห็น
ความสุข
ความสุข ความเศร้าอยู่กับคนเราเท่าๆกัน
อยู่ที่ใครชอบที่จะให้ส่วนใหนอยู่นานกว่ากัน
ทุกอย่างอยู่ที่เรา คำตอบก็อยู่ทีี่เรา
(^__^)
ผ่านไปอี
ผ่านไปอีกปีแล้ว
เวลาเหมือนช้าและเร็วในขณะเดียวกัน
ถ้าต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อพยายามลืมบางเรื่องราว
แต่ก็ไม่เคยสำเร็จเลย
ทำไมเราถึงจะมีความสุขกับการจดจำมันไว้ไม่ได้
เรียงความน่ารักมากเลยค่ะ
โดยเฉพาะตรงที่น้องธันว์บอกว่า พ่อเป็นคนตลก
คิดถึงเรื่องที่พี่นนท์เล่าถึง คนเพี้ยนๆที่นอนอยู่สวนสาธารณะ
ยังตลกไม่หายเลย ว่าถ้าเกิดเขาขอเบอร์โทรจะทำยังไง
ระลึกถึงค่ะ
พี่นนท์ค
พี่นนท์ครับ
ไม่ได้ติดต่อพี่เสียนาน
เมื่อคืนผมฝันถึงพี่(เรื่องจริงนะ)
ฝันว่าพี่มาคุยเรื่องชีวิต คุยกันตั้งนาน
รายละเอียดจำไม่ได้แล้ว
แต่พี่ไม่ได้เล่นกีตาร์ให้ฟัง
ระลึกถึงเสมอครับ
นักเขียน
นักเขียนใหญ่ กับภาพประกอบที่สุดฤทธิ์สุดเดชของเขาเลยนะนั่น
ฝากบอกด้วยว่าป้าชอบมาก
ขอบคุณมา
ขอบคุณมากครับ คุณชล ,หลวง ,ตุ๊ก ,พี่เอง ขอบคุณจริงๆครับ เข้ามาทักทายกันครับ