สิ่งมหัศจรรย์ในชีวิตที่สอง (2)

\\/--break--\>
บางเวลาที่ฉันนั่งเรือข้ามฟากมาท่าพระจันทร์เพื่อมาหาหนังสือที่ร้านดอกหญ้า เข้าไปมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ไปเข้าห้องสมุดดูบรรยากาศ ห้องสมุดที่คณะที่ฉันเรียนก็มีหนังสือมากมาย บางคราวฉันอยากแปลงตัวเป็นแมลงเพื่อแอบอ่านหนังสือตอนที่ทุกคนหลับ

ฉันมีโอกาสได้ที่ดีที่สุดสำหรับการเป็นพยาบาล วิชาพื้นฐานอย่างอนาโตมีหรือกายวิภาคศาสตร์ และสรีรวิทยา ได้เรียนจากอาจารย์ใหญ่ในตึกกายวิภาค อาจารย์ของฉันได้เขียนชื่อกายวิภาคแต่ละส่วนไว้ติดตามร่างกายของอาจารย์ใหญ่ ฉันจำได้ขึ้นใจ

วันมหิดล ฉันได้ร่วมกิจกรรมขายธงระดมทุนสำหรับโรงพยาบาลศิริราช เรานั่งรถบัสของมหาวิทยาลัยมหิดลไปขายธงกันถึงนครปฐม ได้ไหว้พระปฐมเจดีย์ ได้นั่งรถเที่ยว ได้รู้จักพี่ๆทั้งแพทย์และพยาบาลศิริราช เหนืออื่นใดมันมีความอิ่มเอิบใจมากๆที่ได้ทำบุญในวันนั้น

สองปีของการเรียนให้คุณค่ามากมาย ฉันรู้จักตัวเองดีขึ้นจากการเรียนที่นี่ ได้ความรักความเมตตาจากอาจารย์ทุกคน หล่อหลอมดวงใจของพวกเราให้มุ่งมั่นและเป็นพยาบาลที่ดีมีเมตตาตามแนวทางที่อาจารย์ปฎิบัติมา ฉันจึงรู้แล้วว่าเส้นทางบุญที่ฉันเดินมานั้นถูกต้องที่สุดแล้ว

ฉันจบมาได้ทำงานที่โรงพยาบาลหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา เงินเดือนเดือนแรกที่ได้มีจำนวนสองพันสองร้อยห้าสิบบาทถ้วน แม่หัวเราะบอกว่าได้น้อยกว่าเงินเดือนที่แม่ให้ ถึงกระนั้นฉันก็ยังเอาเงินเดือนเดือนแรกให้แม่ ฉันอยากให้แม่ดีใจที่ส่งฉันเรียนแล้วได้เงินเดือนเป็นคนแรกของบ้านเรา ฉันเอาน้องสาวตัวเล็กมาอยู่ด้วยที่แฟลตพยาบาล มาเรียนหนังสือชั้นมอหนึ่งที่โรงเรียนวรนารีเฉลิม สงขลา

ส่วนเธอเรียนจบจากมหาวชิราวุธแล้วเอนทรานซ์ได้ที่คณะมนุษย์ศาสตร์ สาขารัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ปัตตานี จนจบ เธอได้ใช้พื้นที่ของมหาวิทยาลัยเหมือนฉัน อย่างน้อยเธอได้นั่งในหอสมุดที่สวยที่สุดในใจฉันแน่นอน

แล้วเธอก็สอบเรียนต่อปริญญาโทได้ ทั้งที่ในตอนแรก เธอจบมาแล้วเธอหวังจะเป็นปลัดอำเภอให้ได้ หากเมื่อเรียนจนจบ เธอรู้แล้วว่า หนทางที่เธอเลือกมันช่างตีบตัน เธอจึงไปสอบเรียนต่อแบบคนไม่มีทางไป เธอสอบได้และไปรายงานตัวเพื่อเรียนต่อแล้ว

วันหนึ่งน้องสาวตัวเล็ก เอาบัตรสี่ใบมายื่นให้บอกว่า เธอมาหาและให้บัตรนัดพบเพื่อนไว้ที่บ้านของเธอเอง ฉันรับบัตรแล้ว ถามน้องว่าฉันสมควรไปไหม น้องตอบว่า ไปสิเธอไม่อยากเจอเพื่อนเก่าหรือ ฉันจึงนั่งรถแท็กซี่มาจากหาดใหญ่พร้อมเพื่อนที่เป็นพยาบาลด้วยกันที่รพ.หาดใหญ่ทั้งสี่คน

ฉันลงจากรถแท็กซี่เดินเข้าบ้านเธอ เธอออกมาต้อนรับ แล้วแสดงสีหน้าดีใจ เธอยังพูดเพราะเหมือนเดิม หลังจากกินข้าวเย็นกันเสร็จแล้ว เธอได้ออกมาพูดหน้าเวทีเล็กๆในบ้านว่า ดีใจที่พวกเรามากันทุกคน ใครอยากร้องเพลง ใครอยากทำอะไรให้เพื่อนเชิญเลยตามสบาย

เพื่อนของเราที่เป็นผู้หญิง เป็นนักร้องประจำห้องและประจำโรงเรียน เธอมีลูกแล้วสองคน หน้าตายังไม่เปลี่ยน สวยอย่างไร ก็ยังสวยอย่างนั้น เธอร้องเพลงนกน้อยในกรงทองให้ฟัง เมื่อเธอเริ่มต้นร้องพวกเราทุกคนต่างเงียบกริบ มันเพราะและเศร้ามากๆ เสียงเธอยิ่งเศร้าเมื่อร้องมาถึงท่อนที่ว่า

ฉันไม่ได้รักผู้ชายคนนี้สักหน่อย แม้แต่เพียงน้อยไม่เคยเหลียวมอง
เขากลับได้ฉันเคียงครอง ทั้งที่ไม่รักไม่มอง เหมือนอยู่กรงทองแต่นองน้ำตา

โอ้รักที่เลือกไม่ได้ เจ็บปวดดวงใจแสนทรมา เมื่อรักที่ได้ไม่ปรารถนารักที่ศรัทธา มิได้ดังใจ

หวังแต่เธอนั้นที่ฉันใฝ่ฝันเคียงคู่ ได้โปรดจงรู้ฉันตรมหัวใจ เขาอาจได้ฉันเคียงกาย

มิอาจร่วมใจกันได้ แม้ชีพสลายยังรักแต่เธอ

แล้วเพื่อนก็ยืนร้องไห้ที่หน้าเวที หลังร้องเพลงจบลง เพื่อนเล่าให้ฟังว่า ถูกแม่บังคับให้แต่งงานหลังจบมอศอสาม ผู้ชายที่แต่งด้วยเป็นครูมีฐานะดี ทั้งที่มีแฟนที่รักกันมากอยู่แล้ว แต่ไม่สามารถขัดคำสั่งแม่ได้ จึงยอมแต่งงานด้วย มีลูกกันสองคนแล้ว แต่หัวใจยังเรียกหาแฟนเก่าที่ยังรักอยู่และจะรักตลอดไป

เพื่อนเดินเช็ดน้ำตาลงจากเวที หัวใจฉันแฟบลงทันใด หันไปมองหน้าเพื่อนทุกคน ต่างก้มหน้า ฉันเดินเข้าไปปลอบเพื่อนที่ยังร้องไห้อยู่ โถเพื่อนเอย หัวใจฉันเศร้าหมองจนแทบจะร้องไห้ตามเพื่อน

เธอขึ้นร้องเพลงต่อจากเพื่อนคนนี้ เธอเล่นกีต้าร์ ร้องเพลงคืนรัง ของวงหงาคาราวาน เมื่อเพลงจบลง เธอบอกว่าเพลงนี้ ปลอบใจเพื่อนทุกคน เราต่างพบเจอเรื่องราวที่ไม่คาดคิดเสมอ ให้มีกำลังใจนะ แล้วเธอร้องเพลงกำลังใจของวงโฮป ก่อนลงเวทีมา

มีเพื่อนอีกคนขึ้นเวทีเล่าให้ฟังว่า เธอเกือบเรียนไม่จบมีวิกฤติเกิดขึ้นในมหาวิทยาลัย สุดท้ายเธอผ่านมันไปได้ดี เพื่อนรักและเป็นห่วงเธอมาก ฉันหันไปมองเธอ เห็นเธอนั่งก้มหน้า เรื่องราวของเธอไม่ได้ถูกเล่าจากปากเธอ เธอยินดีกล้ำกลืนทุกข์ของตัวเอง

ที่บ้านของเธอมีหนังสือเต็มไปหมด เป็นหนังสือที่เธอขนมามหาวิทยาลัยหลังเรียนจบ ชั้นหนังสือแบบง่ายๆ ถูกวางเรียงที่ชั้นล่าง ฉันเป็นเพื่อนคนเดียวที่รื้อหนังสือของเธอออกมาอ่าน บางเล่มเป็นเล่มที่ฉันมีและอ่านหลายครั้งแล้ว ฉันก็ยังคงอ่านมัน

แล้วฉันก็เห็นรูปถ่ายที่เธอถ่ายเก็บไว้ เธอผมยาวฟู เดินอยู่บนถนน ฉันจำได้ว่า ถือรูปไปให้เธอเขียนลายเซ็นหลังรูป ฉันบอกเธอว่าขอรูปนี้นะ เธอดูจริงใจและเถื่อนดี เธอหัวเราะแล้วบอกว่า เธอเดินทางทั่วประเทศด้วยการโบกรถ เธอดูโทรมมากแต่แววตามุ่งมั่น ดูสงบและมีพลัง

เรานั่งคุยกันต่ออีกหลายเรื่อง เธอบอกว่าจะทำข่าวสารรุ่นส่งข่าวกันต่อ เรานอนที่บ้านเธอกันทุกคน ฉันจองที่นอนที่ชั้นหนังสือเช่นเคย

วันรุ่งขึ้นเธอขับรถพาพวกเราทุกคน ไปเที่ยวน้ำตกราดเตยที่แม่ขรี เป็นน้ำตกที่สวย สงบ อากาศเย็นสดชื่นมาก ฉันลงเล่นน้ำแล้วขึ้นมาฟังเธอร้องเพลงกำลังใจ ของหงาคาราวาน ก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายกันกลับบ้าน

หลังจากวันนั้น เพียงเจ็ดวัน ฉันได้รับจดหมายจากเธอ เธอส่งข่าวมาหลังจากไปเรียนต่อปริญญาโทด้านปรัชญา ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เธอส่งข่าวมาเล่าเรื่องรอบตัวให้ฟัง ฉันดีใจที่เธอส่งข่าวมา จำได้ว่า ฉันตอบจดหมายเธอกลับไปและเราต่างเขียนจดหมายถึงกันตลอดมา

เธอลงจากเชียงใหม่ แวะหาฉันที่หาดใหญ่ เราขับรถมอเตอร์ไซค์ไปที่ชายทะเลสมิหรา

เธอหาหนังสือมาฝากฉัน เป็นงานของเฮอร์มาน เฮสเส ฉันจำได้ว่าเคยอ่านที่หอพักบางขุนนนท์มาก่อน แม้ไม่ค่อยเข้าใจนัก เราต่างแลกเปลี่ยนความรู้ความเข้าใจเรื่องหนังสือเล่มที่เคยอ่านและเรื่องราวที่เราประทับใจ

เธอกลับบ้านไปแล้ว ก่อนกลับเชียงใหม่ เธอแวะมาหาฉันอีกครั้ง ฉันส่งเธอขึ้นรถไฟ โบกมือให้เธอแล้วกลับแฟลตที่ฉันอยู่

ฉันทำงานที่รพ.หาดใหญ่ได้ครบสี่ปี สอบเรียนต่ออีกสองปีได้ที่คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ ใจจริงฉันอยากกลับไปเรียนต่อที่เดิมเพราะฉันรักที่นั่นมาก แต่ฉันไม่ได้ไปสอบเข้า ฉันเลือกสอบเข้าที่มอ.และวิทยาลัยพยาบาลแทน ฉันสอบได้ทั้งสองที่ ฉันเลือกเรียนที่มอ.หาดใหญ่

ที่นี่มีความก้าวหน้าทางวิชาการสูงมาก อาจารย์มุ่งมั่นถ่ายทอดวิชาให้ลูกศิษย์ เพื่อนๆในห้องเลือกฉันเป็นประธานรุ่นอยู่ทั้งสองปี ในฐานะเจ้าถิ่น ฉันได้ร่วมกิจกรรมของคณะร่วมกับเพื่อนซี้ปึ๊กจากชลบุรี โรงพยาบาลบ่อทอง เพื่อนร่วมรุ่นคราวนี้มาจากทั่วประเทศ พังงา ตรัง นครศรีธรรมราช ราชบุรี เพชรบุรี พิษณุโลก ชลบุรี ขอนแก่น เชียงใหม่

เราร่วมแสดงละครตลกในงานของคณะ ร่วมเชียร์กีฬาโดยเราสองคนเป็นเชียร์ลีดเดอร์ เพื่อนฉันเริ่มฝึกพูด เพราะครูขอร้องให้ไปพูดต้อนรับน้องใหม่ของคณะ เพื่อนซ้อมพูดกับฉันอยู่ทุกวัน ทุกคืนก่อนนอน เพราะฉันมักจะย้ายที่นอนจากแฟลตพยาบาลมาเป็นที่หอพักของเพื่อนคนนี้ เพราะสะดวกในการทำรายงาน เข้าห้องสมุดและเข้าห้องเรียน