Skip to main content

 beach
Photo from: http://www.flickr.com/photos/naixn/624130172/

 

...คลื่นที่ซัดเข้าสาดฝั่ง
แรงโถมถั่งทุ่มเทอยู่ถี่ถี่
ระลอกแล้วระลอกเล่ากี่นานปี
กัดกลืนผืนปฐพีอยู่มิคลาย

กร่อนโขดหินที่ยืนแกร่งอย่างเกรี้ยวกราด
เกลียวคลื่นเหมือนอาฆาตดังมาดหมาย –
ซัดโขดหินโซทรุดหลุดลงทลาย
ซบแทบเท้าสุดท้ายแห่งสายน้ำ...

ต่างแนวทรายชายหาดทุกหนแห่ง
ล้มลมล้อคลื่นแรงระเรื่อยร่ำ
คล้ายจะถูกดูดกลืน – คลื่นเคี่ยวกรำ
สยบยอมต่อกระทำของทะเล

ต่อกระทำของทะเลที่ชวนทะเลาะ
กลืนรอยทรายหลังเซาะล้อคลื่นเห่
ยังคงทรายหลังคลื่นเข้าโถมเท
คงรายอยู่ริมทะเลเรียงเต็มลาน

 

...แด่ทรายทุกเม็ดที่โล้คลื่นมรสุมอย่างกล้าหาญ

ไหมฟ้า
สาเกตุนคร - ร้อยเอ็ด

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
    พฤศจิกาห่าถล่ม เมืองก็จมใต้บาดาล หรือคนมันสามานย์ ที่สั่งฟ้าถล่มเมือง  
กวีประชาไท
    ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้ เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน สวนทางกับฝูงนก… ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม? เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า  
กวีประชาไท
  *หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
กวีประชาไท
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหวไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้วลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่านไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ
กวีประชาไท
   
กวีประชาไท
โลกทัศน์ของข้ามืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรีเหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไปแต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ
กวีประชาไท
เธอตายในเดือนกุมภาเวลาตะแบกบานเต็มต้นลมหวนระรานกลีบบางร้าวรนที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง
กวีประชาไท
แด่...ทรัพย์สินเจ็ดหมื่นหกพันล้านของพณฯ ท่าน