ชีวิตคนเรามีอยู่ได้ล้วนอาศัยแม่....
เป็นสิ่งยุติธรรมเช่นกันที่ปลาจะแหวกว่ายในแม่น้ำเพื่อการมีชีวิต
การก้าวไปสู่ความยุติธรรมนั้นต่างก็เหมือนกัน
แต่ว่าคนกับปลาจะดำรงความยุติธรรมนั้นไว้นานเท่าใด
--โปรดจงเชื่อเถอะว่า--
ด้วยมือนี้แหละจะกระทำทุกอย่างให้มันหักงอ
แม้แต่ยามใดก็ตามที่คุณอยากจะเล่น
การวิ่งไล่จับจะเกิดขึ้น...
กระทั่งเรือที่คว่ำอยู่ก็ถูกพลิกขึ้นมา
บางทีเมื่อเราอยากปิดกั้นปลาไม่ให้ว่ายน้ำออกไปได้
ก็เพียงแต่เราตีน้ำให้ขุ่นด้วยสองมือ
เช่นกันในวิถีของปลา
การแหวกว่ายหนีบ่วงทุกข์ของมนุษย์คือการมีชีวิตรอด
คนกับปลาในชั่วขณะเวลาแห่งความหิว...เราต่างเป็นเหยื่อยของกนัและกัน
--โปรดจงเชื่อเถอะว่า--
ด้วยมือและครีบหาง--เราต่างหนีไปสู่ที่อันดีกว่า
คนกับปลา,เราต่างล้วนเป็นเหยื่อของกันและกัน
ในห้วงวินาทีแห่งการดำเนินชีวิต
ปลาดำผุดดำว่ายลงสู่ก้นบึ้งของหนองน้ำเพื่อรอดพ้นความตาย
คนดำผุดดำว่ายลงสู่ก้นบึ้งของความ เพื่อหนีพ้นความตาย
คนกับปลาอย่าได้กล่าวเลยว่า,นี่คือชะตากรรม
เชียงคาน,ฤดูร้อนปนสายฝน
๖ พฤษภาคม ๒๕๕๒