Skip to main content

 

๑ สหาย.....                           ไม่เคยกลัวตายไม่กลัวเสียสละ

ไม่มีแพ้แลชำนะ                                  ไม่เสียดายในจังหวะที่ผ่านเลย


๒ สหาย.....                           ผู้พลีกายละล่วงลงเปิดเผย

ผู้พลีชีพเพื่อชน ควรชมเชย                    เชิญถ้อยคำสิมาเอ่ยสดุดี

 

๓ สิบนิ้วนี้ต่างธูปและเทียนชัย     กูจักกราบนบไหว้ลงตรงนี้

บนแผ่นดินดงมูลปฐวี                            แผ่นดินที่กลบหน้าพร้อมธงแดง

 

๔ หลับเถิดวีรชนคนกล้า            เลือดที่ทาปฐพีนี้เหือดแห้ง

จงไปสู่สุคติตกเช้าแลง                          จงละวางหนแห่งสมรภพ

 

๕ สหาย.....                           ตายสักกี่พันชาติอย่ามาประสบ

โลกวันนี้แปรไปไม่เคยพบ                      ผิดเป็นชอบเกลื่อนกลบลงกลับกัน

 

๖ คนดีมีแต่จะหายหน้า              ไม่กล้าเกลือกกลั้วกลัวผกผัน

ผลแห่งการสู้รบและโรมรัน                      แท้ถูกชิงแบ่งปันประโยชน์ไป

 

๗ ร้อนรุ่มไปทั่วโลกมนุษย์คน      อับจนไปทั่วทีปไกลใกล้

คนกับคนกินกันจนบรรลัย                       วีรชนในหัวใจสลายลาง

 

๘ หลับเถิดวีรชนคนสู้                จงอย่ารับรู้ที่โรยร้าง

อุดมการณ์กลายเป็นสิ่งที่เปราะบาง           อุดมเกินจะกล่าวอ้างมาแอบอิง

 

๙ สหาย.....                            แม้นร่างจักมลายลงทิ้ง

กูจักเก็บกอบดูกมาช่วงชิง                       สถิตย์ยังสถูปนิ่งนิรันดร์ไป

 

๑๐ ดูกนี้คือนิ้วของนักรบ            ดูกนี้ดินกลบไม่ไกลใกล้

ดูกนี้จารึกประวัติศาสตร์ไทย                    ดูกนี้แทนหัวใจชาวประชา

 

๑๑ นิ้วที่เหนี่ยวไกปืนยืนหยัด        นิ้วของนักปฏิวัติคนกล้า

นิ้วที่ชี้ทิศไทยนำพา                                นิ้วที่นำทัพหน้าระชาชน

 

๑๒ หลับเถิดสหายจงหลับให้สนิท   เบื้องหน้าสารทิศยังสับสน

ส่งสหายสู่สุคติทุกทุกคน                           เราอยู่หลังจักทุกข์ทนเทวษไปฯ

 

                                                                สมคิด สิงสง
                                                                
สหายสุดเขตดงมูล 
                                                                ๘ มีนาคม ๒๕๕๒


"ประชาไท" ได้มีโอกาสเข้าร่วมงานบุญบรรจุอัฐิ นักรบประชาชนเขตงานดงมูล ซึ่งได้จัดขึ้นเมื่อ ๘-๙ มีนาคม ๒๕๕๒ ณ อนุสรณ์สถานนักรบประชาชนดงมูล (เขตงาน ๖๖๖ ) วัดถ้ำไทรทอง บ้านไทรทอง ต.ดงมูล อ.หนองกุง ศรี กาฬสินธุ์ ในงานได้มีพิธีไว้อาลัยและพิธีแห่ "อัฐิสหายนักรบประชาชน" ไปบรรจุในอนุสรณ์สถานฯ

 

  

 

 

หนึ่งในผู้ร่วมงานที่ได้รับเกียรติขึ้นไปกล่าวรำลึกได้แก่ สมคิด สิงสง เจ้าของบทเพลงคนกับควาย ข้าวลาลาน และกวีบทนี้เป็นสิ่งที่เขากล่าวรำลึกถึงสหายผู้จากไป

 


 

อนุสรณ์สถานดงมูล

 

(ขอบคุณภาพบางส่วนจาก คุณโอบอ้อม หอมจันทร์ หนึ่งในผู้ร่วมงาน)

 

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
    พฤศจิกาห่าถล่ม เมืองก็จมใต้บาดาล หรือคนมันสามานย์ ที่สั่งฟ้าถล่มเมือง  
กวีประชาไท
    ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้ เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน สวนทางกับฝูงนก… ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม? เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า  
กวีประชาไท
  *หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
กวีประชาไท
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหวไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้วลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่านไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ
กวีประชาไท
   
กวีประชาไท
โลกทัศน์ของข้ามืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรีเหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไปแต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ
กวีประชาไท
เธอตายในเดือนกุมภาเวลาตะแบกบานเต็มต้นลมหวนระรานกลีบบางร้าวรนที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง
กวีประชาไท
แด่...ทรัพย์สินเจ็ดหมื่นหกพันล้านของพณฯ ท่าน