Skip to main content

หนึ่งหยดพรสวัสดิ์นี้          สุขสรรค์

หยดเผื่อไว้เอื้อปัน            ตื่นย้ำ

โดยลุคลื่นคลี่นครร-         ลองคลื่น

ที่นี่ที่อื่นล้ำ                     หยั่งปลื้มปรีดิ์ถึง ฯลฯ

 

เหมือนน้ำค้างร่างฝัน                          หยดโลมหลั่นรากฐานซึ้ง

อาจครวญ...คำนวณพึง                      วาดฉ่ำแล้งยังแกร่งงาม ฯ


หยดน้ำค้าง หยดหนึ่ง                         วันคืนซึ่ง - ซึ้งแว่วถาม
ซับเอย
..
ผลิเผยตาม                           ระหว่างช่องชั้น..หลั่นโลม ฯ

ถาม- สุข- ทุกข์- ยุคเยียบ                ว่าเปรียบไหน..หนอใจโหม
เหลือง
-
แดง ที่แบ่งโดม                    รากจะอยู่..เพื่อแก่นใด”

สุขสรรค์
-
สุขสวัสดิ์                         จัดเตรียมพร้อม-สัมผัสไหว
น้ำค้าง
-
ใช่ชักใย..?                           ยังโปรยพร..สี่ประการ ฯ

อายุ ดั่งมิ่งไม้
                                 วรรณะไหนใช่ห้ำหาญ
สุข
-
ทุกข์ ใช่โรมราน                       พละแด่..สร้างแผ่ปัน 

ดั่งน้ำค้างหยาดพรม
                         
ซับซ่านจม - ละอองสรรค์
ว่าชีวิตคืนวัน
                                    ได้หยั่งไว้ถึงใจเทอญ ฯลฯ.



...ณรงค์ยุทธ โคตรคำ...

 

 

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
    พฤศจิกาห่าถล่ม เมืองก็จมใต้บาดาล หรือคนมันสามานย์ ที่สั่งฟ้าถล่มเมือง  
กวีประชาไท
    ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้ เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน สวนทางกับฝูงนก… ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม? เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า  
กวีประชาไท
  *หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
กวีประชาไท
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหวไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้วลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่านไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ
กวีประชาไท
   
กวีประชาไท
โลกทัศน์ของข้ามืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรีเหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไปแต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ
กวีประชาไท
เธอตายในเดือนกุมภาเวลาตะแบกบานเต็มต้นลมหวนระรานกลีบบางร้าวรนที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง
กวีประชาไท
แด่...ทรัพย์สินเจ็ดหมื่นหกพันล้านของพณฯ ท่าน