ข้างในโศลกนี้

เอาหัวใจฉันไปไว้ที่ไหน

ใครยึดไว้ ฤๅ ฉันเพียงฉงน

ไม่ชัดแจ้งแจ่มอารมณ์อันแปรปรน

นึกเผยพ้นผุดผ่านม่านภวังค์ ฯลฯ

ในเสี้ยวนึก ในหวั่น รำพันเผย

ระเรียดเหย หายเช้า แว่วเรือนหวัง

ดั่งโลกเงียบ แว่วกังสดาลดัง

ฟังนึกนี้อีกครั้งยามนั่งนอน ฯลฯ

ลุกสัมผัสผืนร้าว ชีวิตร่ำ

ดินเมืองแห้งลำนำกว่าผุดย้อน

ได้กินอยู่สืบถ่ายในนาคร

ได้ถ่ายถอน ถือวาง รอยร่างไว้ ฯลฯ

ในส่วนแห่งชีวิตเหนี่ยวชิดเกื้อ

ข้างในหนั่นเลือดเนื้อละอองไหว

ในน้ำค้างซึมซ่านละอองไอ

ข้างในชื้นฉ่ำสายระรายยัง ฯลฯ

แม้นหวังว้า หัวใจยังได้หวัง

อยู่คือยั้ง ภวังค์เกี่ยว ในเหนี่ยวรั้ง

รายนึกหรือ รอยผลึกแม้เกรอะกรัง

ได้ทวนทั้ง เข็นฝ่าชีวาเชย ฯลฯ

ข้างในแท้ พ่ายเผยหัวใจหวั่น

ถึงกี่กั้นพันธนา ฯ พันธะเอ๋ย

ข้างในเช้าค่ำดั่งน้ำค้างเปรย

หยดไว้แย้มไหวระเหยข้างในแวว .

                                    ณรงค์ยุทธ โคตรคำ

หมู่บ้านในฝัน

 
 
ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล
หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้
เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน
สวนทางกับฝูงนก
ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย
ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม?
เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น
กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า
 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย

 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น
วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร
ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน
เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม

บ่ายแล้ง ฯ

ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหว
ไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้ว

ลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่าน

ไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ