คนที่นอนข้างๆ

นุ่มนิ่มเหลือเกิน ลูกแม่เอ๋ย

นานวัน เนื้อตัวเจ้าอวบอิ่ม กอดได้แน่นเต็มกอด หอมแก้มเจ้าได้แรงๆ เสียงหัวเราะคิกๆ คักๆ ยามแม่เอาหน้าซุกพุงนิ่ม หรือสีข้างซี่โครงน้อย เจ้าร้องลั่น หัวเราะกรี๊ดๆ จั๊กจี้จั๊กกะเดียม แม่รู้ความลับของเจ้าแล้วสิ ว่าเจ้าเองก็บ้าจี้เหมือนแม่ แต่ยิ่งเจ้าเบี่ยงตัวหนีคิกๆ แม่ก็ยิ่งอยากแกล้ง เพราะอยากยินเสียงคักๆ คิกๆ กรี๊ดกร๊าดๆ

แล้วแม่ก็อุ้มเจ้ามานั่งบนหน้าแข้งแม่ สองมือแม่จับมือลูกกางเป็นปีก แม่บอกลูกว่า “ท่านผู้โดยสารกรุณารัดเข็มขัดด้วยนะคะ ขณะนี้เครื่องบินกำลังจะพาท่านบินขึ้นท้องฟ้าแล้ว” และแม่ก็ยกแข้งแม่ขึ้น ตัวลูกก็ลอยขึ้นสูง ลูกหัวเราะชอบใจ แม่ยกลูกขึ้นลงขึ้นลง ลูกชอบใจใช่ไหมเล่า เราเล่นอย่างนี้ซ้ำๆ  แม่โยกลูกไปทางซ้าย แม่โยกลูกไปทางขวา จนเราทั้งคู่ต่างเหนื่อยอ่อน แม่จึงค่อยหย่อนลูกลงบนที่นอน ลูกหัวเราะพลางหอบแฮ่กๆ

ตาน้ำ ของแม่เอย เมื่อแม่มองดูลูกนอนพักเหนื่อย รอยยิ้มพริ้มพรักระบายหน้า ดวงตาดำขลับใต้ขนตางอน  แม่มองทีไรก็เห็นเพียงความพิสุทธิ์ที่ยากจะคำใดมาบรรยาย เมื่อแม่มองหน้าลูกและดวงตาแสนสะอาดคู่นี้ แม่อดไม่ได้ทุกทีที่จะหอมแก้มลูก โอบกอดลูก ให้ชื่นใจ

ลูกแม่จ๋า เนื้อตัวเจ้าช่างนิ่มนิ่ม

ยามเช้าเมื่อลูกตื่นนอน ลูกจะพลิกตัวกลิ้งไปหาพ่อที กลิ้งมาหาแม่ที เอาเนื้อนิ่มๆ ของลูกชนเนื้อหยาบๆ ของแม่ของพ่อ เมื่อแม่โอบกอดลูกไว้ในอก ลูกก็ดิ้นขลุกๆ บางทีก็หัวเราะกิ๊กๆ กั๊กๆ ยันตัวออกมาดูหน้าแม่ เอาปากงาบหน้าแม่ ไต่ขึ้นมาบนตัวแม่ คนอาไร้ นุ่มไปหมดทั้งตัวเช่นนี้

แล้วลูกก็ยันแขนคลานรอบเตียง แม่ต้องลุกขึ้นไล่คว้าข้อเท้าลูกไว้ ไม่อย่างนั้นอาจตกเตียงได้ เมื่อลูกรู้ว่าแม่อยู่ใกล้ ลูกจะคลานเข้ามาหาพร้อมทั้งยันตัวขึ้นยืนเกาะบ่าแม่ พร้อมตีบ่าแม่แปะๆ เป็นสัญญาณว่า ไป ไป พาหนูไปไหนก็ได้ หนูอยากออกจากห้องนี้แล้ว

แม้ง่วงนอน แต่แม่ก็ยินดีที่จะพาลูกเปิดประตูเดินออกไปสู่โลกที่กว้างกว่า

ตาน้ำ ผิวลูกนุ่มนวล แม่ชอบกอด ชอบหอม ชอบฟัด ลูกทำให้ทุกการนอนหลับและการลืมตาตื่นของแม่เปี่ยมด้วยรอยยิ้ม

รักลูก
แม่สร้อย
๑๓ มีนาคม ๒๕๕๓