Skip to main content

คุณมีนักร้องหรือนักดนตรีในดวงใจ ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ก็ยังคงร้องเพลงของเขาได้อยู่บ้างไหมคะ?

แทบจะเรียกได้ว่าเป็นความฝันอันเหลือเชื่อ เมื่อ X-Japan วง J-Rock ในตำนาน ซึ่งประกาศแยกวงไปตั้งแต่ปี 1997 ได้ตัดสินใจกลับมารวมวงกันใหม่ และเปิดคอนเสิร์ต X Japan to Resume its Attach in 2008 I.V. ต้อนรับการกลับมาของตัวเองอย่างยิ่งใหญ่ไปเมื่อปลายเดือนมีนาคมที่ผ่านมา

งานนี้ เหล่าแฟนพันธุ์แท้ (ซึ่งเป็นเด็กวัยรุ่นในสมัยนั้น แต่มิวเตชั่นเป็นป้าแก่ ๆ ไปเรียบร้อยแล้วในสมัยนี้) ที่ลงทุนถึงกับจับเครื่องบินไปญี่ปุ่นเพื่อช่วยกันปลงสังขารลุง ๆ ที่แก่แล้ว แต่ก็ยังอุตสาหะเล่นดนตรี Rock จนเป็นลมเป็นแล้งคาเวทีกันก็หลายคน

แม้ว่าบนเวทีจะไม่มีตัวเป็น ๆ ของ hide มือกีตาร์คู่บุญของ X-Japan มาร่วมด้วย เพราะเขาได้เสียชีวิตไปแล้วตั้งแต่ปี 1998 แต่เสียงกีตาร์ของ hide ก็ยังคงดังกระหึ่มก้องฮอลล์ในวันนั้น เพราะ X ไม่ได้หาสมาชิกคนอื่นมาแทนที่ hide แต่นำเสียงกีตาร์ที่เขาเคยเล่นเอาไว้ตั้งแต่ก่อนตายมาประกอบคอนเสิร์ต มีการฉายภาพโฮโลแกรมของ hide และใช้ตุ๊กตาของเขามาตั้งแทนตัวบนเวทีอีกด้วย

อ่าน Review และดูรูปถ่ายจากคอนเสิร์ตครั้งนี้แล้ว ทำให้ฉันต้องกลับไปค้นการ์ตูนเรื่องนี้กลับมาอ่านอีกครั้ง Ghost Rhapsody

20080427 1

 

Ghost Rhapsody เป็นผลงานรุ่นลายครามของอาจารย์ Kazumi Yamashita (ผู้เขียนป๋าอัจฉิริยะ ยานางิซาว่า และ Wonder Boy ที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ในช่วงนี้) เข้าใจว่าไม่เคยมีลิขสิทธิ์ในประเทศไทย แต่เคยจัดทำออกมาเป็นการ์ตูนไพเรทโดยหลายสำนักพิมพ์

Ghost Rhapsody เป็นเรื่องราวระหว่างหนึ่งผีกับหนึ่งคน – Ronny Mansfield มือกีตาร์และนักร้องนำของวง Rock ชื่อดัง Ronny & Mad Faries กับโยริตะ อายะ เด็กสาววัยสิบสามซึ่งเป็นแฟนคลับเหนียวแน่นของวง – ในวันเกิดเหตุ อายะได้ไปสนามบินเพื่อนำตุ๊กตาหมีและจดหมายให้กำลังใจไปให้ Ronny ซึ่งกำลังจะต้องเดินทางไปแสดงคอนเสิร์ตที่อังกฤษ Ronny อ่านจดหมายแล้วฝากให้อายะเก็บของทั้งสองสิ่งนี้ไว้ก่อน เขาสัญญาว่าจะมารับมันคืนจากมือของเธอเองเมื่อเขากลับมา แต่วันนั้นมาไม่ถึงตลอดกาล เพราะเครื่องบินที่ Ronny โดยสารถูกวางระเบิด ผู้โดยสารทั้งหมดเสียชีวิตทันที

ความตายของศิลปินที่ชอบ ทำให้อายะช็อคมาก เธอร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ขังตัวเองอยู่ในห้อง และถึงกับเอ่ยวิงวอนต่ออะไรก็ได้ที่สามารถทำความปรารถนาของเธอให้เป็นจริง ขอแลกครึ่งหนึ่งของความสุขชั่วชีวิตเพื่อให้ Ronny กลับคืนมา แต่ในวินาทีนั้น ไม่มีใครเลยที่ตอบรับข้อเสนอของอายะ ไม่มีทางที่ศิลปินคนโปรดของเธอจะคืนมาจากความตายได้

เวลา และความเอาใจใส่จากคนรอบข้าง ทำให้ความเศร้าค่อย ๆ คลาย น้ำตาเริ่มเหือดหาย และอายะก็เริ่มยิ้มได้อีกครั้ง ในที่สุด ความสูญเสียครั้งนั้นก็กลายเป็นอดีต อายะกลับไปใช้ชีวิตตามปกติของเธอ เรียนหนังสือ เฮฮากับเพื่อน ๆ ชื่นชอบศิลปินคนใหม่ และในที่สุด เธอก็ค่อย ๆ ลืม Ronny ไปทีละน้อย

อายะไม่รู้เลยว่า แม้จะช้าไปหน่อย แต่ในที่สุด คำวิงวอนของเธอก็ได้รับการตอบรับ แลกกับความสุขครึ่งหนึ่งของชีวิตเธอ Ronny Mansfield กลับมาหาเธอจนได้ในที่สุด!

ไม่ว่าคุณจะเป็นวัยรุ่นที่ชื่นชอบศิลปินนักร้องจนไม่สามารถจินตนาการถึงโลกที่ไม่มีพวกเขา หรือเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่เข้าใจว่าทำไมเด็ก ๆ ถึงชอบศิลปินนักร้องจนแทบจะเรียกได้ว่าทุ่มให้ไปทั้งตัว การ์ตูนเรื่องนี้น่าจะตอบโจทย์ของคุณได้ทั้งสองประเด็น โยริตะ อายะ เป็นตัวละครที่อยู่ทั้งสองโลก เธอในวัยเด็กเป็นอดีตของผู้ใหญ่ที่ลืมเลือนวันเวลาที่ตัวเองเคยลุ่มหลงไปกับความเร้าใจของอะไรสักอย่าง จนรู้สึกว่าเลือดทั้งตัวเดือดพล่าน และอยากจะทุ่มเทพลังงานมหาศาลของวัยรุ่นลงไปที่สิ่งนั้น ส่วนเธอในวัยผู้ใหญ่ คืออนาคตที่เด็กวัยรุ่นในทุกวันนี้ต้องเผชิญหน้าในอีกไม่ช้า

20080427 2

กาลเวลาและความห่างเหิน ทำให้อายะคิดว่าเธอคงจะเลิกชอบ และลืม Ronny กับวง Mad Faries ไปหมดแล้ว แต่เมื่อ Ronny กลับมา อายะกลับพบว่าจริง ๆ แล้ว เธอไม่เคยลืมเขาเลย อาจไม่ใช่การตั้งใจระลึกถึง แต่เธอจำเขาได้จากส่วนลึกของความทรงจำ เธอยังคงร้องเพลงของเขาได้ทุกเพลง ความชอบไม่ได้น้อยลง เพียงแต่เมื่อเวลาผ่านไป เธอก็ได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ เข้าไปอยู่ในสังคมที่ถูกครอบคลุมด้วยกฎระเบียบและความเย็นชา จนลืมเลือนที่จะให้ความสำคัญกับความรู้สึกเหมือนสมัยที่เป็นวัยรุ่น

ลองมองย้อนกลับไปสมัยที่คุณยังเป็นวัยรุ่นดูสิคะ มีศิลปินคนไหนบ้างหรือเปล่าที่คุณเคยชื่นชม และยึดถือเป็นแบบอย่าง เป็นแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต?

ฉันเคยเห็นผู้ใหญ่หลายคนแสดงความคิดเห็นที่รุนแรงต่อการชอบนักร้องนักดนตรีของเด็กวัยรุ่น โดยที่ลืมไปว่า ในสมัยที่ตัวเขาเองเป็นวัยรุ่น พวกเขาส่วนใหญ่ก็เคยเป็นเหมือนที่เด็กเหล่านั้นเป็นเหมือนกัน พวกเขาเคยแต่งตัวเลียนแบบเอลวิส เคยสูบบุหรี่เต๊ะมาดแบดบอยเหมือนเจมส์ ดีน เคยนุ่งกางเกงสั้นเต่อเหนือข้อเท้าและสวมถุงเท้าขาวเหมือนไมเคิล แจ็คสัน ฯลฯ เมื่อมองย้อนกลับไปอีกครั้ง เขาอาจจะรู้สึกตลก ๆ และสงสัยว่าทำไมตอนนั้นถึงทำไปได้ แต่ความรู้สึกส่วนใหญ่เมื่อพวกเขามองย้อนกลับไปก็มักไม่ใช่แง่ลบ มันเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำและประสบการณ์ที่หลอมพวกเขาให้เป็นอย่างที่เขาเป็นทุกวันนี้

ซึ่งฉันคิดว่ามันไม่ได้ต่างกันเลยกับเด็กวัยรุ่นสมัยนี้

ไม่ว่าวันนี้พวกเขาจะแสดงออกถึงความชอบมากมายจนทำให้ผู้ใหญ่หมั่นไส้แค่ไหนก็ตาม วันหนึ่งพวกเขาก็จะเติบโตขึ้น และเข้าไปสู่สังคมที่เต็มไปด้วยระเบียบกฎเกณฑ์ของผู้ใหญ่ได้เหมือนที่ผู้ใหญ่รุ่นก่อนหน้าเป็นมาก่อน ฉันคิดว่าแทนที่จะแสดงความคิดเห็นเชิงตำหนิ ผู้ใหญ่น่าจะแนะแนวทางที่ถูกต้องให้กับพวกเขามากกว่า รั้งพวกเขาไว้เมื่อความเยาว์วัยทำให้พวกเขาแสดงออกมากเกินไป รับฟังความรู้สึกของพวกเขา ตราบเท่าที่ความชอบเป็นความรู้สึกทางบวก และมันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน พวกเขาก็ไม่ควรถูกมองด้วยสายตาที่เหยียดหยามเหมือนกับว่านั่นเป็นความผิด

แล้วอย่าลืมถามตัวเองว่า ทำไมวัยรุ่นส่วนหนึ่งจึงเลือกที่จะยึดเอานักร้องนักดนตรีเป็นแบบอย่างและแรงบันดาลใจ แทนที่จะเป็นผู้ใหญ่ที่มีตัวตนให้พวกเขาเห็นอยู่ทุกวัน มันไม่ใช่ปัจจัยที่มาจากตัวเด็กเพียงอย่างเดียวหรอก

ลองหยิบ CD แผ่นเก่าที่คุณไม่ได้เปิดฟังมานานแล้วตั้งแต่หมดสมัยวัยรุ่นมาเปิดดูสิคะ คุณอาจจะต้องแปลกใจที่ตัวเองยังร้องเพลงนั้นได้อยู่ ทั้ง ๆ ที่เวลามันผ่านไปนานมากแล้วก็ตาม

ปล. สำหรับแฟนเพลงของ X-Japan หรือ hide with Spread Beaver อย่าลืมคอนเสิร์ตครบรอบสิบปีของ hide – hide memorial summit – วันที่ 3 และ 4 เดือนพฤษภาคมนี้ ที่ Tokyo’s Ajinomoto Stadium นะคะ

บล็อกของ Carousal

Carousal
  สองหนุ่มเพื่อนซี้ชาวออสเตรเลียน John Rendall กับ Anthony Boruke เกิดได้ข่าวมาว่าที่ห้างสรรพสินค้า Harrods แผนก Exotic Pet มีลูกสิงโตที่เกิดในสวนสัตว์มาขาย ด้วยความอยากรู้อยากเห็น สองหนุ่มจึงชวนกันไปดู และเมื่อพบว่าเจ้าลูกสิงโตตัวนั้นนั่งจ๋องทำท่าซึม ๆ เหงา ๆ อยู่ในกรง เขาทั้งสองก็ตัดสินใจซื้อมันกลับมาในราคา 250 Guineasเจ้าสิงโตน้อยผู้ได้รับการขนานนามว่า Christian ได้พักอาศัยอยู่กับสองหนุ่มผู้เป็นเจ้าของที่แฟลตชั้นใต้ดินของร้านเฟอร์นิเจอร์ที่เชลซี มันกลายเป็นขวัญใจของคนแถบนั้น ใคร ๆ ก็รอคอยที่จะได้เห็น ได้บันทึกภาพของมันตอนที่เจ้าของพาออกมาวิ่งเล่นที่หน้าโบสถ์ St. John'…
Carousal
ไปดูสามก๊ก ตอนโจโฉแตกทัพเรือกันมาหรือยังคะ? ในความรู้สึกของฉัน สามก๊กเป็นพี่น้องกับหวัด กล่าวคือ ในขณะที่บ้านเมืองปกติสุข ทั้งสามก๊กและหวัด ต่างก็มีฐานลูกค้าสนับสนุนของตนเองเรื่อย ๆ ไม่มีว่างเว้น คนเราติดหวัดกันได้โดยไม่เลือกเวล่ำเวลาหากอดหลับอดนอนหรือทำงานหนักตากแดดตากฝนฉันใด สามก๊กก็เป็นวรรณกรรมที่ไม่ว่าใครก็ใคร ต้องหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน หยิบหนังขึ้นมาดู เพื่อดื่มด่ำกำซาบทั้งรสของภาษาและเนื้อหาที่ใครต่อใครเขาก็ว่าเป็นหนึ่งในแผ่นดินโดยไม่เลือกเวล่ำเวลาฉันนั้น หากนาน ๆ ครั้ง โรคที่เป็นในระดับนอนพักสามวันหายอย่างหวัดจะระบาดใหญ่ ทำให้คนล้มเจ็บล้มตายกันหลายพันหลายหมื่น…
Carousal
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ( 6 กรกฏาคม 2551) ฉันไปงาน Comic Party ครั้งที่ 11 ที่ Central World มาค่ะ บรรยากาศบนเวที ที่มี Yamaha เป็น Sponsor ใหญ่   คุณเคยไปงานการ์ตูนบ้างไหมคะ? ต่อให้ไม่เคยตั้งอกตั้งใจไป ฉันก็คิดว่าคุณต้องเคยผ่าน หรือเคยสะดุดตาสะดุดใจกับพลพรรคคนรักการ์ตูนที่รวมกลุ่มกันเดินทางไปร่วมงานมาบ้างแน่ ๆ เพราะงานการ์ตูนเป็นงานที่เต็มไปด้วยสีสันและความสนุกสนานเข้มข้นจนแผ่ออร่าออกมาให้สัมผัสได้ ขอแค่มีการ์ตูนเรื่องที่ชอบเป็นศูนย์กลาง เหล่าชมรมคนรักการ์ตูนก็สังสรรค์ สรวลเสเฮฮากันได้โดยไม่จำเป็นต้องรู้จักกันมาก่อนแล้วละค่ะ
Carousal
เมื่อสัปดาห์ก่อน เราไปทัวร์เอโดะ ยุคที่ญี่ปุ่นเริ่มเปิดประตูบ้านต้อนรับนานาอารยประเทศ กับจินหมอทะลุศตวรรษกันไปแล้ว สัปดาห์นี้ เรามาย้อนไปไกลยิ่งกว่านั้น สู่ญี่ปุ่นยุคที่ทั้งรุ่งเรืองด้วยศิลปะ และวรรณกรรม รวมทั้งยังเข้มข้นด้วยเรื่องราวการแก่งแย่งชิงดีทางการเมืองกับการ์ตูนเรื่องนี้กันเถอะค่ะ Ryo – the Miracle girl’s adventure
Carousal
พร้อมที่จะเจาะเวลาหาอดีตไปกับการ์ตูนเรื่องต่อไปกันหรือยังคะ? ในจำนวนการ์ตูนแนวเจาะเวลาหาอดีตที่ยังคงวางแผงต่อเนื่องอยู่ในขณะนี้ เรื่องที่ฉันสนใจและชอบมากที่สุดก็คือเรื่องนี้ละค่ะ Jin หมอทะลุศตวรรษ ผลงานของ Motoka Myrakami ซึ่งจัดจำหน่ายในรูปแบบภาษาไทยโดย Nation Edutainment Jin หมอทะลุศตวรรษ เป็นเรื่องราวของหัวหน้าศัลยแพทย์ แผนกศัลยกรรมสมองของโรงพยาบาลในสังกัดมหาวิทยาลัยโทโตะ มินาคาตะ จิน ในคืนที่เรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นขึ้น จินกำลังทำหน้าที่แพทย์เวรดึกอยู่ในโรงพยาบาล เขาได้รับคนไข้นิรนามรายหนึ่งซึ่งตำรวจไปพบขณะนอนหมดสติอยู่ในสวนสาธารณะเข้าแผนกฉุกเฉิน จากบาดแผลที่หน้าผาก คณะแพทย์ได้ทำ CT…
Carousal
หมู่นี้เดินผ่านร้านหนังสือแล้วเจอหนังสือแนวเจาะเวลาหาอดีตบ่อย ๆคุณชอบอ่านหนังสือ หรือดูหนังที่ตัวละครในเรื่องต้องพลัดมิติเวลาไปสู่โลกในอดีตหรืออนาคตบ้างไหมคะ? ฉันชอบมากเลยละค่ะ เพราะถึงแม้ว่า พลอตนี้จะเป็นพลอตเก่าที่นักจินตนาการทั้งหลายใช้สร้างสรรค์ผลงานกันมากลายสิบปีแล้ว แต่มันก็ยังคงความน่าสนใจอยู่เสมอ เพราะแม้จะเป็นพลอตเรื่องแนวเดียวกัน แต่ความแตกต่างของสถานที่ ยุคสมัย และลักษณะความคิด รวมถึงความสามารถเฉพาะตัวของตัวละคร ก็ทำให้พลอตเรื่องที่มีจุดเริ่มต้นเหมือนกันนี้ สามารถดำเนินไปตามทิศทางของมันเองได้เป็นร้อยเป็นพันแบบด้วยแนวความคิดที่ว่า มนุษย์ควรเรียนรู้จากความผิดพลาดที่เคยเกิดขึ้นในอดีต…
Carousal
คุณเคยตั้งคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่ถูกเรียกว่าชีวิต มนุษย์ และความเป็นนิรันดร์บ้างไหมคะ? เป็นเวลากว่าพันปีมาแล้ว ที่มนุษย์เฝ้าขบคิดค้นหาตัวตน คำนิยาม ความหมาย และขอบเขตของสิ่งที่ตนเองมีและเป็น แต่ยิ่งคิด ยิ่งพิจารณามากขึ้นเท่าไร คำถามก็ยิ่งเพิ่มขึ้น และซับซ้อนขึ้นเป็นเงาตามตัว...แม้จะเฝ้าค้นหากันมาเนิ่นนาน ส่งผ่านกระบวนการคิดคนแล้วคนเล่า ยุคสมัยแล้วยุคสมัยเล่า แต่ก็ดูเหมือนว่า เราจะยังไม่เคยเข้าใกล้ผลลัพธ์มากพอที่จะทำให้รู้สึกพอใจได้เลย  
Carousal
เวลาที่คุณนั่งลงตรงหน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ที่เชื่อมต่อสัญญาณอินเตอร์เน็ตแล้ว คุณทำอะไรกันบ้างคะ?เมื่อปี 2004 ตำนานแห่งโลกอินเตอร์เน็ตบทหนึ่งได้เริ่มต้นขึ้นบนกระดานหนุ่มโสดแห่ง 2 channel (กระดานข่าวที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น คงทำนองเดียวกันกับ pantip.com ของบ้านเรา) เมื่อชายหนุ่มคนหนึ่งได้โพสต์กระทู้เล่าเรื่องราวที่เขาเพิ่งประสบมาบนรถไฟระหว่างทางกลับจากอาคิฮาบาระ เรื่องราวน่าตื่นเต้น ที่เขาคิดว่ามันคงจะมีชีวิตอยู่เพียงชั่ววัน และมีอายุอยู่ในใจเขานานกว่านั้นอีกเพียงนิดหน่อย กลับกลายเป็นเพียงจุดเริ่มต้นจุดเล็ก ๆ ของตำนานที่น่าประทับใจซึ่งถูกนำมาถ่ายทอดเป็นหนังสือ หนังสือการ์ตูน…
Carousal
คุณชอบฟังดนตรีคลาสสิคหรือเปล่าคะ?ถ้าพูดถึงการ์ตูนที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับดนตรีคลาสสิค คงมีหลายคนนึกถึงการ์ตูนที่กลายมาเป็นซีรีส์เรื่องดัง อย่าง Nodame Cantabile (วุ่นรักนักดนตรี) แต่วันนี้ ฉันจะมาชวนคุณคุยถึงการ์ตูนอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งถึงแม้จะไม่ดังเท่า แต่ก็เป็นหนึ่งเดียวในดวงใจของนักอ่านหลายคนเลยละค่ะ Piano-no Mori (ป่าแห่งเปียโน)
Carousal
คุณคะ คุณเคยมีประสบการณ์แปลก ๆ ที่อธิบายไม่ได้ เช่นเห็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น ได้ยินสิ่งที่คนอื่นไม่ได้ยิน หรือได้กลิ่นที่คนอื่นไม่ได้กลิ่นบ้างไหมคะ?เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้กำลังจะมาชวนคุณเล่าเรื่องผี (ถึงแม้ว่าจริง ๆ แล้วฉันจะชอบฟังมากก็ตาม) แต่กำลังจะชวนคุณคุยเรื่องสมองและการทำงานของมันค่ะเกริ่นอย่างคร่าว ๆ สำหรับท่านที่ไม่ได้เรียนสายวิทย์ สมองเป็นอวัยวะศูนย์กลางของระบบประสาท ทำหน้าที่รับกระแสประสาทที่ส่งมาจากเซลล์รับสัมผัสที่ตา หู จมูก ลิ้น และผิวกาย นำมาแปลผลเป็นความรู้สึกต่าง ๆ ไม่ว่าเจ็บ ร้อน รสชาติ เสียง หรือภาพที่มองเห็นยกตัวอย่างการมองเห็น เมื่อเราลืมตาขึ้น…
Carousal
ท่ามกลางทะเลดาวที่พร่างพราวอยู่บนฟากฟ้าสีนิล ดวงจันทร์ทอแสงอยู่เหนือยอดโดมบนทะเลทรายที่กว้างไกลสุดสายตา เสียงขับลำนำระลึกถึงบ้านเกิดเมืองนอนอันอยู่ไกลแสนไกล คุณเคยได้ยินเรื่องราวของกษัตริย์ผู้สูญสิ้นความเชื่อมั่นในรัก และหญิงสาวผู้ต่อกรกับความเกรี้ยวกราดด้วยปัญญาตลอดเวลาหนึ่งพันกับอีกหนึ่งราตรีบ้างหรือเปล่าคะ?พันหนึ่งราตรี หรืออาหรับราตรี (One Thousand and One Nights, Arabian Night) เป็นนิทานโบราณที่เล่าขานกันในหลายประเทศมาตั้งแต่ราวคริสศตวรรษที่สี่ กล่าวกันว่ามีผู้แต่งหลายคน ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นตำนานหรือนิทานของแต่ละท้องถิ่น…
Carousal
นักเขียนการ์ตูนคนแรกที่คุณจำชื่อได้ คือใครคะ?สมัยที่ฉันยังเด็ก เพิ่งอ่านหนังสือออก และเริ่มต้นอ่านการ์ตูนเป็นครั้งแรก ๆ นั้น เป็นยุคที่การ์ตูนไม่มีลิขสิทธิ์กำลังเฟื่องฟู มีสำนักพิมพ์มากมายที่นำการ์ตูนญี่ปุ่นมาแปลเป็นภาษาไทยขาย โดยไม่ใส่ใจว่าใครเป็นคนเขียนหรือคนวาดการ์ตูนเรื่องนั้น มีนักเขียนการ์ตูนหลายคนที่ฉันตามอ่านงานของเขาที่วางตลาดแทบทุกเล่ม แต่ไม่เคยได้รู้เลยว่าเขาชื่ออะไร จนกระทั่งโตและตลาดการ์ตูนบ้านเราเปลี่ยนไปเป็นตลาดลิขสิทธิ์อย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบันแต่ทั้ง ๆ ที่ตลาดการ์ตูนช่วงนั้นเป็นอย่างนั้น และทั้ง ๆ ที่ยังเด็ก แต่ฉันก็ยังอุตส่าห์รู้จักชื่อนักเขียนการ์ตูนเข้าคนหนึ่งจนได้เขาคือ…