Skip to main content

สีคนรวมก่อขึ้น                 เป็นมา เล่าแล

ด้วยเชื่อถือศรัทธา             แกร่งกล้า

บริสุทธิ์ดุจมหา -               กษัตริย์ พิศพึง

กระทั่งทุกข์ทายท้า            ต่อนี้หน้าหลัง ฯลฯ

 

เสียงสีที่มีไซร้                  ที่ขานไข ที่ใฝ่หวัง

จาก ๒๔๗๕ ครั้ง              จากเหตุหวน ให้ปรวนแปร ฯ


ยังอยู่เย็นเช่นชาติ             ตื่นรู้วาด ใจแน่แท้

เอื้อฉันท์..ปรนปันแล         เหมือนน้ำใส น้ำใจจริง ฯ

 

ความจริงวันนี้หรือ...          อะไรซื้อ หรือทุนไหน

ขายความจริงที่ใด             ที่แล้งฉ่ำ หรืออำพราง ฯ

 

พันธะมีมิตรหรือ...            ค้างถือติด คิดแก้ต่าง

เมื่อหนึ่งเสียงเอ่ยอ้าง        ใช่ห้ำหั่น ชั้นทำลาย ฯ

 

พันธะมิตรภาพ                จะซาบตรึง - ซึ้งคำหมาย

ใช่เสพเหมือนนิยาย         เพียงชั่ววัน ชั่วข้ามคืน ฯ

 

พันธะมิตรระหว่าง            เทียม สูง- กลาง - ข้างล่างฟื้น

ผ่านล่วงเมื่อวานซืน          ผ่านกระเท่ห์ - เล่า..เห่พา ฯ

 

สีไหนใจขัดหมอง            สีละอองฝุ่นเมืองหนา

สีเมฆระบายฟ้า               สีสะอาดวาดไหวแวว.


                                   โดย : ณรงค์ยุทธ โคตรคำ

                                   แด่..สีแห่งการถือยึด

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
    พฤศจิกาห่าถล่ม เมืองก็จมใต้บาดาล หรือคนมันสามานย์ ที่สั่งฟ้าถล่มเมือง  
กวีประชาไท
    ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้ เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน สวนทางกับฝูงนก… ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม? เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า  
กวีประชาไท
  *หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
กวีประชาไท
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหวไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้วลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่านไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ
กวีประชาไท
   
กวีประชาไท
โลกทัศน์ของข้ามืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรีเหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไปแต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ
กวีประชาไท
เธอตายในเดือนกุมภาเวลาตะแบกบานเต็มต้นลมหวนระรานกลีบบางร้าวรนที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง
กวีประชาไท
แด่...ทรัพย์สินเจ็ดหมื่นหกพันล้านของพณฯ ท่าน