แด่...นกเสรีที่จากไป

เธอตายในเดือนกุมภา
เวลาตะแบกบานเต็มต้น
ลมหวนระรานกลีบบางร้าวรน
ที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง

ถนนสายนั้นทอดสู่ทิศใด
ตะวันลับหายหรือฟ้าใกล้สาง
เธอปล่อยมือฉันกลางแดดแสงจาง
ถอดความฝันวางอย่างไม่ตั้งใจ

อีกไกลแค่ไหนกว่าจะไปถึง
โลกสามัญซึ่งเธอฉันฝันใฝ่
ปลายทางธรรมดา...อยู่ไม่สูงแต่ไกล
เราสู้อยู่กับใคร...คำตอบอยู่ในสายลม