เสียงสะท้อนจากเสียงอดีตแม่ครัว

"ลำบากน่ะ ลำบากมาก"

รับรู้เรื่องของเธอ

เธอเป็นแม่ครัว เธอทำกับข้าว

เธอไม่เคยร่วมชุมนุมการเมือง

เธอถูกคุมขัง

ทั้งที่ไม่มีความผิดแม้แต่น้อย

แม้แต่น้อยเธอก็ไม่ผิด

แต่ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ

อ้อ เธอมีความผิดบ้าง

เธอผิดที่อยู่ผิดที่

เธอผิดที่อยู่ในที่มีปืนมีเสื้อสีแดง

เธอผิดที่รับจ้างทำกับข้าวให้คนเสื้อแดงกิน

เธอผิดที่เป็นแม่ครัว

หญิงวัย 52 ขี้โรค ค่าแรงต่ำ หนี้ท่วม

กับ 3 ปากท้องที่ต้องเติมทุกวัน

วันนี้ยังลอยคอกลางคำพิพากษาคุมขัง

รับรู้เรื่องของเธอ

กับคำพูดแค่นี้ของเธอ

"ลำบากน่ะ ลำบากมาก"

*เขียนจากบทความ ""ลำบากน่ะ ลำบากมาก" : เสียงจากอดีตเม่ครัว จำเลยคดีครอบครองอาวุธในศาลทหาร" โดย กำลังก้าว

กวี

บล็อกของ ปราโมทย์ ระวิน

เรื่องเล่าเช้านั้น

ปราโมทย์ ระวิน

2016-07-11

เช้าวันหนึ่งลืมตาฝาผนัง เพดาน ห้องเปลี่ยนไป นอกหน้าต่าง ไม่เห็นแสงแดด เปิดประตู ถูกล็อกไม่ได้ยินเสียงอื่นนอกจากเสียงในหัวตัวเอง เช้าวันนั้นจะไม

อาการสะลึมสะลือ ความรัก และประชาธิไตย

ปราโมทย์ ระวิน

2016-07-02

โลกสะลึมสะลือในบรรยากาศแห้งห่ามห้วงขณะตื่นฝัน เรามีโลกต่างใบโอฬารสถานที่รโหฐานซอกถนนกับคฤหาสน์ไม่ต่างกัน ชีวิตเลือกได้ช่างเป็นถ้อยคำบั่นทอนเมื่อนิ้วชี้มิใช่มือผู้เล

ง่ายๆ

ปราโมทย์ ระวิน

2016-06-27

ผมคิดคุณคิดไหม?คิดว่าเขาคิดไหม?แต่ละวันเราใช้ชีวิตเพื่ออะไร?ตัวเอง ครอบครัว งาน เงิน ความฝัน ความรัก ความสุข อะไรนั่นนี่คุณมีสิทธิ ผมก็มีสิทธิ เขาก็มีสิทธิเรามีสิทธิที่จะคิดฝันและเ

แด่ท่านผู้แสวงหาความเป็นธรรมและยุติธรรมทั้งหลาย เราคือเพื่อนกัน ในเลือดเนื้อและหัวใจ ไม่มีใครแบ่งแยกเราได้หรอก ยามแผ่นดินลุกไหม้อำนาจถ่อยเถื่อนแผดเผา คนหนึ่งลุกขึ้นยืนเป็นคน แสนล้านคน ลุกขึ้นยืนหยัดความเป็นคน คนมีความคิดและฝันใฝ่ถึงเส้นทางที่สร้างวาดด้วยมือตน ท่านทั้งหลาย นี้คือสิ่งที่เรากำลังแสวงหา

ความเป็นอยู่

ปราโมทย์ ระวิน

2016-05-15

ความเป็นไป ชีวิตคนมิได้มีค่าแค่ลมหายใจของเจ้าตัว อ่านเรื่อง "สันธนา สรรพศรี" ยิ่งกว่าเศร้าแล้วเศร้า ความตายแสนง่ายดาย สุดเบาหวิว แทนที่จะลิ่วปลิวลับหาย กลับถาโถมท่วมทับชีวิตผู้คน มิใช่เพื่อชีวิตจ่อมจมน้ำตา หากเพื่อชีวิตได้ตระหนักถึงชีวิต ว่าชีวิตมีความหมายต่อชีวิต ความน่าจะเป็น หากมนุษย์ทุกนามใ

ใต้ตีนเผด็จการ

ปราโมทย์ ระวิน

2016-05-07

ตัวอักษรร้องไห้ คนเขียนร้องไห้ รู้เห็นกับตาต่อใจ ไม่บอดด้าน เผด็จการก็คือเผด็จการ ยังมีใครมองเห็นฮีโร่อีกไหม? มองออกไป มองออกไปจากตัวเอง แล้วจะพบผู้คนมากมายก้มหัวแนบพื้นดิน ตั้งใจมอง แต่ไม่ต้องใช้ความพยายามมาก ก็จะพบหัวแนบดินเหล่านั้นบดขยี้กับน้ำทีรินไหลจากตา อดทนจับจ้องสักนิด เพื่อยินเสียงสะอึกสะอ

เผด็จการ

ปราโมทย์ ระวิน

2016-04-28

1. ข้าพเจ้า (กู) ก็พยายามจะอยู่ให้มันได้ นะ ใช้ชีวิตไม่ต้องคิดอะไร เกิน พยายามแล้วพยายาม เล่า หายใจยากหายใจ เย็น แต่ตาหูไม่บอด หนวก จึงไม่ใบ้ไม่เพียง พอ เผด็จการ 2.

ภาพต่ำนูน ชีวิตนูนต่ำ

ปราโมทย์ ระวิน

2016-04-15