ในห้วงคำนึงขบถโรมานซ์ : เ พื่ อ ผ อ ง เ พื่ อ น ม นุ ษ ย ช า ติ - ม นุ ษ ย ช น

*@ "บงเนื้อก็เนื้อเต้น

พิศสะเส้นสรีรัว

ทั่วร่างและทั้งตัว

ก็ระริกระริวไหว ฯลฯ"

มองตาก็เห็นตา

ผองประชาผู้ยากไร้

หมดสิ้นความเป็นไท

ด้วยมารร้ายกดขี่คน

นานเนิ่นนักนานแล้ว

พี่น้องแก้วทุกแห่งหน

ก่อเกิดแสนทุกข์ทน

การกดขี่คงนิรันดร์

มองตาเห็นแววตา

จิตวิญาณ์พร้อมสร้างสรรค์

หลอมรวมพี่น้องกัน

** "ลุกขึ้นสู้" โครงสร้างสามานย์

ปลดแอกจากโครงสร้าง

สังคมร้าง-มิเพรียกขาน

โค่นล้มพวกภัยพาล

ให้หมดสิ้นปฐพี!!!

"ลุกขึ้นสู้" แบบ "ไร้กระบวนท่า"

หลอมลีลาณบัดนี้

รากเหง้าชีวีที่เรามี

พรูมาให้เพื่อนมนุษยชน

ประชาธิปไตยต้องเคารพทุกวิถีชีวิต

อันสถิตแห่งพี่น้องทุกชนเผ่า

ทั้งเผ่าไท-เผ่าพี่น้องป่าเขาลำเนาไพร

นี่คือประชาธิปไตยที่แท้จริง!!!

อย่าบ้าบอดกับการเมืองอันกระจอก

ย้อนยอกเล่ห์เลวร้ายในทุกสิ่ง

ผองเพื่อนมนุษยขาติเอ๋ย...อย่าประวิง

"ลุกขึ้นสู้" รังสรรค์สรรพสิ่ง-สรรพชีวา

"บงเนื้อก็เนื้อเต้น"

ทุกประเด็นต้องสู้มิกังขา

เพื่อโลก-วิถีชีวิตธรรมดา

เพื่อลูกหลานภายหน้าได้กำชัย!!!

...เพื่อประชาชนได้กำชัย !!!

ต้นฤดูหนาว, 5 พย.51, ศิรินาถการ์เด้น,
ล้านนาอิสระ, เจียงใหม่.

*จากหนังสือบทกวี "สามัคคีเภทคำฉันท์" ของ "นายชิต บูรทัต"

**จากบทเพลงของ "คาราวาน"