ลูกเอ๋ยแม่จากไปก็นานแล้ว
โอ...ลูกแก้วแม่คิดถึง
ลูกน้อยกลอยใจติดตราตรึง
แม่-ลูกรัดรึงโอบกอดชีวา
...น้ำนมแม่ถั่งไหลให้ลูกน้อย
ดูดดื่มกินจนหลับผล็อยเกื้อลูกหนา
ชีวีลูก-ชีวีแม่เป็นหนึ่งเดียวหลอมวิญญาณ์
โอ้...ลูกจ๋าแม่มานั่งรอคอย
---ลูกจากไปจวบลูกโตเติบใหญ่
โอ...หัวใจแม่บ้างล้าถอย
ลูกจากแม่ไปไร้รูปรอย
ตามหาลูกน้อยกลอยใจ...ได้เจอะเจอ
---น้ำตาหลั่งลูก-แม่โอบกอดเนาแนบแน่น
โอ...สุดแสนดีใจรักมั่นเสมอ
แม่พบลูก-ลูกพบแม่งามเลิศเลอ
พบเพื่อจาก-จากเพื่อพบนะเออ...โลกนี้เป็นฉันใด?
---โลกนี้เป็นฉันใด?...เป็นฉันใด?
ฤดูหนาว, มกราคม 2552,
"สุดสะแนน", ล้านนาอิสระ, เจียงใหม่.
บันดาลใจจากเห็นแม่มานั่งรอคอยลูกยามอรุณรุ่งหลังจากจากกันมาเนิ่นนาน.
บล็อกของ แสงดาว ศรัทธามั่น
แสงดาว ศรัทธามั่น
{ กลอนเปล่าอิสรา }@ ลมหนาวเหนือ พัดโชยมา…ยามต้องไล้ผิวกายร้อนที่รุ่มก็คลายกลิ่นอายเหมันตฤดู …ไม่รู้ลืม @
แสงดาว ศรัทธามั่น
***** --*-- ***** --*-- *****@ “ ฮา ติง จัง…จังคนมีอำนาจล้นฟ้า แต่รังแก คนยากไจ้ อำนาจ แบบ ต๋ามใจ๋ เขา “น้องสาว ผู้ดีงาม ใจงาม ของฉัน แล ของโลกชีวิต อีกคนหนึ่ง