ดูไปได้ไม่ทันไร ก็มาถึงจังหวะการกระโดดแย่งบอลกันกลางอากาศ นักเตะไทยเป็นฝ่ายกระโดดได้สูงกว่าและโดนลูกบอล แต่เมื่อเท้าแตะถึงพื้น นักเตะไทยวิ่งต่อ ส่วนนักเตะเลบานอนลงไปนอนกับพื้น เอากุมหัว ดิ้นอย่างเจ็บปวด
สักพักเมื่อเขาลุกขึ้น สิ่งที่เห็นก็คือเลือดอาบหน้าและสองมือที่กุมเอาไว้ เลือดออกเยอะมากขนาดที่เห็นแล้วต้องเบะปาก ขณะที่เพื่อนร่วมทีมวิ่งมาดู นักเตะไทยเดินยิ้ม ยักไหล่ แพทย์สนามก็มาช้าเหลือเกิน เกมรึ ทีแรกยังมีแนวโน้มว่าจะเล่นต่ออีกคงคิดว่านักเตะเลบานอนแกล้งทำ
เห็นเพียงเท่านี้ จิตใจที่นึกอยากเชียร์ทีมไทยก็เริ่มเบี่ยงเบนเสียแล้ว
ยิ่งได้ยินนักพากษ์ของช่อง 7 พยายามบอกว่าเราเข้าถึงบอลก่อน ไม่ผิด ก็ยิ่งหดหู่ว่า คุณจะมัวมากลัวความผิดอะไรในเวลานี้เล่า นักพากษ์ที่ดีต้องลองรีเพลย์ภาพดูสิว่า เกิดอะไรขึ้น ทำไมนักฟุตบอลมันเลือดอาบขนาดนั้น เราจะมามัวเข้าข้างประเทศตัวเองอย่างไม่ลืมหูลืมตาได้อย่างไร
นักบอลไทยชักศอกหรือเปล่าในจังหวะนั้น หรือว่าเอาหัวกระแทกกัน (ซึ่งดูแล้วก็ไม่น่าใช่ เพราะไม่ได้เอาหัวมาชิดกันตอนโหม่ง)
ตั้งนานกว่าที่แพทย์สนามจะมาและเริ่มเล่นต่อ ส่วนคนหัวแตกได้ลงเล่นต่อไหม ฉันก็ดูไม่ออก คราวนี้เกมเริ่มดุเดือดขึ้น จนถึงขั้นวางมวยตะลุมบอลกันอยู่สองรอบ
นักเตะเบอร์ 9 ของเลบานอนถูกจับตามากกว่าเพื่อนเพราะดูอารมณ์ร้อนและสะบัดมืดตบ (ในเว็บไซต์พันทิปพากันตั้งกระทู้ขำๆ ว่าเป็นกระเทยหรือเปล่า) ฉันนั่งดูจนเกมจบและรอดูข่าวว่าช่องไหนจะรายงานอย่างไรบ้าง แต่เวลาเปิดข่าวก็เปิดไม่ทันข่าวกีฬาสักช่อง เห็นแต่เอสเอ็มเอสที่แสดงถึงจิตใจของคนไทยส่วนใหญ่ที่เรียกร้องความเป็นเจ้าภาพที่ดีและความเป็นนักกีฬามืออาชีพจากทีมไทย
ล่วงมาถึงเที่ยงวันนี้ (บอลเตะเมื่อวาน) ทันดูข่าวของช่อง 7 ก็เลยรอฟังปรากฏว่าลงแต่ข่าวความชื่นมื่นของกองเชียร์และชื่นชมว่านักเตะไทยเก่ง คว้าชัยชนะมาได้
ครั้นเปิดอีกช่องดูข่าวของคุณกฤษฎิน สุวรรณบุปผา ช่อง TBPS ทันฟังแต่ตอนปลายๆ ที่คาดว่าน่าจะเป็นผู้ใหญ่ในสมาคมฟุตบอล (อ่านชื่อไม่ทัน) ที่คุยผ่านโทรศัพท์บอกว่า ที่ต้องใช้กรรมการไทยตัดสินเพราะต้องการให้กรรมการไทยได้สัมผัสเกมนานาชาติ จะได้ยกระดับมาตรฐานของตัวเอง
ฟังแล้วก็ได้แต่ เฮ้อ!
ก่อนจะยกระดับมาตรฐานกรรมการ ก็ควรจะยกระดับจิตใจของความเป็นกลาง ความเป็นมืออาชีพของกรรมการก่อนดีไหม
ไม่เคยเกี่ยงเลยนะว่าจะเป็นกรรมการไทย แต่ถ้าตัดสินเกมอย่างที่เข้าข้างคนไทยจนน่าเกลียด แถมนักบอลทะเลาะ ตบกัน แล้วยังปล่อยเล่นต่อ จนต้องวางมวยกันไปหลายรอบ อย่าว่าแต่ระดับนานาชาติเลย ระดับตำบลก็มีปัญหาเหมือนกัน
การนำเสนอข่าวของช่อง TBPS ยังพอทำใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่พยายามให้คนดูได้เห็นจังหวะการเข้าทำของแต่ละฝ่ายจนเกิดความรุนแรงและไม่ตำหนิฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจนเกินไป หากตั้งคำถามเอากับกรรมการ และผู้เล่นตามเหตุตามผลจากสิ่งที่คนนั้นๆ ได้กระทำลงไป
โดยเฉพาะในจังหวะแรกที่เป็นฉนวนเริ่มต้นให้เลบานอนเริ่มโกรธแค้น คือ การเข้าบอลของโกลไทยที่ปะทะกับนักเตะเลบานอน จนเขากรามแตก ฟันหัก ต้องหามส่งโรงพยาบาล
โอ้โห! นี่ เพิ่งรู้เลยนะเนี่ยว่ามันแรงถึงขนาดนี้ มากกว่าภาพนักเตะหัวแตกที่ฉันเห็นเสียอีก
แล้วกรรมการก็ยังทำเฉย ไม่ไล่ใครออก
นี่ภาพที่ช่อง TBPS นำมาลงให้ดูยังน้อยไป ยังมีอีกภาพที่กลายเป็นต้นเหตุมวยหมู่รอบสองและแรงมาก ก็คือ จังหวะบอลที่เบอร์ 9 ของเลบานอนผ่านบอลไปให้นักเตะคนอื่นแล้ว แต่นักเตะไทยยังวิ่งเข้าไปเอาเข่าใส่อย่างเจตนา ดูยังไงก็น่าเกลียดสุดจะบรรยายและกรรมการก็ไม่ได้ทำโทษอะไรเลย เบอร์ 9 ของเลบานอนซึ่งขี้โมโห ตะบะแตก อยู่แล้วเลยเอาคืน จากนั้นนักเตะทุกคนก็กรูกันเข้ามาชุลมุนจนกลายเป็นมวยหมู่ (จนคนดูถามกันว่า บอลไทยจะไปมวยโลกใช่ไหม)
พูดตามตรงดูจนจบเกมเมื่อวานแล้วอยากจะร้องดังๆ ว่าประเทศ---เอ๊ย!
ไม่ว่าโรฮิงยา หรือ เลบานอน ถ้าประเทศเป็นอย่างนี้ ทั้งเห็นแก่ตัว เอาเปรียบคนอื่น เจ๋งแต่ในบ้าน แล้วจะให้รักให้ภูมิใจได้ยังไงเล่า
ถ้าจะเจ๋ง อย่าเจ๋งแต่ในบ้านตัวเอง!
ถ้าจะเก่ง ก็จงเก่งโดยให้โลกยอมรับ เดินออกมาสู่โลกภายนอก ยอมรับกติกาสากล เข้มแข็ง อดทน และต่อสู้เพื่อพิสูจน์ ทำให้คนที่อื่นก้มหัว ยอมรับ ยกย่อง ไม่ใช่พวกกันเองพากันมายกย่อง ประเทศเราดี ประเทศเรามีน้ำใจ กี่ครั้งกี่หนก็คนไทยมีน้ำใจ มีเมตตา แต่ดูแต่ละเรื่องแต่ละอย่างที่ทำลงไป นี่เรากำลังเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า นั่นเป็นเพียงภาพในอดีต แต่ปัจจุบันเราได้เปลี่ยนไปแล้วหรือเปล่า
รวมถึงสื่อมวลชนที่ก่อนนี้ฉันนั่งดูข่าวกรณีชาวโรฮิงยา ผู้เล่าข่าวบางคนของช่อง 5 พยายามบอกว่าคนพวกนี้มีแผนการในการเข้ามาประเทศเราอย่างเป็นขั้นเป็นตอนไม่ได้น่าสงสารอย่างที่ข่าวนำเสนอ รวมถึงคนไทยเราเองก็อย่างว่า มีน้ำใจ มีเมตตา ช่วยเหลือตลอด ทั้งที่บางคนบางกลุ่มเป็นสายของการก่อการร้ายในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ - ซึ่งสิ่งที่คุณพูดมาก็ไม่ได้มีหลักฐานอะไรเลย หากเป็นการพยายามปกป้องทหารไทยเท่านั้น สู้ให้มีการพิสูจน์หลักฐานกันก่อนแล้วค่อยพูดไม่ดีหรือ
ไม่ใช่ฉันไม่รักคนไทย แต่ฉันอยากรักคนไทย รักประเทศไทย ในฐานะที่เราเป็นคนดี เป็นประเทศที่ดี มีสปิริต อย่างแท้จริง ไม่ใช่รักอย่างไม่ลืมหูลืมตาอย่างนี้
หลายครั้งหลายหนที่ฉันคิดถึงคนอย่างพี่มด-วนิดา ตันติวิทยาพิทักษ์ พี่ปุ๋ย-นันทโชติ ชัยรัตน์ รวมถึง ไมเคิล ไรท์ นักเขียนมติชนที่เพิ่งลาลับและมติชนก็ลดธงลงครึ่งเสาเป็นการให้เกียรติและไว้อาลัยกับการจากไป
คนเหล่านี้พลัดบ้านพลัดช่องข้ามน้ำข้ามทะเลมาไกล ความรักจากครอบครัวและพื้นที่เดิมซึ่งยังคงมีอยู่รองรับมากมาย นั่นเป็นเรื่องปกติธรรมดาของคนทั่วไป
แต่การที่คนเหล่านี้ทำให้คนต่างที่ต่างถิ่นพากันเทหัวใจ มอบความรัก ความอาลัย ให้อย่างสุดซึ้ง นี่ต่างหากที่ทำให้คนบางคนไม่อาจเป็นคนธรรมดาๆ อย่างที่เราๆ เป็นกัน
อยากเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ก็อย่าเจ๋งแต่ในบ้าน!