...เช้านั้น คุณเขียนตื่นขึ้นแล้วได้พบว่า ตัวเองต้องการเข้าห้องน้ำอย่างเร่งด่วน เขาจึงลุกจากที่นอนแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ในส่วนของระเบียงห้อง ในตอนนั้นเอง แคลซแมวน้อยของคุณเขียนก็กำลังนั่งชมวิวอยู่ที่จุดชมวิวส่วนตัวด้วยเช่นกัน จุดชมวิวที่ว่าเป็นเพียงไม้อัดที่ยึดด้วยสกลูกติดไว้กับฐานแล้วแขวนไว้กับตระแกงเหล็กดัดกันขโมยหลังห้อง หากแม้ถ้าเพียงแต่ติดทองคำเปลวเข้าไปเสียหน่อย จุดชมวิวของแคลซก็คงจะถูกล้อว่าเป็นหิ้งพระเสียแน่
ส่วนตระเเกรงเหล็กดัดนั้น เป็นเพียงตระแกงรวดออน ๆ ตาถี่รูใหญ่เท่ากับเม้าคอมพิวเตอร์ แลดูเหมือนจะมีน้ำหนักที่มองไม่เห็นบางอย่างถ่วงมันไว้จนดูผิดรูป และนั่นคงเพราะแคลซน้ำหนักตัวเพิ่งขึ้นอีกนิดหน่อยกระมัง แต่เรื่องแค่นี้ก็กลับทำให้คุณเขียนแปลกใจว่า ทำไมเวลาคนเดินผ่านไปผ่านมาที่หน้าห้องของคุณเขียน แล้วเผอิญแงะมองเห็นแคลซที่ยืนอยู่บนชั้นวางหนังสืออันที่ตั้งติดกับหน้าต่างทางเดินแทบจะทุกคนต้องร้องอุทานว่า “ตัวใหญ่จัง!” สำหรับคุณเขียนแล้ว แคลซตัวเล็กเสมอ
เช้านั้นเมื่อทั้งคู่พบกันที่หลังห้อง แคลซร้องทักหนึ่งครั้งก่อนหันกลับไปชมวิวที่ชื่นชอบ อากาศกำลังสบาย แดดช่วงเช้าไม่แรงแสบตา คุณเขียนชะเง้อคอมองตามแคลซลงไปที่ถนน ความเป็นไปของที่นั่นยังคงรูปแบบเดิม ๆ ผู้หญิงแก่คนเดิมที่ร้านอาหารตามสั่งฝังตรงข้าม ทอมที่กำลังยุ่งอยู่กับร้านกาแฟ และแฟนสาวของเธอที่กำลังทำความสะอาดร้านเสริมสวย ถังขยะใบเดิม โต๊ะหินอ่อนตัวเดิม ลูกระนาดพัง ๆ อันเดิม ผู้คนเดิม ๆ สรรจรไปมา และเหล่านี้คือสิ่งที่แคลซมักจ้องมองอยู่เป็นเวลานาน
สมัยก่อนที่คุณเขียนจะทำจุดชมวิวให้แคลซ คุณเขียนคิดว่า มันเป็นช่วงเวลาของการฝึกฝนความพยายาม ตอนนั้นแคลซชอบเอาตัวมุดเข้าไปใต้ช่องว่างระหว่างกำแพงระเบียงกับตระแกรงรวดเหล็กดัดเพื่อชะโกงหน้าออกไปชมวิวทิวทัศน์บนท้องถนนเบื้องล่าง ช่องมันเล็กนิดเดียว แคลซมุดเข้าไปได้แค่หัวกับขาหน้าและช่วงอก ส่วนพุงและขาหลังเข้าไปได้ครึ่งเดียว ใจหนึ่งคุณเขียนคิดว่า อยากจะไปตำหนิเจ้าของหอที่ออกแบบช่องว่างระหว่างตระแกรงเหล็กดัดกับกำแพงหลังห้องเล็กเกินไป แต่มาคิด ๆ ดู หากมีคนอื่นรู้เรื่องนี้ แคลซอาจรู้สึกเสียศักดิ์ศรีก็เป็นได้ และนี่คือสาเหตุที่ทุกอย่างมาจบลงที่จุดชมวิวง่าย ๆ ที่คุณเขียนทำขึ้นเอง ไม่แน่ว่าปีหน้า มันอาจจะถูกเพิ่มลูกเล่นเพื่อเอาใจแคลซด้วยการทาสีแจ่ม ๆ เป็นการเพิ่มความน่าสนใจและความโดดเด่นไปในตัว
แต่ก่อนที่เพลงชาติจะจบลงด้วยการเลอะเป้ากางเกง คุณเขียนหยุดทุกความคิดเอาไว้แล้วรีบไปเข้าห้องน้ำ เขายืนอยู่ในนั้นเพื่อทำธุระ ขณะคิดในใจว่า เช้านี้เขาควรได้กาแฟดี ๆ สักแก้ว คุณเขียนเคยกินกาแฟที่ดีที่สุดในบ้านนานมาแล้วครั้งหนึ่ง มันคือกาแฟสดจากแผ่นกรองง่าย ๆ และที่มันเป็นกาแฟที่ดีสุดสำหรับบ้านในวันนั้นคือ คุณเขียนสังเกตว่า ในแก้วกาแฟมีขนแมวหนึ่งเส้น ส่วนกาแฟที่แย่กว่านั้นมีขนแมวสามถึงสี่เส้นเป็นอย่างน้อย คุณเขียนคิดว่า ถ้าเขาจะเขียนชีวประวัติของตัวเองขึ้นมา ก็น่าจะตั้งชื่อว่า “ลำไส้ที่มีแต่ขนแมว”
หลังออกจากห้องน้ำ คุณเขียนเปิดไมโคเวฟที่เขาเคยเอาทุกอย่างในตู้เย็นใส่เข้าไปในนั้นมาแล้ว ยกเว้นแต่ตู้เย็นเท่านั้นที่เขายังไม่เคยยัดมันเข้าไป พูดถึงตู้เย็นของคุณเขียน แมรี่สาวน้อยสามสีของคุณเขียนชอบที่จะเปิดแล้วเข้าไปเล่นในนั้นเสมอ ๆ และนี่เป็นที่มาของการตั้งกฎเหล็กในบ้านที่ว่า สิ่งที่จะอยู่ในตู้เย็นของคุณเขียนได้จะต้องเป็นของกินเท่านั้น ซึ่งกฎเหล็กข้อนี้ทำให้คุณเขียนต้องหมั่นคอยตรวจสอบตู้เย็นอยู่บ่อย ๆ เพื่อให้แน่ใจว่า เขาจะไม่เผลอลืมแคลซหรือแมรี่ไว้ข้างใน และแน่นอน เขาไม่เคยลืมสิ่งที่ไม่ใช่ของกินไว้ในตู้เย็น ยกเว้นแต่ครั้งหนึ่งที่เผลอลืมหนังสือที่ยังอ่านค้างอยู่ทิ้งไว้ เขาต้องใช้เวลาตามหามันอยู่หลายอาทิตย์อย่างไร้วี่แวว ก็แน่แหละ คนเราควรไปที่ชั้นวางหนังสือเวลาต้องการค้นหามาอ่าน ไม่ใช่ที่ตู้เย็น!
คุณเขียนใช้แก้วเวฟน้ำจนเดือดได้ที่ แล้วนำมันมาอุ่นกระดาษกรอง ก่อนที่จะตักกาแฟสดเอสเปรสโซสองชอนใส่ลงไปแล้วค่อย ๆ เทน้ำที่เหลือตามไปจนหมดแก้ว หลังจากได้กาแฟไม่ใส่น้ำตาล กับขนมหนึ่งชิ้น คุณเขียนถือแก้วกาแฟกลับเข้าไปในห้องโดยปล่อยให้แคลซชมวิวอยู่เงียบ ๆ ต่อไป ตอนนั้นเองที่เขาพบแมรี่สาวน้อยสามสีนั่งรออยู่ที่เก้าอี้คอมฯ ของคุณเขียนก่อนแล้ว เธอชอบเก้าอี้ตัวนี้มาก! จนมันเหวอะหวะไปหมด และนั่นเป็นหลักฐานของการครอบครองปรปักษ์ระหว่างคุณเขียนกับแมรี่ เขายืนมองสาวน้อยสามสี่จนกาแฟเริ่มเย็นลง แต่ดูไม่มีท่าทีที่แมรี่จะยอมลุกออกไป และนั่นทำให้คุณเขียนเปลี่ยนใจหันไปหยิบหนังสือมาอ่านแทนที่จะเปิดคอมฯ เช็คอีแมลและข้อความ
คุณเขียนชอบการอ่าน เขารู้สึดดีใจทุกครั้งที่มีเวลาอ่านหนังสือ การอ่านทำให้คนฉลาดขึ้น อย่างน้อยที่สุดมันก็เป็นสิ่งพื้นฐาน เช่นการจะทำกับข้าวให้ได้ดี สิ่งพื้นฐานเลยคือทุกคนต้องเปิดไฟในเตา แต่คุณเขียนเคยตั้งคำถามหลังจากในวันหนึ่งที่คุณเขียนเกิดเบื่อหน่ายหนังสือบางเล่มขึ้นมา คุณเขียนถามตัวเองว่า ทำไมคนเราจึงอยากฉลาด และเมื่อค้นหาคำตอบอยู่สักพัก คุณเขียนก็ตอบตัวเองได้ว่า “ไม่รู้” แต่สิ่งหนึ่งที่คุณเขียนเชื่อคือ ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบผู้ชายฉลาด และนั่นอาจเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผู้หญิงเหมือนกับแมว แต่ดูเหมือนว่า การประสบความสำเร็จในการได้ครอบครองผู้ชายฉลาด จะตกเป็นของแมวมากว่าผู้หญิงอยู่เสมอ เพราะแมวชอบผู้ชายที่มักจะอ่านหนังสือเงียบ ๆ อยู่เป็นเวลานานโดยไม่ส่งเสียงรบกวน แถมที่ขั้นหนังสือชนิดผ้าที่ติดมาให้ยังอร่อยดีอีกด้วย ส่วนผู้หญิงนั้น แม้จะชอบผู้ชายฉลาด แต่พวกเธอก็ทนไม่ได้ที่ผู้ชายฉลาด ๆ จะหายไปอ่านหนังสือเพื่อศึกษาหาความรู้เพิ่มพูลความฉลาดเป็นเวลานาน ๆ แทนที่จะมานั่งคุยกับพวกเธอเป็นชั่วโมง ๆ ในทุก ๆ วัน
เพราะฉะนั้น ผู้ชายสร้างภาพฉลาด ๆ และไม่ค่อยเอาเวลาไปอ่านอะไรนัก ผู้หญิงจึงได้ผู้ชายเหล่านี้ไปครอบครอง ส่วนผู้ชายฉลาดจริง ๆ ที่ชอบนั่งเงียบ ๆ อ่านหนังสือจะตกเป็นของแมวและความเงียบตราบนานเท่านาน