Skip to main content

คุณคิดอย่างไรกับการใช้เครื่องสำอางเสริมความงาม และการแต่งหน้าบ้างคะ?

อันที่จริง ฉันเป็นคนไม่แต่งหน้าเลยค่ะ นอกจากผลิตภัณฑ์เพื่อความสะอาด เช่น ยาสีฟัน สบู่ แชมพูที่ใช้ในชีวิตประจำวันแล้ว ฉันไม่แตะต้องเครื่องสำอางประเภทอื่นอีกเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกสีสันที่เอามาป้ายหน้า ไม่มีทาง! ในชีวิตนี้ฉันแต่งหน้านับครั้งได้ (นอกจากงานโรงเรียนสมัยประถมที่ให้เด็ก ๆ ออกไปร้องรำทำเพลงแล้ว ก็มีแค่รับปริญญาอีกงานเดียวเท่านั้น ซึ่งก็ถูกอาจารย์บังคับจับแต่ง) มาสคาร่าใช้ทำอะไร แตกต่างอย่างไรกับอายแชโดว์ฉันก็ไม่รู้ ถ้าเอาเครื่องสำอางมาวางเรียงตรงหน้า ฉันก็เรียกชื่อมันไม่ถูก ในความรู้สึกของฉัน หน้าที่แต่งแล้วมันหนัก ให้ความรู้สึกว่าหายใจไม่ออก สิ้นเปลือง แล้วเวลาเทรนด์ไหนเกิดฮิตขึ้นมา เด็กสาว ๆ ก็จะแต่งตาม ๆ กันไปตั้งแต่หัวถนนจนท้ายถนน เหมือนกันเปี๊ยบอย่างกับโขกออกมาจากพิมพ์เดียวกัน มันน่าสะพรึงออกจะตาย!

แต่นั่นเป็นความคิดที่มาจากมุมมองของคนที่ไม่เคยได้เข้าไปสัมผัสกับข้อดีของการใช้เครื่องสำอางด้วยตัวเองเท่านั้นค่ะ

ครั้งแรกที่เห็นหน้าปกของ ‘อยากจะสวย เราช่วยได้’ (cosme-no mahout) ผลงานของอาจารย์ Momolo Aikawa ที่จัดพิมพ์โดยบงกชคอมมิคส์ ฉันก็คิดว่ามันจะต้องเป็นการ์ตูนบริโภคนิยมที่อวดอ้างสรรพคุณอันน่ามหัศจรรย์ของเครื่องสำอาง ที่สามารถใช้สีสันเปลี่ยนแปลงเด็กสาวธรรมดา ๆ ให้โดดเด่นสะดุดตาน่ามองเหมือนใช้เวทมนต์ นำมาผูกเข้ากับดราม่าอีกนิดหน่อย ออกมาเป็นการ์ตูนเรื่องหนึ่ง ที่มีจุดมุ่งหมายขายความฝันให้เด็กสาว ๆ ซื้อไปอ่าน แล้วจิตนาการเอาว่าถ้าใช้เครื่องสำอางแล้วตัวเองก็สามารถเปลี่ยนเป็นคนสวยแบบตัวละครในเรื่องได้เหมือนกัน

แต่ความจริงแล้ว มันไม่ใช่เลยค่ะ

‘อยากจะสวย เราช่วยได้’ นำเสนอเรื่องราวแบบเป็นตอน ๆ โดยมีทาคางิ เรโกะ ผู้เชี่ยวชาญด้านความงามประจำเคาท์เตอร์เครื่องสำอางมาเบล (หรือที่รุ่นน้องและเพื่อนร่วมงานแอบเรียกลับหลังว่าแม่มดเครื่องสำอาง) เป็นตัวละครที่จะยืนเป็นหลักอยู่ทุกตอน (พร้อมกับประโยคติดปากว่า ‘การละเลยความงามเป็นความผิดมหันต์!!) และในแต่ละตอน ก็จะนำเสนอเรื่องราวของหญิงสาวแต่ละคน ที่มีชีวิต มีปัญหา และทัศนคติที่แตกต่างกันออกไป

การ์ตูนเรื่องนี้ไม่ได้ขายเครื่องสำอางค่ะ ตรงกันข้าม ทาคางิ เรโกะต่อต้านการซื้อเครื่องสำอางมากมายหรือการใช้ของราคาแพงโดยไม่มีความจำเป็นเนื่องจากแนวคิดที่ผิดๆ ว่า ยิ่งใช้เครื่องสำอางมากชนิด หรือยิ่งใช้ของที่ราคาแพงมาก ก็จะยิ่งได้ผลดีมากขึ้นเท่านั้น สิ่งที่เรื่องนี้เน้นย้ำคือ คุณต้องเลือกสิ่งที่เหมาะกับตัวคุณ โดยไม่ต้องตามกระแส รักษามาตรฐานที่เคยทำได้ไว้ให้สม่ำเสมอ และต้องให้เวลากับการใส่ใจตัวเองและคนรอบข้าง

แม้ว่าจะมีเครื่องสำอางเป็นส่วนประกอบของแกนเรื่องหลักอยู่ทุกตอน แต่เนื้อหาสาระที่แท้จริงของการ์ตูนเรื่องนี้กลับอยู่ที่เรื่องราวของบรรดาหญิงสาวที่เป็นตัวเอกในแต่ละตอน หญิงสาวเหล่านี้เป็นตัวแทนของคนจริง ๆ ที่เราอาจพบได้ในชีวิตประจำวัน หรือแม้แต่บางครั้งเธอเหล่านั้นอาจจะอยู่ในตัวของเราเองก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นคนที่กระหน่ำซื้อเครื่องสำอางโดยไม่สนใจว่าจะได้ใช้หรือไม่เพียงเพื่อคลายเครียด, คนที่ไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง ไม่เคยสนใจคิดถึงความต้องการที่แท้จริงของตัวเองเลย และต้องเครียดเพียงเพราะพนักงานขายบอกให้เลือกเครื่องสำอางเอง, คนที่ต่อต้านการใช้เครื่องสำอาง เนื่องจากคิดว่ามันเป็นเครื่องมือสร้างหน้ากากที่ปิดบังความจริง มีแม้กระทั่งคนที่เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ ประเภทที่ต้องล้างมือเป็นสิบ ๆ ครั้งในแต่ละวัน

ท้ายที่สุดแล้ว ด้วยความช่วยเหลือของเครื่องสำอางและคำแนะนำในการใช้ที่ถูกวิธีเหมาะสมกับแต่ละคนจากทาคางิ เรโกะ พวกเธอเหล่านั้นก็สามารถแก้ไขปัญหาให้ลุล่วงไปได้ในที่สุด ที่ทำได้ไม่ใช่เพราะเครื่องสำอางมีพลังพิเศษ ไม่ใช่เพราะความสวยจากการแต่งหน้าที่ช่วยให้ปัญหาทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดี แต่การ์ตูนเรื่องนี้กำลังบอกให้เราคิดทางบวก และรักตัวเองให้มาก ๆ ค่ะ

การใช้เครื่องสำอางที่แท้จริงไม่ได้มีเพียงการระบายสีบนใบหน้าอย่างที่เรามักจะเข้าใจเท่านั้น แต่ขั้นตอนที่สำคัญคือขั้นตอนพื้นฐานอย่างการบำรุงรักษาร่างกายให้มีสุขภาพดีต่างหาก ในสังคมปัจจุบันที่เต็มไปด้วยความกดดันและเร่งรีบ คนเรามักเหนื่อยล้าและเคร่งเครียดกับการงานมากจนอยากจะใช้เวลาว่างที่เหลือทั้งหมดไปกับการนอน หรือทำกิจกรรมพักผ่อนหย่อนใจที่ไม่ต้องออกแรง เช่นการดูโทรทัศน์ จนคิดไปว่าการบำรุงผิวพรรณ หรือเส้นผมนอกเหนือจากการทำความสะอาดเป็นขั้นตอนที่ยุ่งยาก สิ้นเปลือง และเบียดบังเวลาอันมีค่าไป แต่ความจริงแล้ว การบำรุงรักษาร่างกายมีความหมายที่ลึกซึ้งกว่านั้น เพราะมันทำให้เรารู้สึกตัวว่า นานเท่าไรแล้วที่เราไม่ได้มองกระจก นานเท่าไรแล้วที่เราทุ่มเทเวลาให้กับอย่างอื่นในโลกมากมาย แต่ไม่เคยเหลือเวลาให้กับตัวเอง นานเท่าไรแล้วที่เราไม่เคยได้ยินสัญญาณร้องขอการพักผ่อนอย่างแท้จริง และมากมายแค่ไหนแล้ว ที่ร่างกายของเราต้องทนแบกรับความเหนื่อยล้า ความเบื่อหน่าย ความตึงเครียด ทั้งจากการเรียน การงาน และการใช้ชีวิตต่อสู้ดิ้นรนในสังคมปัจจุบันเอาไว้

ยิ่งให้เวลากับการดูแลตัวเองมากเท่าไร เราก็จะยิ่งมีเวลาสำหรับย้อนกลับมามองตัวเองมากขึ้นเท่านั้น ทุกขั้นตอนที่ดูเหมือนยุ่งยาก ความจริงแล้วเป็นเพียงสิ่งที่ต้องปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอด้วยความเอาใจใส่ เมื่อเราจดจ่อกับมัน ก็จะเหมือนการทำสมาธิที่ทำให้จิตใจและร่างกายได้ผ่อนคลายไปพร้อม ๆ กัน เพราะในเวลานั้น เราไม่ต้องคิดถึงเรื่องงาน หรือปัจจัยใด ๆ ก็ตามที่ก่อให้เกิดความเครียด การดูแลร่างกายเป็นกิจกรรมที่ละเอียดอ่อน และให้ความรู้สึกเหมือนกำลังถูกรัก

เมื่อเราเริ่มต้นด้วยการรักและให้ความสำคัญกับตัวเองแล้ว ต่อไปก็ไม่ใช่เรื่องยากที่เราจะให้ความรักและ ความสำคัญกับคนรอบข้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้วยความนุ่มนวลเอาใจใส่

ในทรรศนะของทาคางิ เรโกะ การแต่งหน้าก็ไม่ได้มีความหมายเพียงแค่การเติมสีสันบนใบหน้าเพื่อให้ชวนมองขึ้นเท่านั้น แต่มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการทำความรู้จักกับตัวเอง นั่งลงตรงหน้ากระจก พิจารณาถึงจุดเด่นและจุดด้อยอย่างตรงไปตรงมา ดึงเอาสิ่งที่ดีออกมาใช้ แก้ไขจุดด้อยที่เป็นอยู่ เนื่องจากใบหน้าของเราแต่ละคนไม่เหมือนกัน การแต่งหน้าตามสมัยนิยมจึงไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง เราต้องค้นหาสิ่งที่เหมาะสมกับตัวเอง และนั่นเป็นปรัชญาในการดำเนินชีวิตที่ยอดเยี่ยม จริงไหมคะ?

นอกจากที่กล่าวมาแล้ว การ์ตูนเรื่องนี้ยังให้เกร็ดความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ อีกมากมายค่ะ ไม่ว่าจะเป็นจิตวิทยาการใช้สีที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกของผู้พบเห็น ประเภท ลักษณะ และการผสมผสานของสี (ซึ่งฉันแอบเอาไปปรับใช้กับการวาดรูปและลงสีตัวการ์ตูน :p) วิธีการเลือกและใช้เครื่องสำอางที่ถูกต้องเหมาะสมกับบุคลิกภาพของตัวเอง รวมไปถึงเทคนิควิธีการแต่งหน้าแบบต่าง ๆ ซึ่งเมื่อนำมานำเสนอในรูปแบบการ์ตูน ก็ทำให้เข้าใจและจำได้ง่ายขึ้น เหมาะสำหรับเด็กวัยรุ่นที่กำลังคิดจะเริ่มต้นดูแลตัวเองอย่างจริงจังค่ะ

ถ้ากำลังมองหาการ์ตูนสักเรื่องที่จะเพิ่มพลังทางบวกให้กับตัวเอง ลองหยิบ ‘อยากจะสวย เราช่วยได้’ มาลองอ่านกันดูนะคะ แล้วคุณจะได้เรียนรู้ถึงวิธีง่าย ๆ ที่จะเปล่งประกายความสวยอันเป็นเอกลักษณ์ของตัวคุณเองได้โดยไม่ต้องตามแฟชั่นค่ะ.

 

บล็อกของ Carousal

Carousal
  สองหนุ่มเพื่อนซี้ชาวออสเตรเลียน John Rendall กับ Anthony Boruke เกิดได้ข่าวมาว่าที่ห้างสรรพสินค้า Harrods แผนก Exotic Pet มีลูกสิงโตที่เกิดในสวนสัตว์มาขาย ด้วยความอยากรู้อยากเห็น สองหนุ่มจึงชวนกันไปดู และเมื่อพบว่าเจ้าลูกสิงโตตัวนั้นนั่งจ๋องทำท่าซึม ๆ เหงา ๆ อยู่ในกรง เขาทั้งสองก็ตัดสินใจซื้อมันกลับมาในราคา 250 Guineasเจ้าสิงโตน้อยผู้ได้รับการขนานนามว่า Christian ได้พักอาศัยอยู่กับสองหนุ่มผู้เป็นเจ้าของที่แฟลตชั้นใต้ดินของร้านเฟอร์นิเจอร์ที่เชลซี มันกลายเป็นขวัญใจของคนแถบนั้น ใคร ๆ ก็รอคอยที่จะได้เห็น ได้บันทึกภาพของมันตอนที่เจ้าของพาออกมาวิ่งเล่นที่หน้าโบสถ์ St. John'…
Carousal
ไปดูสามก๊ก ตอนโจโฉแตกทัพเรือกันมาหรือยังคะ? ในความรู้สึกของฉัน สามก๊กเป็นพี่น้องกับหวัด กล่าวคือ ในขณะที่บ้านเมืองปกติสุข ทั้งสามก๊กและหวัด ต่างก็มีฐานลูกค้าสนับสนุนของตนเองเรื่อย ๆ ไม่มีว่างเว้น คนเราติดหวัดกันได้โดยไม่เลือกเวล่ำเวลาหากอดหลับอดนอนหรือทำงานหนักตากแดดตากฝนฉันใด สามก๊กก็เป็นวรรณกรรมที่ไม่ว่าใครก็ใคร ต้องหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน หยิบหนังขึ้นมาดู เพื่อดื่มด่ำกำซาบทั้งรสของภาษาและเนื้อหาที่ใครต่อใครเขาก็ว่าเป็นหนึ่งในแผ่นดินโดยไม่เลือกเวล่ำเวลาฉันนั้น หากนาน ๆ ครั้ง โรคที่เป็นในระดับนอนพักสามวันหายอย่างหวัดจะระบาดใหญ่ ทำให้คนล้มเจ็บล้มตายกันหลายพันหลายหมื่น…
Carousal
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ( 6 กรกฏาคม 2551) ฉันไปงาน Comic Party ครั้งที่ 11 ที่ Central World มาค่ะ บรรยากาศบนเวที ที่มี Yamaha เป็น Sponsor ใหญ่   คุณเคยไปงานการ์ตูนบ้างไหมคะ? ต่อให้ไม่เคยตั้งอกตั้งใจไป ฉันก็คิดว่าคุณต้องเคยผ่าน หรือเคยสะดุดตาสะดุดใจกับพลพรรคคนรักการ์ตูนที่รวมกลุ่มกันเดินทางไปร่วมงานมาบ้างแน่ ๆ เพราะงานการ์ตูนเป็นงานที่เต็มไปด้วยสีสันและความสนุกสนานเข้มข้นจนแผ่ออร่าออกมาให้สัมผัสได้ ขอแค่มีการ์ตูนเรื่องที่ชอบเป็นศูนย์กลาง เหล่าชมรมคนรักการ์ตูนก็สังสรรค์ สรวลเสเฮฮากันได้โดยไม่จำเป็นต้องรู้จักกันมาก่อนแล้วละค่ะ
Carousal
เมื่อสัปดาห์ก่อน เราไปทัวร์เอโดะ ยุคที่ญี่ปุ่นเริ่มเปิดประตูบ้านต้อนรับนานาอารยประเทศ กับจินหมอทะลุศตวรรษกันไปแล้ว สัปดาห์นี้ เรามาย้อนไปไกลยิ่งกว่านั้น สู่ญี่ปุ่นยุคที่ทั้งรุ่งเรืองด้วยศิลปะ และวรรณกรรม รวมทั้งยังเข้มข้นด้วยเรื่องราวการแก่งแย่งชิงดีทางการเมืองกับการ์ตูนเรื่องนี้กันเถอะค่ะ Ryo – the Miracle girl’s adventure
Carousal
พร้อมที่จะเจาะเวลาหาอดีตไปกับการ์ตูนเรื่องต่อไปกันหรือยังคะ? ในจำนวนการ์ตูนแนวเจาะเวลาหาอดีตที่ยังคงวางแผงต่อเนื่องอยู่ในขณะนี้ เรื่องที่ฉันสนใจและชอบมากที่สุดก็คือเรื่องนี้ละค่ะ Jin หมอทะลุศตวรรษ ผลงานของ Motoka Myrakami ซึ่งจัดจำหน่ายในรูปแบบภาษาไทยโดย Nation Edutainment Jin หมอทะลุศตวรรษ เป็นเรื่องราวของหัวหน้าศัลยแพทย์ แผนกศัลยกรรมสมองของโรงพยาบาลในสังกัดมหาวิทยาลัยโทโตะ มินาคาตะ จิน ในคืนที่เรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นขึ้น จินกำลังทำหน้าที่แพทย์เวรดึกอยู่ในโรงพยาบาล เขาได้รับคนไข้นิรนามรายหนึ่งซึ่งตำรวจไปพบขณะนอนหมดสติอยู่ในสวนสาธารณะเข้าแผนกฉุกเฉิน จากบาดแผลที่หน้าผาก คณะแพทย์ได้ทำ CT…
Carousal
หมู่นี้เดินผ่านร้านหนังสือแล้วเจอหนังสือแนวเจาะเวลาหาอดีตบ่อย ๆคุณชอบอ่านหนังสือ หรือดูหนังที่ตัวละครในเรื่องต้องพลัดมิติเวลาไปสู่โลกในอดีตหรืออนาคตบ้างไหมคะ? ฉันชอบมากเลยละค่ะ เพราะถึงแม้ว่า พลอตนี้จะเป็นพลอตเก่าที่นักจินตนาการทั้งหลายใช้สร้างสรรค์ผลงานกันมากลายสิบปีแล้ว แต่มันก็ยังคงความน่าสนใจอยู่เสมอ เพราะแม้จะเป็นพลอตเรื่องแนวเดียวกัน แต่ความแตกต่างของสถานที่ ยุคสมัย และลักษณะความคิด รวมถึงความสามารถเฉพาะตัวของตัวละคร ก็ทำให้พลอตเรื่องที่มีจุดเริ่มต้นเหมือนกันนี้ สามารถดำเนินไปตามทิศทางของมันเองได้เป็นร้อยเป็นพันแบบด้วยแนวความคิดที่ว่า มนุษย์ควรเรียนรู้จากความผิดพลาดที่เคยเกิดขึ้นในอดีต…
Carousal
คุณเคยตั้งคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่ถูกเรียกว่าชีวิต มนุษย์ และความเป็นนิรันดร์บ้างไหมคะ? เป็นเวลากว่าพันปีมาแล้ว ที่มนุษย์เฝ้าขบคิดค้นหาตัวตน คำนิยาม ความหมาย และขอบเขตของสิ่งที่ตนเองมีและเป็น แต่ยิ่งคิด ยิ่งพิจารณามากขึ้นเท่าไร คำถามก็ยิ่งเพิ่มขึ้น และซับซ้อนขึ้นเป็นเงาตามตัว...แม้จะเฝ้าค้นหากันมาเนิ่นนาน ส่งผ่านกระบวนการคิดคนแล้วคนเล่า ยุคสมัยแล้วยุคสมัยเล่า แต่ก็ดูเหมือนว่า เราจะยังไม่เคยเข้าใกล้ผลลัพธ์มากพอที่จะทำให้รู้สึกพอใจได้เลย  
Carousal
เวลาที่คุณนั่งลงตรงหน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ที่เชื่อมต่อสัญญาณอินเตอร์เน็ตแล้ว คุณทำอะไรกันบ้างคะ?เมื่อปี 2004 ตำนานแห่งโลกอินเตอร์เน็ตบทหนึ่งได้เริ่มต้นขึ้นบนกระดานหนุ่มโสดแห่ง 2 channel (กระดานข่าวที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น คงทำนองเดียวกันกับ pantip.com ของบ้านเรา) เมื่อชายหนุ่มคนหนึ่งได้โพสต์กระทู้เล่าเรื่องราวที่เขาเพิ่งประสบมาบนรถไฟระหว่างทางกลับจากอาคิฮาบาระ เรื่องราวน่าตื่นเต้น ที่เขาคิดว่ามันคงจะมีชีวิตอยู่เพียงชั่ววัน และมีอายุอยู่ในใจเขานานกว่านั้นอีกเพียงนิดหน่อย กลับกลายเป็นเพียงจุดเริ่มต้นจุดเล็ก ๆ ของตำนานที่น่าประทับใจซึ่งถูกนำมาถ่ายทอดเป็นหนังสือ หนังสือการ์ตูน…
Carousal
คุณชอบฟังดนตรีคลาสสิคหรือเปล่าคะ?ถ้าพูดถึงการ์ตูนที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับดนตรีคลาสสิค คงมีหลายคนนึกถึงการ์ตูนที่กลายมาเป็นซีรีส์เรื่องดัง อย่าง Nodame Cantabile (วุ่นรักนักดนตรี) แต่วันนี้ ฉันจะมาชวนคุณคุยถึงการ์ตูนอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งถึงแม้จะไม่ดังเท่า แต่ก็เป็นหนึ่งเดียวในดวงใจของนักอ่านหลายคนเลยละค่ะ Piano-no Mori (ป่าแห่งเปียโน)
Carousal
คุณคะ คุณเคยมีประสบการณ์แปลก ๆ ที่อธิบายไม่ได้ เช่นเห็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น ได้ยินสิ่งที่คนอื่นไม่ได้ยิน หรือได้กลิ่นที่คนอื่นไม่ได้กลิ่นบ้างไหมคะ?เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้กำลังจะมาชวนคุณเล่าเรื่องผี (ถึงแม้ว่าจริง ๆ แล้วฉันจะชอบฟังมากก็ตาม) แต่กำลังจะชวนคุณคุยเรื่องสมองและการทำงานของมันค่ะเกริ่นอย่างคร่าว ๆ สำหรับท่านที่ไม่ได้เรียนสายวิทย์ สมองเป็นอวัยวะศูนย์กลางของระบบประสาท ทำหน้าที่รับกระแสประสาทที่ส่งมาจากเซลล์รับสัมผัสที่ตา หู จมูก ลิ้น และผิวกาย นำมาแปลผลเป็นความรู้สึกต่าง ๆ ไม่ว่าเจ็บ ร้อน รสชาติ เสียง หรือภาพที่มองเห็นยกตัวอย่างการมองเห็น เมื่อเราลืมตาขึ้น…
Carousal
ท่ามกลางทะเลดาวที่พร่างพราวอยู่บนฟากฟ้าสีนิล ดวงจันทร์ทอแสงอยู่เหนือยอดโดมบนทะเลทรายที่กว้างไกลสุดสายตา เสียงขับลำนำระลึกถึงบ้านเกิดเมืองนอนอันอยู่ไกลแสนไกล คุณเคยได้ยินเรื่องราวของกษัตริย์ผู้สูญสิ้นความเชื่อมั่นในรัก และหญิงสาวผู้ต่อกรกับความเกรี้ยวกราดด้วยปัญญาตลอดเวลาหนึ่งพันกับอีกหนึ่งราตรีบ้างหรือเปล่าคะ?พันหนึ่งราตรี หรืออาหรับราตรี (One Thousand and One Nights, Arabian Night) เป็นนิทานโบราณที่เล่าขานกันในหลายประเทศมาตั้งแต่ราวคริสศตวรรษที่สี่ กล่าวกันว่ามีผู้แต่งหลายคน ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นตำนานหรือนิทานของแต่ละท้องถิ่น…
Carousal
นักเขียนการ์ตูนคนแรกที่คุณจำชื่อได้ คือใครคะ?สมัยที่ฉันยังเด็ก เพิ่งอ่านหนังสือออก และเริ่มต้นอ่านการ์ตูนเป็นครั้งแรก ๆ นั้น เป็นยุคที่การ์ตูนไม่มีลิขสิทธิ์กำลังเฟื่องฟู มีสำนักพิมพ์มากมายที่นำการ์ตูนญี่ปุ่นมาแปลเป็นภาษาไทยขาย โดยไม่ใส่ใจว่าใครเป็นคนเขียนหรือคนวาดการ์ตูนเรื่องนั้น มีนักเขียนการ์ตูนหลายคนที่ฉันตามอ่านงานของเขาที่วางตลาดแทบทุกเล่ม แต่ไม่เคยได้รู้เลยว่าเขาชื่ออะไร จนกระทั่งโตและตลาดการ์ตูนบ้านเราเปลี่ยนไปเป็นตลาดลิขสิทธิ์อย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบันแต่ทั้ง ๆ ที่ตลาดการ์ตูนช่วงนั้นเป็นอย่างนั้น และทั้ง ๆ ที่ยังเด็ก แต่ฉันก็ยังอุตส่าห์รู้จักชื่อนักเขียนการ์ตูนเข้าคนหนึ่งจนได้เขาคือ…