เหตุผลว่าทำไมตัวแทนผู้อัญเชิญพระเกี้ยว (CU Coronet) ไม่สมควรมีอีกต่อไป โดย วศินี พบูประภาพ / Why There Should Be No More CU Coronet, by Wasinee Pabuprapap

 

จากการสืบค้นจากหนังสืองานฟุตบอลประจำปีที่เก็บไว้ที่หอประวัติจุฬาฯ พบว่าการอัญเชิญพระเกี้ยวไม่ได้มีมาคู่งานบอลแต่แรก แต่เป็นประดิษฐกรรมในสมัยทศวรรษ 2500 ที่มีการริเริ่มขบวนพาเหรดซึ่งเดินจากจุฬาฯ ไปสนามแข่งขัน ในปี 2503 นิสิตทูลขอพระเกี้ยวจำลองจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ รัชกาลที่ 9 มาร่วมขบวน รูปถ่ายหลักฐานการอัญเชิญที่เก่าที่สุดคือภาพข่าว จากสยามนิกร (พิเศษ) ฉบับวันจันทร์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2507

 

ในปีเดียวกันมีการริเริ่มการประกวดนางนพมาศขึ้นเพื่อหา 'ดาวมหาลัย' มาอัญเชิญพระเกี้ยว นักกิจกรรมเดือนตุลา จิระนันท์ พิตรปรีชาก็เป็นผู้อัญเชิญพระเกี้ยวจากการเลือกวิธีนี้ เมื่อมีการยกเลิกตำแหน่งดาวมหาลัยในปี 2519 ก็คัดเลือกจากเชียร์หลีดเดอร์และคฑากร อย่างไรก็ตาม ฐานคิดยังอยู่ที่ผู้ที่อัญเชิญพระเกี้ยวคือคนที่สวยที่สุดของมหาวิทยาลัย

 

นอกจากนี้ยังพบด้วยว่า ตลอดพัฒนาการของงานฟุตบอลและขบวนอัญเชิญพระเกี้ยวมีการปรับเปลี่ยนความหมายโดยตลอด ในช่วงปี 2520 เป็นต้นมามีความพยายามจะปรับเปลี่ยนภาพจำเดิม โดยหันมาคัดเลือกจากนิสิตที่โดดเด่นด้านกิจกรรมของแต่ละคณะให้มาร่วมกันจัดขบวนพระเกี้ยว จากนั้นหลังผ่านการทำงานร่วมกันแล้วก็ให้หมู่ผู้ถูกคัดเลือกเป็นผู้คัดเลือกผู้ที่เหมาะสมที่สุดเอง จำนวนผู้อัญเชิญพระเกี้ยวมีตั้งแต่สองคน สี่คน จากเดิมที่สงวนไว้สำหรับผู้หญิงเท่านั้นก็มีผู้อัญเชิญพระเกี้ยวผู้ชายเข้ามา ในช่วงปีนี้ผู้อัญเชิญพระเกี้ยวจึงต้องเป็นเด็กกิจกรรม

 

 

แอฟ ทักษอรไม่ได้เป็นผู้อัญเชิญพระเกี้ยวเพราะมาจากกลุ่มตัวแทนนิสิต (โคโรเน็ต) เพราะกลุ่มตัวแทนนิสิตตั้งขึ้นครั้งแรกในปี 2543 หลังเธอปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวหนึ่งปีให้หลัง โดยในหนังสืองานฟุตบอลพระเพณีจุฬาฯ - ธรรมศาสตร์ ครั้งที่ 68 ระบุแนวคิดที่ให้กำเนิดกลุ่มตัวแทนนิสิตชัดเจนว่า "กลุ่มตัวแทนนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเริ่มต้นมาจากผู้อัญเชิญพระเกี้ยวอันเปรียบเสมือนผู้ถวายอารักขาสัญลักษณ์แห่งความเป็นจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและเป็นตัวแทนของนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยทั้งมวล" จึงกล่าวได้ว่าในยุคหลังมานี้กลุ่มตัวแทนนิสิต มีภารกิจสองอย่าง ได้แก่ 1) เป็นผู้อัญเชิญพระเกี้ยว (ต่อมาขยายไปยังตำแหน่งปฏิบัติหน้าที่อื่น ๆ ในงานฟุตบอลด้วย เช่น ถือป้ายมหาวิทยาลัย อัญเชิญถ้วยพระราชทาน ฯลฯ) 2) เป็นตัวแทนของนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  

 

แต่การสร้างการคัดเลือกเป็นสถาบันเล็ก ๆ สถาบันหนึ่งขึ้นมา แม้จะอำนวยความสะดวกในการเทรน มีผู้รับผิดชอบอย่างเป็นกิจจะลักษณะ ก็เกิดปัญหาว่าอำนาจในการคัดเลือกกลุ่มตัวแทนนิสิตในปัจจุบันถูกผูกขาดโดยกลุ่มตัวแทนนิสิตรุ่นก่อน ๆ กลุ่มศิษย์เก่าที่เคยเป็นผู้แทนนิสิตเหล่านี้เป็นผู้คัดเลือกผู้สมัครในรอบแรกๆ โดยไร้เกณฑ์และสัดส่วนคะแนนที่แน่ชัด กระบวนการไม่ได้เป็นไปอย่างเปิดเผย ผู้ที่ผ่านการคัดเลือกในรอบแรกแล้วเท่านั้นจึงจะได้รับการพิจารณาจากนายกสโมสรคณะต่าง ๆ ที่สุดแล้วการได้เป็นผู้อัญเชิญพระเกี้ยวไม่ได้ตั้งอยู่บนฐานของอะไรทั้งสิ้น เพียงแต่เป็นที่ต้องรสนิยมของกลุ่มตัวแทนนิสิตรุ่นก่อน ๆ ก็เพียงพอแล้ว

 

เมื่อย้อนกลับมายังคำถามก่อนหน้า ประวัติศาสตร์ก็ได้พิสูจน์แล้วว่า การคัดเลือกผู้ปฏิบัติหน้าที่สำคัญในงานฟุตบอลประเพณีไม่จำเป็นต้องกระทำผ่านกลุ่มตัวแทนนิสิตก็ยังสามารถคัดสรรลุล่วงมาได้ การจัดให้มีผู้แทนนิสิตเป็นไปเพื่อความสะดวกในการคัดเลือกเท่านั้น ทั้งนี้ยังไม่ได้กล่าวไปไกลถึงแนวคิดที่ว่าทำไมต้องมีผู้ใดผู้หนึ่งเป็นผู้อัญเชิญพระเกี้ยว ทั้งที่นิสิตจุฬาฯ ติดพระเกี้ยวไปเรียนทุกวัน พระเกี้ยวปรากฎในขบวนเพียงลำพังโดยไม่ต้องมีมาสคอตประกอบอยู่ข้าง ๆ มิได้หรือ?

 

ทำไมเราจึงต้องการตัวแทนของนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยทั้งมวล? จริงๆ เรื่องนี้คงหนีไม่พ้นคำตอบที่ว่าเป็นการประชาสัมพันธ์มหาวิทยาลัย จึงต้องมีการโปรโมท "ความจุฬาแท้" ผ่านภาพนิสิตแต่งกายถูกระเบียบ ฉีกยิ้มอยู่ตลอดเวลา

 

 

ซ้ำร้าย ภาพเหล่านี้ยังฝังอยู่ในความคาดหวังของชาวบ้านร้านตลาด คาดหวังให้เราต้องสวยหล่อ ต้องรวย ต้องใส่เครื่องแบบเรียบร้อย ค่านิยมเหล่านี้ย้อนกลับมากดดันให้นิสิตต้องเติมเต็มความคาดหวังของสังคม ย้อนกลับมาทำร้ายนิสิตเองทั้งนั้น

 

เช่นนี้แล้วก็สมควรขบคิดกันอีกรอบหรือไม่ว่ากลุ่มตัวแทนนิสิตจะสามารถเป็นตัวแทนนิสิตจุฬาฯ ที่ล้วนแล้วก็แต่เป็นปัจเจกที่มีความสามารถในการนิยามตัวเองทั้งสิ้น หรือกลุ่มตัวแทนนิสิตเป็นเพียงตัวแทนของค่านิยมที่ส่งต่อกันจากรุ่นสู่รุ่นของคนกลุ่มเดียวกันแน่?

 

หรือในกรณีที่มหาวิทยาลัยต้องการมาสคอตเพื่อประชาสัมพันธ์สถาบันจริง (ซึ่งก็จะหมายความว่าฝ่ายประชาสัมพันธ์มหาลัยสิ้นไร้ไม้ตอกมาก) ตัวแทนนิสิตที่จะนำเสนอภาพที่แท้จริงของนิสิตได้ควรจะมาจากไหน?