พลังแห่งชีวิต

จู่ๆ คุณก็รู้สึกเหนื่อยเพลีย ข้างในเหมือนว่างโหวง ไม่สดชื่นรื่นรมย์เหมือนแต่ก่อน มือเท้าชา ร่างกายอ่อนแรง สมองมึนงง คิดโน่นลืมนี่อยู่อย่างนั้น ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทั้งๆ ที่คุณก็หลีกหนีห่างจากเมืองอันสับสน ไกลจากผู้คนของความอึงอล มาอยู่ในหุบเขาสงบเงียบแบบนี้

\\/--break--\>

หรืออาจเป็นเพราะคุณสนุกกับงานจนลืมวันลืมคืน คุณตรากตรำกับงานสวนทุกเช้า-ค่ำ โหมกับงานเขียนจนบีบรัดเร่งรีบในค่ำคืนโดยมิยอมหยุดพักรามือ จริงสิ, ร่างกายคนเราก็เหมือนเครื่องจักรกล ใช้งานมันหนักโดยไม่ยอมปล่อยพัก อาการ ระบบข้างในจึงปั่นป่วนรวนเร เขวไปเสียง่ายๆ

คุณบอกกับตัวเองว่า ขอหยุดพักงานเอาไว้ทั้งหมดชั่วคราวก่อน...ขอปรับชีวิตให้สมดุลสักช่วงระยะหนึ่ง ขอซ่อมแซมสุขภาพด้วยตัวเอง...เพราะชีวิตคุณ ร่างกายของคุณ จิตใจของคุณ คุณย่อมรู้ดีกว่าคนอื่น

ค่ำคืนนี้ คุณพาตัวเองเข้านอนตั้งแต่สี่ทุ่ม เปิดโคมไฟหัวเตียง หยิบหนังสือปรัชญาเล่มโปรดออกมาอ่านในใจ ให้เสียงข้างในสนทนากันสักชั่วยาม แล้วค่อยปิดดวงไฟให้อยู่ในความมืดมิด รำลึกขอบคุณถึงโลกและสรรพสิ่ง ขอบคุณกับการเป็นอยู่ของชีวิตที่ผ่านพ้นมาได้อีกวัน ใช่ ต่อแต่นี้ คุณจะไม่หมกมุ่นกับอดีต และไม่กังวลกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึงอีกแล้ว

คุณบอกกับตัวเองว่าจะเฝ้าดูและเรียนรู้อยู่กับความเป็นไปแบบวันต่อวัน

คุณกำลังปรับความสมดุลของชีวิตให้เข้ากับธรรมชาติ คุณตื่นแต่เช้าตรู่ พร้อมนกป่าร้องแจ้วบนไม้ใหญ่หลังบ้าน หลังทำกิจวัตรประจำวัน ตื่นนอนล้างหน้าแปรงฟัน คุณเดินลงไปหน้าบ้านเอาข้าวโปรยให้ไก่ที่วิ่งมาออรออยู่ตรงลานดิน วนไปอีกด้านหนึ่ง คุณเอาอาหารโยนให้ปลาดุกในบ่อเล็กๆ ริมรั้วไม้ไผ่ กลับเข้าในครัว คุณวักข้าวกล้องแช่น้ำกลายเป็นข้าวงอกมาหุงข้าว ก่อนหยิบถังใส่เมล็ดงาดำใกล้ประตู เมื่อคืนคุณเอายาเส้น ยาสูบผสมน้ำคลุกเมล็ดงาเอาไว้ แม่ที่ร้านอาหารมังสวิรัติแนะนำว่ามันช่วยกันมดปลวกมากินหลังเราหว่าน

คุณพาตัวเองเดินหว่านเมล็ดงาตามพื้นที่ว่างรอบๆ สวน

คุณบอกตัวเอง...เดินรอบสวน ถือเป็นการออกกำลังกายไปในตัว นั่นแดดเช้าเดินทางมาถึงแล้ว คุณยืนอยู่นิ่งๆ ปล่อยให้แดดอาบไล้ตัวคุณอยู่อย่างนั้น ก่อนเดินไปเก็บยอดผัก ดอกไม้ตามริมรั้ว ริมระเบียง รวมกันนับสิบอย่าง...ทั้งดอกอัญชัน ดอกไม้จีน กุหลาบ ใบบัวบก ลูกมะแว้ง ใบชะพลู ยอดผักบุ้ง ยอดผักกูด ยอดตำลึง สาระแหน่ มิ้นท์ ฯลฯ พร้อมกับลูกมะม่วงสุกเหลืองสองลูก คุณนำไปล้างน้ำ ก่อนจัดแจงใส่เครื่องคั้น เท่านั้นคุณก็ได้น้ำผักผลไม้สดๆ ดื่มกินสองแก้วใหญ่

คุณบอกว่าคุณไม่รู้หรอกว่าสูตรนี้ดีหรือไม่ ดีต่อร่างกายไหม แต่มีคนบอกคุณว่า ผักกับผลไม้เป็นของคู่กัน มีประโยชน์ เป็นอาหารได้ทั้งนั้น…คุณบอกเสริมไปว่า ดอกไม้ก็เป็นอาหารได้เช่นกัน

ตกเย็น คุณทำค้างไม้ไผ่ ใกล้ประตูทางเข้าสวน ตั้งใจเป็นซุ้มไม้เลื้อย ให้ตำลึง มะระ กับผักปลังเลื้อยไว้ จะได้เก็บกินได้ง่ายขึ้น หลังจากนั้นคุณเดินเสาะหากล้าตำลึง มะระ ผักปลังที่งอกออกตามสุมทุมพุ่มไม้ในสวน ถอนกล้ามาปลูกใต้ซุ้มไม้ อีกไม่นาน พวกมันคงแตกใบ ทอดยอดงอกงามให้คุณได้เด็ดกิน

และอีกค่ำคืนหนึ่ง,ที่คุณนอนอยู่ในห้องของความมืด นอนฟังเสียงแมลงกลางคืนร้องเป็นท่วงทำนองประสาน แว่วลมพัดใบกล้วยริมหน้าต่าง คุณหลับตา นิ่งฟังเสียงจากข้างใน พร้อมกับขอบคุณสรรพสิ่งรายรอบที่มีส่วนหนุนเสริมให้ชีวิตคุณผ่านพ้นไปอีกวัน

อีกเช้า, คุณชอบมานั่งอยู่หน้าระเบียงไม้ไผ่ที่เปียกชื้นและใกล้ผุพัง หลังฟ้าฝนหล่นเทลงมาตลอดห้วงฤดู กระนั้นคุณยังชอบมุมเดิมตรงนี้ ไม่เป็นไร หมดฝนเมื่อไร ค่อยเปลี่ยนไม้ฟากพื้นเสียใหม่ได้ คุณบอกตัวเอง...คุณนั่งอยู่ตรงนั้น ทอดสายตามองลอดซี่ระเบียงไม้ไผ่ ผ่านต้นลำไย ดงกล้วย ดงมะพร้าวในหมู่บ้านข้างล่าง ทุ่งนาอันเขียวสดของกอข้าว ตัดกับสีขาวนวลของหมอกเช้าคลอเคลียดอยผาแดงซึ่งบัดนี้กลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม

มาถึงห้วงยามนี้ คุณเริ่มรู้สึกดีขึ้น ทั้งร่างกาย ชีวิต จิตวิญญาณ อาจเป็นเพราะคุณปล่อยชีวิตให้ลื่นไหลไปตามธรรมชาติ กับกิจกรรมที่คุณลงมือทำ เรียนรู้คุ้นเคยกับมันมากขึ้น อยู่กับความจริง อยู่กับธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นพืชผัก ดอกไม้ หมา แมว ไก่ เมล็ดงา ผักตำลึง เม็ดฝน ตะวัน ภูเขา หมอกขาว สายลม สายแดด ทุ่งนา ความเงียบ ความเรียบง่ายหรือแม้กระทั่งความมืด ฯลฯ ทุกอย่างล้วนมีส่วนช่วยเสริม ซ่อมแซมชีวิตคุณให้ฟื้นคืนมาอีกหน

คุณเชื่อเช่นนั้น,

ธรรมชาติจะบำบัดเยียวยาคุณ

ให้ชีวิตนั้นมีพลัง.