งานชุด The Boundary of Solitude ของวัชรานนท์ สินวราวัฒน์ (เกิด 2540) ได้สำรวจปริมณฑลและทิวทัศน์ที่การก่อตัวฉวยชิงของรัฐยังไม่สมบูรณ์
ศิลปินเดินทางไปสู่ห้วงยามแห่งความกระหายใคร่รู้ ผ่านพื้นที่ของการปะทะกันทางอุดมการณ์ตั้งแต่ช่วงสงครามเย็นจนถึงสงครามอุดมการณ์และความคิด
งานชุดนี้ละเอียดอ่อนและทุ่มเท ชวนฝันและคิดถึงความอ้างว้างในการเดินทางทางความคิดไปในดินแดนที่ไม่คุ้นเคย
ส่วนตัวผมจำได้เสมอ เมื่อรถโดยสารเคลื่อนตัวลงมาจากภูพานไปสุดขอบแดนที่ริมโขง
รถบรรทุกผู้โดยสารที่หลับๆ ตื่นๆ ผ่านป่าเต็งรัง ใบไม้เขียวและแห้ง สอดรับกันจากภูลงมาพื้นราบ
ตำนานการต่อสู้ตั้งแต่สนามบินเสรีไทยและลานฝึกพลพรรคเสรีไทย แหล่งพักพิงของนักกู้ชาติในอินโดจีน จนถึงผู้รักชาติทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้าและแลกชีวิตกัน
ป่านั้นสงบจนน่าใจหายว่าเรื่องราวและเลือดเนื้อเหล่านั้นเหือดหายไปไหน
การเดินทางไปในดงพระเจ้า ทั้งชื่อ นามที่สูญหายไปของวีรบุรุษอย่างครอง จันดาวงศ์ จิตร ภูมิศักดิ์ ปรากฏร่องรอยอีกครั้ง จนถึงร่องรอยของภูชนะ และกาสะลอง ผุดพรายขึ้นมาที่ริมฝั่งโขง
การปฏิวัตินั้นชวนฝันจนเกินความจริง และความจริงกลับโหดร้ายกว่าภาพในความฝัน
ดินแดนแห่งความโดดเดี่ยวของวัชรานนท์ ชวนฝันและชวนให้ดื่มด่ำ ส่งผ่านความระทึกใจออกมาในสีสันที่สงบ เยือกเย็น แต่ก็ส่งสัญญาณคุกคามตลอดเวลา
อันตรายที่คืบคลานเข้ามา คือการทวงคืนและจองจำทิวทัศน์เหล่านี้ในนามของชาติ
ติดตามชมงานของวัชรนนท์ได้ที่ SAC Gallery (สุขุมวิท) ระหว่าง 31 มีนาคม,- 28 มิถุนายน 2566
บล็อกของ บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ณ ประเทศแห่งหนึ่งที่เพิ่งจะพ้นจากยุคเผด็จการอันแสนเลวร้ายมา พวกเขาต้องการร่างรัฐธรรมนูญใหม่เพื่อแก้ปัญหาที่สะสมหมักหมมนานนับหลายปี
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ผมมักเอ่ยถึงเวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วอยู่หลายครั้ง ด้วยความรู้สึกสามัญธรรมดาเหมือนกับหลายๆ คนที่เชื่อว่า วันเวลาแห่งความสุขช่างผ่านไปรวดเร็ว แ
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
บทนำจากนิตยสารวิภาษา ฉบับที่ 61(ในการเผยแพร่ครั้งนี้ มีการแก้ไขการสะกดชื่อคุณจำกัด พลางกูร จากคำนำวิภาษาฉบับที่ 61 ที่ผมเขียนผิดเป็น "กำจัด" ต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ)
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
คืนนี้หิมะโปรยลงมาตั้งแต่เย็น เป็นการฉลองวันคล้ายวันเกิดที่ห่างบ้านไม่น้อยทีเดียว แต่ก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะที่ผ่านมาก็เป็นแบบนี้ในหลายโอกาสเพราะวันคล้ายวันเกิดไม่มีอะไรต้องฉลองนอกเสียจากทบทวนชีวิตตัวเองว่าผ่านอะไรมาบ้าง
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
วันก่อนผมให้สัมภาษณ์กับรายการทีวีรายการหนึ่งซึ่งพาดหัวข่าวอาจจะแรงไปบ้างนะครับ ผมมีความเห็นต่อเรื่องการแต่งตั้งเครือญาติมานั่งเป็นผู้เชี่ยวชาญและผู้ช่วยปฏิบัติงานดังนี้นะครับ
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ตารางกิจกรรมนะครับForum on Human Rights and Everyday Governance in Thailand: Past, Present and Future Friday, March 6, 2015; 9 a.m.-5 p.m.
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
เมื่อวานนี้ (21 กุมภาพันธ์) หิมะยังโปรยเป็นสายลงมาไม่หยุดตั้งแต่ยามบ่าย นี่เป็นพายุหิมะระลอกที่สี่ เพียงแต่คราวนี้ไม่ยาวนานเหมือนครั้งก่อนๆ ในยามที่หิมะตกมาเป็นละอองเย็นๆ ยิ่งต้องระวัง เพราะหากสูดเข้าไปมากๆ อาจมีอาการป่วยได้ พวกเราเอง รวมทั้งผมต่างก็มีอาการป่วยกันคนละเล็กคนละน้อย เพราะสภาพอากาศที
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ผมนั่งมองปุยหิมะที่พริ้วลงมาตามสายลมตาปริบๆ บางทีสายลมเกรี้ยวกราดพัดมันปลิวเป็นสาย เลื้อยไหลตามถนนและหลืบบ้าน บางทีมันอ้อยอิ่ง ค่อยๆ พริ้วลงมา แต่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
เพื่อนฝูงหลายคนหัวเราะแกมสมเพชที่ผมอยู่บอสตันในยามหนาวเหน็บอย่างถึงที่สุด โดยเฉพาะพายุหิมะที่พัดผ่านมาให้เมืองทั้งเมืองจมอยู่ใต้กองหิมะนับเดือน
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ผมมาอยู่ที่นี่ได้สองเดือนกว่าแล้ว ขณะที่เพื่อนๆ มาอยู่ได้ราวครึ่งปี นาฬิกาและตารางชีวิตเราจึงต่างกันบ้างด้วยความผูกพัน ภาระที่แต่ละคนพึงมี