กวีประชาไท
ใครบางคนเคยกล่าวเอาไว้ว่า...บทกวีตายแล้ว!! ทว่าอีกหลายคนกลับบอกว่า กวีไม่เคยแล้งแหล่งสยาม และยังคงเชื่อในพลังของกวี ที่หลั่งล้นพลังพุ่งพวยออกมาจากชีวิตและจิตวิญญาณข้างใน ก่อนกลั่นกลายเป็นถ้อยอักษรถ่ายทอดออกมาให้รับรู้ ทั้งความดีงาม ความเลวร้าย จริง ลวง ในความเป็นชีวิตและไร้ชีวิต ในความเคลื่อนไหวและความนิ่งงัน ในวิถีที่พบพาน ในสายธารของความรู้สึก...
และมีความเชื่อกันว่า ผู้ใดที่เขียนและอ่านกวี จะทำให้หัวใจของผู้นั้นอ่อนโยนและเข้าใจในชีวิต มนุษย์และสรรพสิ่งมากยิ่งขึ้น ยิ่งในห้วงยามนี้ หัวใจคนเราเริ่มแห้งแล้ง และโลกเริ่มแล้งน้ำใจ บทกวีบางบทตอน อาจทำให้หัวใจเราชุ่มชื้นได้บ้าง
"ชุมนุมกวีประชาไท" จึงเปิดพื้นที่ให้ผู้หลงใหลในรสคำกวี ได้ส่งผลงานกันเข้ามา ไม่ว่าโคลง กาพย์ กลอน หรืองานไร้ฉันทลักษณ์ มาร่วมสร้างสรรค์ผลงานกันได้ที่นี่ โดยสามารถส่งผลงานมา พร้อมแนบ ชื่อ นามสกุลจริง ที่อยู่ หรืออีเมล์ มาได้ที่ pu_prachatai@hotmail.com
และขอเชิญชวนผู้อ่านเข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นพูดคุยกัน เพื่อให้มีความรู้สึกสัมผัสได้ว่า…
เรา-ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของ "ชุมนุมกวีประชาไท"
“พี่ ปุ๊ ... 'ร ง ค์ ว ง ษ์ ส ว ร ร ค์”
ลือลั่นในทุกเรื่อง
อารมณ์ขันอยู่ เนือง เนือง
ปราชญ์เปลื่องในวิญญาณ์
“พี่ ปุ๊ ... ค น น อ ก ค อ ก”
ดอกมาลีฮวนน่าบานจ๊ะจ๋า
ด่ำดื่มเพื่อพี่น้องทุกเพลา
เฮฮา กะ น้องพี่เพื่อน ยามจ๊ะเอ๋กัน
มีทั้งเฮฮา ทั้งส ร้า ง ส ร ร ค์'ร ง ค์ ว ง ษ์ ส ว ร ร ค์ เฉิดฉัน
โลก เอกภพ จักรวาล รู้แบ่งปัน
ชีพอ้าย 'ร ง ค์ นั้นงดงามแล้ว !!!
"แ ส ง ดา ว ศ รั ท ธา มั่ น"
มีนาคม, 2552
คิมหันตฤดู, ล้านนาอิสระ, เจียงใหม่.
ภาพประกอบจาก http://www.tuneingarden.com/