ใครก็ตามที่มีอิทธิพล

เสียง อิ่มอดอ่อนล้า             โรยแรง

ลือ    เล่าความจำแฝง          เหลื่อมเร้น

เสียง ลือเล่าตายแหง           เสร็จส่ง เรื่องฤๅ

เล่า   เจื่อนเก้อหน้าเฟ้น        เก่าพร้อมใหม่หยิม ฯลฯ

( ๑ ) อ้าง ปรากฏว่าชอบ             อัน รักตอบที่รัก..ยิ้ม

ใด ปรากฏภาพพิมพ์                   พี่ ประทับไว้ใจเธอ ฯ

( ๒ ) เอย รากหญ้า รากขวัญ       เสียง รากฝัน รากใฝ่เพ้อ

ย่อม ชี้โพรงละเมอ...                 ยอ เปื่อยไหว ให้รากตาม ฯ

( ๓ ) เปรียบคลื่นคนปนเปลว        มาหลอม..เหลวหลักหวั่นคร้าม

มีรากขวัญไหวงาม                     ให้หน่วงเหนี่ยวเมื่อเกี่ยวกราย ฯ

( ๔ ) เห็นเปลือกห่อหุ้มอยู่           ยิ่งพิศดูรู้ค่าหมาย

โดยรากแก้วธุลีทราย                  ผู้หล่อเลี้ยงให้เพียงพอ ฯ

( ๕ ) ปรากฏให้เชื่อถือ               ฤๅ แปรสื่อแล่ แง่ง้อ

เมื่อถึงคราวเรียกขอ -                 ร้องขยายแก่นหัวใจ ฯ

( ๖ ) ร้องขอต่อรากหวัง              ฤๅ เล่าดั่งแยบยลไหว

“ สักเช้าผ่องอำไพ ”…                แต่กลบด้านมืดจืดจาง ฯ

( ๗ ) แฝงชั่วสหัสสวรรษ            ร้อนหนาวจัด ใจวายว้าง

แต่ละอิ่มอดทาง                       สืบทอดรุ่นสู่รุ่นมา ฯ

( ๘ ) ปรากฏ ประสบการณ์         แรงลูกหลาน – ลานโรยล้า

ตำนานทับซ้อนหน้า -                 เสียง ฤๅ อึ้ง จึ่ง เออออ... ฯ

( ๙ ) เสียงลือซ้ำ อำนาจ            อภิชาตประกาศพ้อ...

กำเนิดงามเกิดก่อ -                   กระจ่างกล้าสง่าทวน ฯ

( ๑๐ ) เสียง ลือแต่ละเสียง        ลือ ถ้อยเรียงเสียงร้อยหวน

เสียง โพลงผ่าว..รัญจวน -          เล่า จากนี่จบที่ใด ฯ

( ๑๑ ) อ้าง ลือเสียงเล่าอ้าง      อัน เผยพลางแผ่วแว่วไหว

ใด หนออิทธิพลใคร่...               พี่ เพียรรู้สึกนึกมา ฯ

( ๑๒ ) เอย เสียงลือเสียงเล่า       เสียง ใหม่เก่าผ่านผวา

ย่อม ด้านชินย้อนว่า...                ยอ เปื่อยหลักที่รักชัง !.

                                                                   ณรงค์ยุทธ  โคตรคำ