เสียง อิ่มอดอ่อนล้า โรยแรง
ลือ เล่าความจำแฝง เหลื่อมเร้น
เสียง ลือเล่าตายแหง เสร็จส่ง เรื่องฤๅ
เล่า เจื่อนเก้อหน้าเฟ้น เก่าพร้อมใหม่หยิม ฯลฯ
( ๑ ) อ้าง ปรากฏว่าชอบ อัน รักตอบที่รัก..ยิ้ม
ใด ปรากฏภาพพิมพ์ พี่ ประทับไว้ใจเธอ ฯ
( ๒ ) เอย รากหญ้า รากขวัญ เสียง รากฝัน รากใฝ่เพ้อ
ย่อม ชี้โพรงละเมอ... ยอ เปื่อยไหว ให้รากตาม ฯ
( ๓ ) เปรียบคลื่นคนปนเปลว มาหลอม..เหลวหลักหวั่นคร้าม
มีรากขวัญไหวงาม ให้หน่วงเหนี่ยวเมื่อเกี่ยวกราย ฯ
( ๔ ) เห็นเปลือกห่อหุ้มอยู่ ยิ่งพิศดูรู้ค่าหมาย
โดยรากแก้วธุลีทราย ผู้หล่อเลี้ยงให้เพียงพอ ฯ
( ๕ ) ปรากฏให้เชื่อถือ ฤๅ แปรสื่อแล่ แง่ง้อ
เมื่อถึงคราวเรียกขอ - ร้องขยายแก่นหัวใจ ฯ
( ๖ ) ร้องขอต่อรากหวัง ฤๅ เล่าดั่งแยบยลไหว
“ สักเช้าผ่องอำไพ ”… แต่กลบด้านมืดจืดจาง ฯ
( ๗ ) แฝงชั่วสหัสสวรรษ ร้อนหนาวจัด ใจวายว้าง
แต่ละอิ่มอดทาง สืบทอดรุ่นสู่รุ่นมา ฯ
( ๘ ) ปรากฏ ประสบการณ์ แรงลูกหลาน – ลานโรยล้า
ตำนานทับซ้อนหน้า - เสียง ฤๅ อึ้ง จึ่ง เออออ... ฯ
( ๙ ) เสียงลือซ้ำ อำนาจ อภิชาตประกาศพ้อ...
กำเนิดงามเกิดก่อ - กระจ่างกล้าสง่าทวน ฯ
( ๑๐ ) เสียง ลือแต่ละเสียง ลือ ถ้อยเรียงเสียงร้อยหวน
เสียง โพลงผ่าว..รัญจวน - เล่า จากนี่จบที่ใด ฯ
( ๑๑ ) อ้าง ลือเสียงเล่าอ้าง อัน เผยพลางแผ่วแว่วไหว
ใด หนออิทธิพลใคร่... พี่ เพียรรู้สึกนึกมา ฯ
( ๑๒ ) เอย เสียงลือเสียงเล่า เสียง ใหม่เก่าผ่านผวา
ย่อม ด้านชินย้อนว่า... ยอ เปื่อยหลักที่รักชัง !.
ณรงค์ยุทธ โคตรคำ