คนในแอเชีย โดยเฉพาะแอเชียตะวันออก เช่น คนญี่ปุ่น คนเกาหลีหรือคนจีน มักจะประเมิณว่า โค้ชที่ใช้ความรุนแรงกับลูกศิษย์เป็นโค้ชที่มีความทุมเทในการทำงาน การใช้ความรุนแรงในการฝึกซ้อมอาจจะได้ผลบ้าง และพวกที่ได้ผลนั้นก็สร้างค่านิยมที่ไม่ถูกต้องที่ว่า "ในการฝึกซ้อมการเล่นกีฬา เราต้องใช้ความรุนแรง" หรือ "การใช้ความรุนแรงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับสร้างวินัยให้กับนักกีฬา" ถ้าเราสังเกตวงการกีฬาในแอเชีวตะวันออก แนวคิดเช่นนี้ยังเรื้อรังอยู่ในสมองของคนในวงการ ไม่ว่าจะเป็นพวกโค้ช คนในสมาคมกีฬา นักข่าว ฯลฯ
คำถามที่นี่คือ
๑. เราจำเป็นต้องใช้ความรุนแรงเพื่อสร้างวินัยหรือไม่
๒. เราจำเป็นต้องใช้ความรุนแรงเพื่อสร้างนักกีฬาระดับโลก
๑. ในการสร้างวินัย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ การควบคุมพฤติกรรมของตัวเอง ให้เราทำสิ่งที่ต้องทำ และหลีกเลี่ยงสิ่งที่ทำไม่ได้ เมื่อเราทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือหลีกเลี่ยงบางสิ่งบางอย่าง เพราะกลัวว่าจะได้รับบทลงโทษทางร่างกาย คนนั้นก็ทำตัวเหมือนกับคนที่มีวินัย แต่จริงๆ แล้ว ในจิตใจของคนเหล่านี้ไม่ได้มีวินัย แต่เต็มไปด้วยความกลัวที่จะได้รับบทลงโทษ ดังนั้น คนเหล่านี้จะปฏิบัติตัวเหมือนกับคนที่มีวินัยเฉพาะเมื่อมีความเป็นไปได้ว่าจะได้รับการลงโทษจากผู้อื่น แต่ในเมื่อเขารู้ว่าไม่มีใครจะลงโทษเค้า ในกรณีเช่นนั้นไม่มีการรับรองใดๆ ว่า เขายังมี "วินัย" อีกต่อไปหรือไม่
การสร้างวินัยโดยใช้ความรุนแรง โดยเฉพาะการลงโทษทางร่างกายอันรุนแรง หรือ "เกินเหตุ" อาจจะสามารถสร้างพฤติกรรมบางอย่าง แต่มันไม่สามารถ "ปลูกฝัง" วินัยอันแท้จริงซึ่งต้องมาจากการใช้เหตุผล โดยที่คนนั้นเข้าใจว่า "ทำไมฉันต้องทำแบบนี้" และ "ทำไมฉันทำแบบนี้ไม่ได้" ไม่ใช่สร้างคนที่ทำหรือไม่ทำบางสิ่งบางอย่างเพราะกลัวการลงโทษทางร่างกาย
๒. การสอนกีฬาโดยใช้ความรุนแรงอาจจะสร้างนักกีฬาระดับโลกได้ แต่ในขณะเดียวกัน นักกีฬาหลายๆ คนก็มาจากสิ่งแวดล้อมอันปราศจากการใช้ความรุนแรง ลองสังเกตดูสโมสรหรือทีมชาติฟุตบอลระดับติดอันดับ ผมไม่เคยได้ยินว่า โค้ชชื่อดังได้เชื่อเสียงจากการใช้ความรุนแรง แต่คนเหล่านี้สร้างชื่อเสียงจากมืออาชีพของตน
ดังนั้น เกี่ยวกับเรื่องนี้ เราก็ไม่จำเป็นต้องคิดมาก โค้ชมืออาชีพสามารถสร้างนักกีฬาได้โดยไม่จำเป็นต้องอาศัยการใช้ความรุนแรงหรือการลงโทษทางร่างกาย การกระทำเช่นนั้นถือว่า สิ่งไม่จำเป็นในการสร้างนักกีฬา ในตรงกันข้าม โค้ชที่ต้องอาศัยการใช้ความรุนแรงก็ถือว่า ฝีมือของเค้ายังไม่ถึง อย่าให้การฝักซ้อมกีฬาเป็นโอกาสสำหรับการละเมิดสิทธิ
เกี่ยวกับประเด็นนี้ ผมเห็นด้วยกับคุณใบตองแห้งที่เขียนไว้ในบทความในลิงค์ต่อไปนี้
"ทำไมเป็นกันไปได้ถึงเพียงนั้น หรือเห็นเหรียญทองเหรียญเงินสำคัญกว่าสิทธิที่จะร้องขอความเป็นธรรมเมื่อ ถูกละเมิด เมื่อถูกทำร้ายร่างกาย
พูดอย่างนี้ไม่ได้พิพากษาว่าโค้ชเช ผิด น้องก้อยถูก ฟังความแล้วค่อนไปทางที่เชื่อว่าน้องก้อยหย่อนยานไม่มีวินัยจนพ่ายแพ้ แต่มันคนละเรื่องกัน การลงโทษนักกีฬามีตั้งมากมายหลายวิธี ที่ไม่ต้องทำร้ายร่างกาย"
http://www.khaosod.co.th/view_newsonline.php?newsid=TVRRd05UWTVPREEyTmc9PQ%253D%253D§ionid
ภาพจากเพจ Voices of Siam