Skip to main content

ฉันเห็น I ฉันคิด โดย อดิศักดิ์  โกเมฆ

ฉันเห็น

ฉันคิด

14.00 น. / นั่งรถเก๋ง / เข้าซอยซอกแซก

/ แวะรับเพื่อนพี่ / มีคลองมากมาย /

พื้นที่ชุ่มน้ำ/ ต้นธูปฤาษี

 

วันนี้วันที่ 13/04/61 เป็นช่วงสงกรานต์ที่ไม่ได้กลับบ้านที่ลําปาง

ตื่นเต้นจัง จะได้ไปเที่ยวงานหนังใหญ่วัดขนอน ที่ราชบุรี...เย้

เอ๊ะ...ภูมิทัศน์ภาคกลางนี้มีพื้นที่ชุมน้ำเยอะเนอะ

ภาคเหนือไม่ค่อยเห็นมีอย่างนี้เลย

ดีใจจังที่ได้เห็นต้นธูปฤาษีก็มีเยอะ 

จะเอาไปทําอะไรได้บ้างน้า ?

เข้าเขตวัด / ต้นไม้ใหญ่ / ต้นยางใหญ่

ขนานถนน / ร่มเย็น / เข้างาน / วัดขนอน

/ คนมากมาย / เดินชมงาน / ตื่นตาตื่นใจ

/ พี่ๆสนุกสนาน / เดินดูของ / พวงกุญแจ

/ หนังแกะลายหนุมาน / พี่เขาซื้อเก็บไว้

/ อยากได้ / พี่ซื้อให้ / เดินไป / พี่ๆแวะ

workshop / ปั้นโอ่งเล็กๆ / ออกมาเดิน

คนเดียว / เข้าพิพิธภัณฑ์ / หนังใหญ่เก่า

แก่ / ถ่ายรูป / ซึ้งใจมรดกวัฒนธรรม

 

รู้เลยนะเนี้ย ว่าเขาเขตวัดแล้ว...เย็นเชียว

คิดถึงถนนเส้นลําพูน - เชียงใหม่ (สายเก่า) จัง

มีต้นยางใหญ่แบบนี้เลย เหมือนได้กลับบ้านยังไงไม่รู้แฮะ

นี่หรือวัดเก่าภาคกลาง ไ่ม่เหมือนวัดทางเหนือตรงไหนบ้างน้าาาาา

งานดูน่าตื่นเต้นจริงๆ

พี่จะซื้อพวกกุญแจหนังนี่เหรอครับ ?

อยากได้บ้างจุง...อะไรนะ พี่จะซื้อให้เหรอ...เย้ !!

มี workshop ด้วยอะ

ว้าวๆๆๆๆ  นี่หนังสัตว์จริงเหรอ นี่หนังเสือ หนังหมี หูวววว  หนังมันใหญ่จริงๆ

 

เดินออกมา / ท่าน้ำ/ สดชื่น / หาของกิน

/ เข้าตลาด / แลกเบี้ย / ทําจากดิน

/ มีหลายสี / แลกของกิน / ขนมจีน / ส้มตํา

/ เครปญี่ปุ่น / ฟ้าเริ่มมืด / ไปลานชม /

หาที่นั่ง / นั่งพื้น / ป้าใจดี / หนังสือพิมพ์

/ ขอบคุณครับ / ปูนั่ง / นึกถึงบ้าน

/ รอชมการแสดง / ถ่ายรูป

 

ซื้งใจพอละ ไปที่อื่นบ้างดีกว่า

ท่าน้ำเย็นจัง นี่หรือเมื่อก่อนคือท่าน้ำด่านขนอน

เริ่มเย็นละ รีปไปหาของกินดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันชมการแสดง

ต้องแลกเบี้ยก่อนเหรอครับ...แลกตรงไหนครับ...อ่อ ขอบคุณครับ

หูวววว น่ารักจัง เป็นดินอัดเม็ด ดินหลายสี

ดํา แดง ขาว เข้าใจคิดแฮะ เก็บไว้ซะหน่อยเป็นที่ระลึก

รสชาติอาหาร ของกิน เหมือนที่เหนือเลย คิดไปเองรึเปล่าน้าาาา

นั่งตรงนี้แหละ ดีนะที่เราใสกางเกงเลอะได้มา

เอาหนังสือพิมพ์ให้ผมเหรอ หูยยยยย ขอบคุณครับป้า ซึ้งน้ำตาจะไหล

คนใจดีเหมือนที่บ้านเลย

งานก็ดี คนก็น่ารัก happy

 

มืด / ก่อไฟ / ฟืนกะลา / ไฟอยู่หลังฉาก

/ พี่ๆชวนไปนั่งใกล้ๆ / ชมได้ใกล้ / คน

ออกมาแสดง / ผู้ชาย / ชุดแดง / จับหนัง

ใหญ่ 2 มือ / ขยับท่าทาง / จังหวะพูด /

จังหวะดนตรี / จังหวะแสดง / ว้าว ว้าว

ว้าว / เด็กออกมา / เชิดหนังตัวเล็ก / น่า

เอ็นดู / อิ่มใจ / ช่วงท้าย / หนังใหญ่ที่สุด

ในโลก / ชักรอก / จากต้นไม้ / หน้าฉาก

/ เชิดหนังใหญ่ที่สุด / ฉากสุดท้าย / จบ /

ประทับใจ

 

ไปนั่งใกล้ๆก็ได้จะได้ชมได้เต็มตา...เย้ !!

เขาว่าใช้ไฟธรรมชาติจะให้แสงที่มีมิติและสวยกว่าจริงรึเปล่าน้า

หูยยยย สวยจริง คนเมื่อก่อนเขาคงดูแบบนี้สินะ โรแมนติกจัง

คนแสดงออกมาแล้ว ตื่นเต้นๆ เขาเชิดหนังแบบนี้เหรอ ต้องใช้ศิลปะ

หลายแขนงนะ ทั้งดนตรี ขับร้อง ท่วงท่า ต้องผสานกันดีถึงจะทําได้ขนาดนี้

ดีจังเป็นบุญตาตัวข้ายิ่งนัก

โอ้ยยยย.....ตื่นตาประทับใจจริงๆ น้ำตาจะไหล

ได้เห็นการเชิดหนังใหญ่ที่ค่อนข้างจะเป็นแบบดั้งเดิม

แล้วถ้าจะให้เข้ากับยุคสมัยนี้ล่ะ มันจะเป็นอย่างไรนะ

ทําไมมีแต่ผู้ชายแสดง ผู้ชายเชิดแบบแข็งแรงแล้วถ้าเป็นผู้หญิง

กระเทย ทอม เพศที่ 3 ล่ะ จะเชิดอย่างไร  น่าสนุกและอยากดูจังเลย

ถ้าเปลี่ยนจากไฟธรรมชาติเป็นแสงประดิษฐ์หลายๆสีล่ะ มีการใช้ไฟ

หลายแบบเข้าช่วย โปรเจคเตอร์เข้าช่วย เช่นหนุมานปล่อยพลัง แล้วก็

มีแสงออกมาล่ะแล้วถ้ามันมีตัวละครอื่นนอกจากตัวละครในวรรณคดีล่ะ

ทั้งหมดที่คิดมันจะทําได้มั้ยหนอ

ผมอยากเอาไอเดียนี้ไปเล่าให้เขาฟังบ้างจังเลย บางทีผมอาจจะได้เห็น

การแสดงหนังใหญ่ที่ดูร่วมสมัยบ้างก็คงจะดีไม่น้อย

 

ช่วงสุดท้ายของงาน / พิธีกร / ประวัติพื้นที่ / ร.1

/ อพยพ / เชื้อสายไท-ยวน / ราชุบรี / เดินทางกลับ

/ บ๊ายบายวัดขนอน / นั่งรถ / 7-11 / ห้องน้ำ

 / ทางด่วน / ห้องพัก / ZZZ

 

อ่อ...มิน่าล่ะ ว่าแล้ว ทําไมพื้นที่นี้ คนที่นี่

อาหารที่นี่ถึงทําให้ผมนึกถึงบ้าน มันเป็นแบบนี้นี่เอง

ไหนลอง search หาซิ ว่าจริงมั้ย ขอหาข้อมูลเพิ่มเติมสักหน่อย

ข้อมูลตรงกับที่พิธีกรเล่าเลย...ดีจัง ได้ความรู้ใหม่

เล่าให้พี่ๆที่มาด้วยกันฟังดีว่า
ถึงห้องแล้ว สนุกจังเลยน้าาา

 

“ การพบเห็นสิ่งใหม่ นําไปสู่การคิด วิเคราะห์

 ตั้งคําถาม ตอบคําถาม จึงเกิดการเรียนรู้ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อดิศักดิ์  โกเมฆ อายุ 25 ปี

เป็นพนักงานประจำ

gooduhu@gmail.com

 

 

บล็อกของ Storytellers

Storytellers
          ความว่างเริ่มเข้ามาในหัวสมองเมื่อผมกลับมาจากการตกปลาได้สักพักหนึ่ง มันส่งเสียงบอกผมว่า “เห้ย!นายต้องหาอะไรทำได้แล้วนะ”พร้อมนึกขึ้นได้ว่า เรานัดคุยกับคุณตาไว้นี่ผมไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปบ้านคุณตา คุณตากำลังสานตะกร้าจากไม้ไผ่ไว้ใช้เองอยู่คุณตาเห็นผมด้วยท่าทางทีใจ รี
Storytellers
          เป็นค่ำคืนที่หัวถึงหมอนแล้วรู้สึกอีกทีคือตอนตื่น ผมตื่นมาอย่างตื่นเต้นเตรียมพร้อมที่จะเดินขึ้นไปดูทะเลหมอกแต่มองออกไปก็เจอแต่ความมืดมิดของค่ำคืนที่ไม่มีไฟฟ้าและก็ไม่เห็นจะมีใครตื่นมากับเรา ในใจตอนนั้นถามว่าให้เดินขึ้นไปคนเดียวกล้าไหม ก็คงตอบอย่างมั่นใจว่าไม่กล้า
Storytellers
          พระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าเหล่านกกาบินร้องกลับรังก็ได้เวลาที่เรากลับมาที่โรงเรียน เพื่อเตรียมทำกับข้าว ซึ่งก็มีออเดิร์ฟมาเสิร์ฟเราถึงที่ เป็นหัวปลีคลุกเคล้ากับเครื่องปรุง ทอดกรอบๆ พูดแล้วก็อยากทานอีก เพราะรสชาติมันช่างกลมกล่อมลงตัวเป็นอย่างมาก โดยแม่ครัวใหญ่ของอาห
Storytellers
          เรานั่งรอคุณครูซามารับประมาณเกือบๆ 2 ชม.เพราะวันนี้ทางโรงเรียนติดส่งแขกที่เข้ามาบริจาคสิ่งของ แล้วรถของคุณครูก็มาถึงเป็นรถโฟวิลยกสูงคันใหญ่ ที่ขับมาโดยเด็กหนุ่มหน้าตาอย่างกับบอยแบรนด์เกาหลี ผมสวัสดีทักทาย ในใจก็คิดว่าสงสัยครูซาคงให้ลูกศิษย์ขับรถมาแทน แต่ก็ไม่ใช่
Storytellers
          เสียงนาฬิกาปลุกปลุกผมให้ลุกจากที่นอนรีบไปอาบน้ำ ผมสะพายเป้ ออกจากบ้านด้วยอารมณ์เรียบเฉยต่างจากวันก่อนที่อยากไปมากอย่างสิ้นเชิง คงเป็นเพราะบรรยายกาศที่มีฝนตกปรอยๆ และข้อมูลการเดินทางที่มีน้อยมาก มันเลยทำให้ผมไม่ได้คาดหวังอะไรมากจากการเดินทางครั้งนี้ผมนัดเจอกับชาต
Storytellers
หลังจากจบกิจกรรมในวันแรกเราทุกคนต้องนอนค้างด้วยกันและเช้าวันรุ่งขึ้นผมต้องรีบแหกขี้ตาขับรถกลับบ้านเพื่อแต่งตัวไปทำงาน ในขณะที่เพื่อนๆคนอื่นเตรียมตัวออกเดินทางโดยตลอดการเดินทางเราจะใช้ “APP C –Site”เพื่อติดตามเรื่องราวของกันและกัน ความรู้สึกที่เราต้องนั่งหงอยๆทำงานอยู่หน้าคอมทั้งที่เพื่อนคนอื่นออก
Storytellers
          ชีวิตในเมืองเต็มไปด้วยความวุ่นวายเร่งรีบของใครคนหนึ่ง โดยไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วเขาต้องการอะไรจากเมืองกรุงแห่งนี้จนเลื่อนมือถือไปๆมาๆเจอโพสหนึ่ง “เปิดรับเยาวชนนักเล่าเรื่องที่สนใจจะไปเที่ยว!
Storytellers
ก่อนได้ไปลงพื้นที่ที่สะเนพ่องเราได้ไปค่ายนักเล่าเรื่องในที่อื่น(Storytellers in Journey) ที่มูลนิธฺเสฐียรโกเศศ-นาคะประทีปซึ่งทำให้เราได้เจอกับพี่ๆหลายๆคนและทุกๆคนน่ารักมาก แต่ในระยะเวลาที่เราได้อยู่ค่ายนั้นมันมีแค่ 2 วันคือวันที่7-8 พฤศจิกายน พ.ศ.2561 แล้วในตอนนั้นผมก็ยังมีโครงการของผมที่ยังต้องไ
Storytellers
บัติ-ใจ-สู้  สามคำที่อยากแนะนำตัวเองให้ทุกคนได้รู้จัก  “บัติ”  มาจากชื่อจริงชื่อ  สมบัติ  แก้วเนื้ออ่อน  “ใจ”  มาจากสิ่งที่เริ่มทำในชีวิตส่วนใหญ่มักเริ่มต้นมาจากความรู้สึกที่เกิดขึ้นผ่านใจ  ถ้าใจอยากทำ  ยังไงก็จะทำต่อไปจนสำเร็จให้ได้  ส่
Storytellers
ต่างคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า การเดินทางคือการซื้อประสบการณ์ที่ได้รับเงินทอนเป็นความสุข เป็นคำพูดที่มีความจริงเจือปนอยู่เป็นจำนวนมากแต่บางครั้งเงินทอนที่ได้รับอาจจะมาในรูปแบบที่โหดร้ายได้เหมือนกัน เพราะการเดินทางไปในแต่ละที่มักจะได้ประการณ์ที่ไม่เหมือนกัน และนี่ก็เป็นอีกประสบการณ์ที่ไม่รู้ว่า
Storytellers
          ผมได้เข้าร่วมโครงการ Storytellers in journey ซึ่งเป็นโครงการที่เปิดโอกาสให้ผมได้ออกเดินทางไปเรียนรู้อะไรใหม่ตามที่ต่างๆ และผมได้มีโอกาสเดินทางไปยังบ้านปลาบู่ จังหวัดหมาสารคาม เพื่อไปดูการจัดการธุรกิจแบบ Social Enterprise เพราะผมได้รู้มาว่าที่นั้นมีการทำธุรกิจแบบ