Skip to main content

ฉันเห็น I ฉันคิด โดย อดิศักดิ์  โกเมฆ

ฉันเห็น

ฉันคิด

14.00 น. / นั่งรถเก๋ง / เข้าซอยซอกแซก

/ แวะรับเพื่อนพี่ / มีคลองมากมาย /

พื้นที่ชุ่มน้ำ/ ต้นธูปฤาษี

 

วันนี้วันที่ 13/04/61 เป็นช่วงสงกรานต์ที่ไม่ได้กลับบ้านที่ลําปาง

ตื่นเต้นจัง จะได้ไปเที่ยวงานหนังใหญ่วัดขนอน ที่ราชบุรี...เย้

เอ๊ะ...ภูมิทัศน์ภาคกลางนี้มีพื้นที่ชุมน้ำเยอะเนอะ

ภาคเหนือไม่ค่อยเห็นมีอย่างนี้เลย

ดีใจจังที่ได้เห็นต้นธูปฤาษีก็มีเยอะ 

จะเอาไปทําอะไรได้บ้างน้า ?

เข้าเขตวัด / ต้นไม้ใหญ่ / ต้นยางใหญ่

ขนานถนน / ร่มเย็น / เข้างาน / วัดขนอน

/ คนมากมาย / เดินชมงาน / ตื่นตาตื่นใจ

/ พี่ๆสนุกสนาน / เดินดูของ / พวงกุญแจ

/ หนังแกะลายหนุมาน / พี่เขาซื้อเก็บไว้

/ อยากได้ / พี่ซื้อให้ / เดินไป / พี่ๆแวะ

workshop / ปั้นโอ่งเล็กๆ / ออกมาเดิน

คนเดียว / เข้าพิพิธภัณฑ์ / หนังใหญ่เก่า

แก่ / ถ่ายรูป / ซึ้งใจมรดกวัฒนธรรม

 

รู้เลยนะเนี้ย ว่าเขาเขตวัดแล้ว...เย็นเชียว

คิดถึงถนนเส้นลําพูน - เชียงใหม่ (สายเก่า) จัง

มีต้นยางใหญ่แบบนี้เลย เหมือนได้กลับบ้านยังไงไม่รู้แฮะ

นี่หรือวัดเก่าภาคกลาง ไ่ม่เหมือนวัดทางเหนือตรงไหนบ้างน้าาาาา

งานดูน่าตื่นเต้นจริงๆ

พี่จะซื้อพวกกุญแจหนังนี่เหรอครับ ?

อยากได้บ้างจุง...อะไรนะ พี่จะซื้อให้เหรอ...เย้ !!

มี workshop ด้วยอะ

ว้าวๆๆๆๆ  นี่หนังสัตว์จริงเหรอ นี่หนังเสือ หนังหมี หูวววว  หนังมันใหญ่จริงๆ

 

เดินออกมา / ท่าน้ำ/ สดชื่น / หาของกิน

/ เข้าตลาด / แลกเบี้ย / ทําจากดิน

/ มีหลายสี / แลกของกิน / ขนมจีน / ส้มตํา

/ เครปญี่ปุ่น / ฟ้าเริ่มมืด / ไปลานชม /

หาที่นั่ง / นั่งพื้น / ป้าใจดี / หนังสือพิมพ์

/ ขอบคุณครับ / ปูนั่ง / นึกถึงบ้าน

/ รอชมการแสดง / ถ่ายรูป

 

ซื้งใจพอละ ไปที่อื่นบ้างดีกว่า

ท่าน้ำเย็นจัง นี่หรือเมื่อก่อนคือท่าน้ำด่านขนอน

เริ่มเย็นละ รีปไปหาของกินดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันชมการแสดง

ต้องแลกเบี้ยก่อนเหรอครับ...แลกตรงไหนครับ...อ่อ ขอบคุณครับ

หูวววว น่ารักจัง เป็นดินอัดเม็ด ดินหลายสี

ดํา แดง ขาว เข้าใจคิดแฮะ เก็บไว้ซะหน่อยเป็นที่ระลึก

รสชาติอาหาร ของกิน เหมือนที่เหนือเลย คิดไปเองรึเปล่าน้าาาา

นั่งตรงนี้แหละ ดีนะที่เราใสกางเกงเลอะได้มา

เอาหนังสือพิมพ์ให้ผมเหรอ หูยยยยย ขอบคุณครับป้า ซึ้งน้ำตาจะไหล

คนใจดีเหมือนที่บ้านเลย

งานก็ดี คนก็น่ารัก happy

 

มืด / ก่อไฟ / ฟืนกะลา / ไฟอยู่หลังฉาก

/ พี่ๆชวนไปนั่งใกล้ๆ / ชมได้ใกล้ / คน

ออกมาแสดง / ผู้ชาย / ชุดแดง / จับหนัง

ใหญ่ 2 มือ / ขยับท่าทาง / จังหวะพูด /

จังหวะดนตรี / จังหวะแสดง / ว้าว ว้าว

ว้าว / เด็กออกมา / เชิดหนังตัวเล็ก / น่า

เอ็นดู / อิ่มใจ / ช่วงท้าย / หนังใหญ่ที่สุด

ในโลก / ชักรอก / จากต้นไม้ / หน้าฉาก

/ เชิดหนังใหญ่ที่สุด / ฉากสุดท้าย / จบ /

ประทับใจ

 

ไปนั่งใกล้ๆก็ได้จะได้ชมได้เต็มตา...เย้ !!

เขาว่าใช้ไฟธรรมชาติจะให้แสงที่มีมิติและสวยกว่าจริงรึเปล่าน้า

หูยยยย สวยจริง คนเมื่อก่อนเขาคงดูแบบนี้สินะ โรแมนติกจัง

คนแสดงออกมาแล้ว ตื่นเต้นๆ เขาเชิดหนังแบบนี้เหรอ ต้องใช้ศิลปะ

หลายแขนงนะ ทั้งดนตรี ขับร้อง ท่วงท่า ต้องผสานกันดีถึงจะทําได้ขนาดนี้

ดีจังเป็นบุญตาตัวข้ายิ่งนัก

โอ้ยยยย.....ตื่นตาประทับใจจริงๆ น้ำตาจะไหล

ได้เห็นการเชิดหนังใหญ่ที่ค่อนข้างจะเป็นแบบดั้งเดิม

แล้วถ้าจะให้เข้ากับยุคสมัยนี้ล่ะ มันจะเป็นอย่างไรนะ

ทําไมมีแต่ผู้ชายแสดง ผู้ชายเชิดแบบแข็งแรงแล้วถ้าเป็นผู้หญิง

กระเทย ทอม เพศที่ 3 ล่ะ จะเชิดอย่างไร  น่าสนุกและอยากดูจังเลย

ถ้าเปลี่ยนจากไฟธรรมชาติเป็นแสงประดิษฐ์หลายๆสีล่ะ มีการใช้ไฟ

หลายแบบเข้าช่วย โปรเจคเตอร์เข้าช่วย เช่นหนุมานปล่อยพลัง แล้วก็

มีแสงออกมาล่ะแล้วถ้ามันมีตัวละครอื่นนอกจากตัวละครในวรรณคดีล่ะ

ทั้งหมดที่คิดมันจะทําได้มั้ยหนอ

ผมอยากเอาไอเดียนี้ไปเล่าให้เขาฟังบ้างจังเลย บางทีผมอาจจะได้เห็น

การแสดงหนังใหญ่ที่ดูร่วมสมัยบ้างก็คงจะดีไม่น้อย

 

ช่วงสุดท้ายของงาน / พิธีกร / ประวัติพื้นที่ / ร.1

/ อพยพ / เชื้อสายไท-ยวน / ราชุบรี / เดินทางกลับ

/ บ๊ายบายวัดขนอน / นั่งรถ / 7-11 / ห้องน้ำ

 / ทางด่วน / ห้องพัก / ZZZ

 

อ่อ...มิน่าล่ะ ว่าแล้ว ทําไมพื้นที่นี้ คนที่นี่

อาหารที่นี่ถึงทําให้ผมนึกถึงบ้าน มันเป็นแบบนี้นี่เอง

ไหนลอง search หาซิ ว่าจริงมั้ย ขอหาข้อมูลเพิ่มเติมสักหน่อย

ข้อมูลตรงกับที่พิธีกรเล่าเลย...ดีจัง ได้ความรู้ใหม่

เล่าให้พี่ๆที่มาด้วยกันฟังดีว่า
ถึงห้องแล้ว สนุกจังเลยน้าาา

 

“ การพบเห็นสิ่งใหม่ นําไปสู่การคิด วิเคราะห์

 ตั้งคําถาม ตอบคําถาม จึงเกิดการเรียนรู้ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อดิศักดิ์  โกเมฆ อายุ 25 ปี

เป็นพนักงานประจำ

gooduhu@gmail.com

 

 

บล็อกของ Storytellers

Storytellers
 วันที่ 08/11/2018 – 09/11/2018 เวลา 3.53 น.
Storytellers
กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อว่า น้องสาว เธอได้เป็นหนึ่งใน 20 คน ที่โชคดีได้ออกเดินทางไปที่ต่างๆ แต่มีกฎว่าเลือกได้เพียงแค่ 1 ที่ น้องสาวเลือกสถานที่ไกลที่สุด เท่าที่จะไกลได้ ในการเดินทางน้องสาวจะต้องขึ้นยานไป โดยที่ในยานจะมีลูกเรือค่อยให้บริการ และลูกเรือคนนี้จะพูดทุกครั้งที่มีคนใหม่มา
Storytellers
ผมเป็นคนๆหนึ่งที่ชอบในความท้าทาย ชอบการหาประสบการณ์และรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อได้เจอสิ่งใหม่ๆ เด็กใต้คนหนึ่งที่เคยสุขสบายมาก่อนเที่ยวไหนก็ได้ที่อยากไป รู้สึกว่าปัจจัยต่างๆทำให้เราเกิดการเรียนรู้ด้วยตัวเองได้เป็นอย่างดี เพราะมีกำลังพอที่พาตัวเองไปสู่การเรียนรู้ที่มันหลากหลาย แต่รู้ไหมว่าเมื่อโช
Storytellers
ในยุคนี้มันคงถึงเวลาต้องยอมรับได้แล้ว ว่าการศึกษาที่ให้ผู้เรียนเป็นแค่ผู้ฟัง แล้วเอาผลคะแนนเป็นตัววัดนั้น ไม่สามารถใช้ได้กับทุกคนเสมอไปหรอก ผมเองก็เป็นคนหนึ่ง ที่เกรดไม่ได้ตีเอาซะเลย แต่เชื่อผมเถอะ ว่ามนุษย์ทุกคนเติบโตด้วยการเรียนรู้มากกว่าอายุอยู่แล้ว หลังจากได้ลงพื้นที่การเรียนรู้บนดอยไปแล้ว คำ
Storytellers
 หลังจากส่งบทความไปกับทาง Story tellers in journey ก็ไม่ได้สมหวังตั้งแต่แรกอย่างเพื่อนๆ ทั้ง 19 คนที่ได้ไป Workshop กันหรอก ฮ่าๆ แต่หลังจากนั้นก็มี G-mail เด้งมาจากพี่ตุ้ม จำได้ว่าตอนนั้นกำลังพรีเซ้นท์งานอยู่ ในวันที่ 5 พฤศจิกายน ว่ามีคนสละสิทธิ์ และให้เราได้ไปเข้าร่วมกิจกรรม และบังเอิญตรงที
Storytellers
 หลังจากจบทริปไปเชียงรายในครั้งนั้น ฉันพยายามนั่งครุ่นคิดอยู่นานว่าจะเขียน จะเล่าเรื่อง จะถ่ายทอดเรื่องราวอย่างไรให้คนที่ได้อ่านรู้สึกอินไปกับฉัน
Storytellers
ใครจะไปคิดว่าวันหนึ่ง เด็กสาวที่มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่จังหวัดใต้สุดสยาม จะกำลังมุ่งหน้าสู่ดินแดนเหนือสุดสยามอย่าง ‘เชียงราย’ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากราวกับฝันไป เพราะฉันเพิ่งตัดสินใจและเริ่มวางแผนได้เพียงในเวลาไม่ถึง 24 ชั่วโมงก่อนออกเดินทาง รู้ตัวอีกที ฉันก็กำลังนั่งรถทัวร์มุ่งหน้าสู่เชียงรายเสียแล้
Storytellers
 "นี่เป็นประสบการณ์ไปต่างจังหวัดเองครั้งแรกของผม" 
Storytellers
 “เอ๊ะ! มีอีเมลอะไรส่งมาที่กล่องข้อความ”       อีเมลฉบับนั้นมีใจความว่า “ยินดีด้วย คุณได้รับการคัดเลือกเป็น 1 ใน 21 ของโครงการ storytellers in journey”
Storytellers
      การออกเดินทางครั้งนี้ เราได้มีจุดหมายที่ ม่อนแสงดาว จังหวัดเชียงราย เรากำลังแบกเป้ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความคาดหวังอย่างเต็มเปี่ยมที่พร้อมจะเรียนรู้อย่างเต็มที่
Storytellers
ฉันเห็น I ฉันคิด โดย อดิศักดิ์  โกเมฆฉันเห็นฉันคิด
Storytellers
ศูนย์การเรียนที่ผมเรียนชื่อ ศูนย์การเรียนโจ๊ะมาโลลือหล่า ชื่อโรงเรียนของผมนั้นเป็นภาษาปกาเกอญอแปลเป็นภาษาไทยว่า“โรงเรียนวิถีชีวิต” โรงเรียนขอผมนั้นตั้งอยู่บนดอยที่หมู่บ้านสบลานซึ่งศูนย์การเรียนนั้นก็มีสิทธิเหมือนโรงเรียนสามารถออกวุฒิการศึกษาได้แต่มันมีสิ่งที่ไม่เหมือนโรงเรียนอยู่นั้นก็คือการจัดกา