ระบบแบบผลไม้เน่า

ในสังคมการแก่งแย่งกันแข่งขัน

เราเป็นมิตรสหายกันนั้นจริงหรือ

ในสังคมการขันแข่งเพื่อแย่งยื้อ

(เราจับมือกัน แค่มือ หรือมิใช่)

เช่นเดียวกันกับคำพร่ำบอกรัก

สงสัยนักรักนี้เป็นไฉน...

(มีหรือรัก...หล่นจากปากออกจากใจ)

ในสังคมการเฉือน เชือด อย่างเลือดเย็น

ในระบบแบบผลไม้เน่า

ณ ที่เราเป็นส่วนหนึ่งซึ่งเน่าเหม็น

มิอาจหนี มิอาจปลีก หลีก ละเว้น

เราเพียง เล่น ละครกันเพื่อตบตา

เพื่อช่วงชิงความเป็น หนึ่ง ให้ถึงที่

เพื่อจักมีเพียง ตัวกู คู่ดินฟ้า

เหนือมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดา

เป็นเทวาอยู่บนยอดพีรามิด

ฤามิใช่ธาตุแท้ของสังคม

ที่ สั่งสม วิญญาณดำ-อำมหิต

ตกผลึก...ความรู้สึกความนึกคิด

เป็นชีวิตไร้คุณค่าน่าชิงชัง

เป็นชีวิตที่ละม้ายคล้ายคลึงสัตว์

ที่ขบกัด เข่นฆ่า กันบ้าคลั่ง

ยามแย่งกัน ชิง ก้อนเนื้อเพื่อชีพยัง

เพียงลำพังตัวหนึ่งซึ่งชนะ

คือระบบสังคมเน่าที่เราอยู่

หล่อหลอมผู้-คนทุเรศ เหมือนเศษขยะ

ล่มสลายคุณค่าและสาระ

แม้ศาสนะก็วิปริตถูกบิดเบือน

ไม่เป็นไร หนี อย่างไรก็ไม่พ้น

ต้องอดทนทุกวงแวดความแปดเปื้อน

วันผลไม้-เน่าเป็นพิษ ปลิด ลงเกลื่อน

วัน ปี เดือน ผลิตผลดี-จักมีมา.

กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่