แด่ วนิดา ตันติวิทยาพิทักษ์ ผู้จากไป

โอ้ นางฟ้าของคนยากจากไปแล้ว
ดั่งดวงแก้วตกต้องแผ่นผา
จากไปไกลลิบลับไม่กลับมา
จากไปแล้วหนา...วนิดา คนดี

คนดีของคนยากของแผ่นดิน
ยุคทมิฬ รัฐ บรรษัท ทำบัดสี
ถืออำนาจอยุติธรรมคอยย่ำยี
ขยำขยี้คนจนปล้นทรัพยากร

สารพัดในนามของความผิด
ที่เขาคิดมากล่าวหามาถอดถอน
เพื่อขับไล่ไสส่งจากดงดอน
จากสิงขร จากน้ำฟ้า ป่าบรรพชน

ด้วยกฎหมายที่เขาตราขึ้นมาเอง
ใช้เป็นเหตุยำเยงทุกแห่งหน
ที่มาดหมายครอบครองเป็นของตน
ขับไล่คนเหมือนหมูหมาเหมือนกาไก่

เธอจึงเกิดขึ้นมาเพื่อต่อสู้
อยุติธรรมแด่ผู้ที่ยากไร้
ทั้งชีวิตอุทิศทั้งกายใจ
ควรกราบไหว้ควรเชิดชู ควรบูชา

โอ้ นางฟ้าของคนยากจากไปแล้ว
ดั่งดวงแก้วตกต้องแผ่นผา
จากไปแล้วคุณคนดี วนิดา
ต่อแต่นี้น้ำตา...คนยากไร้ ใครจะซับ.

7 ธันวาคม 2550
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่

ภาพประกอบจาก http://www.thaingo.org/man_ngo/mod.htm