ช่างเถิด
ถึงแม้ว่า
เขาจะดื่มตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมา
ตั้งแต่เช้าจนจรดเย็น
เพื่อบำบัดความเปล่าเปลี่ยวในหัวใจของเขา
ในยามที่ชีวิตของเขาตกต่ำ
ช่างเถิด
ถึงแม้ว่า
เขาจะแต่งตัวซอมซ่อด้วยเสื้อผ้าเก่าๆ
ท่ามกลางสายตาดูแคลนของผู้คน
ในสังคมที่ตัดสินกันด้วยเสื้อผ้าเครื่องแต่งตัว
ช่างเถิด
ถึงแม้ว่า
เขาจะไว้ผมยาวปล่อยหนวดเครารกรุงรัง
เหมือนคนบ้าที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับตัวเอง
และสิ่งแวดล้อม
ช่างเถิด
ถึงแม้ว่า
เขาจะไม่เหลือสถาบันและสถานภาพใดๆทางสังคม
มารับรอง ตีตรา คุณค่าความเป็นคนของเขา
เหมือนสมัยที่เขายังมีงานทำในตำแหน่งที่มีเกียรติ
มีเงินเดือนประจำจับจ่ายใช้สอยได้อย่างฟุ่มเฟือย
ช่างเถิด
ถึงแม้ว่า
คนที่เคยคบเขาในเวลาที่เขามีผลประโยชน์
จะพากันเลิกคบค้าสมาคมกับเขา
เพราะชีวิตที่ตกต่ำของเขา...
ไม่เหลือผลประโยชน์ใดๆให้ใครได้เก็บเกี่ยวอีก
ช่างเถิด
ถึงแม้ว่า
คนที่เคยคบเขาเพราะเขามีความรื่นรมย์ในชีวิต
จะพากันเลิกคบค้าสมาคมกับเขา
เพราะเขาไม่มีเงิน...ซื้อความรื่นรมย์ใดๆในชีวิต
เพลิดเพลินกับใครได้อีก
ช่างเถิด
คนเรารักจะคบกันด้วยเหตุใด
เมื่อเหตุแห่งรักนั้นหมดสิ้น
ความรักย่อมหมดสิ้นไปด้วยเป็นธรรมดา
แต่สำหรับฉัน...
ที่รักตัวตนความเป็นคนใจดีมีเมตตาของเขา
ไม่ว่าชีวิตของเขาจะรุ่งเรือง
มีแต่ผู้คนห้อมล้อมยกย่องสรรเสริญ
หรือตกต่ำมีแต่ผู้คนเบือนหน้าหนี
และแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นเวลาพบปะเขา
ดังที่เขากำลังประสบอยู่ในทุกวันนี้
แต่ฉันก็ยังรักและเคารพเขา
เหมือนอย่างที่เคยรักและเคารพเขามาตลอดชีวิต
ใช่
เพราะฉันไม่ได้รักคุณสมบัติภายนอกของเขา
แต่ฉันรักตัวตนความเป็นมนุษย์ของเขา
ที่เป็นคนดีมีคุณธรรมโดยอุปนิสัย
ความรักและเคารพของฉันที่มีต่อเขา
จึงไม่เคยเสื่อมคลาย...
ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นคนไม่ค่อยดี
แต่ฉันก็เลือกที่จะรักและเคารพคนดี
คนดีที่เราได้พบปะแล้ว
ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยในชีวิต.
21 พฤศจิกายน 2554 - 19 มกราคม 2555
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่