แสงดาว ศรัทธามั่น: * I AM AN UD - AD MAN !

 

 

                            “  kasian ”

 

I  am  an  ud – ad   man.

Living    in  ud – ad   Thailand.

I  wonder  why  it  is  so.

 

    Maybe   because  the   general  tell  me  to  go.

 

    I  am  an  ud – ad  man.

He  says   I  don ’t  own  this  land.

It   I’s  alright   if  I  agree  with  him.

Otherwise   my  future   looks  dim.

 

     I  am  an  ud – ad  man.

He  wishes  to  kick  me  out  of  this  land.

Simply   because  I  think   otherwise.

 

   And  he  says  that  isn ’t   right.

 

       I  am  an  ud – ad  man.

Born  and  grow  up  in  ud – ad   land.

It ’s  the  land  of the  free.

So  long  as  you  don’t  talk,  hear   and  see.

 

   This  is  the  ud  -  ad  land.

Bear  it  if  you  can.

Here  love  is   compulsory.

And  hatred    is  given   freely.

 

   Long  live  ud  -  ad – ness!

 

Think   otherwise  and  you   might  be  dead.

Ud – ad  is   uniquely   Thai.

   Freedom   is  a  foreign  vice.

 

* ( งานเขียน ของ “อาจารย์  เกษียร  เตชะพีระ”  เขียนลงใน  Blogazine “ประชาไท” …20  มีนาคม   2013  - 03 . 14 )

 

 

 

    หมายเหตุ :  อ่านแล้วอยากแปล เพราะชอบ  จึงขออนุญาต อาจารย์แปล  งานเขียน (บทกวี ของอาจารย์)  มา ณ ที่นี้ด้วย …คงอาจจะผิดเพี้ยนไปบ้าง ด้วยข้าพระพุทธเจ้า แปลเป็นภาษากวี ตามสไตล์ ของข้าพระพุทธเจ้าเอง และด้วยความอ่อนด้อยในด้านภาษาปะกิต ของข้าพระพุทธเจ้า

 

         … ถ้าจะให้ดี ต้องขอความกรุณา “อาจารย์ เกษียร  เตชะพีระ” แปลให้พวกเราสาธารณชน ฟัง อ่านดูอีกที!

 

             - - -  ค ว ร  - ไม่ – ควร –แล้ว – แต่  - จัก  - โปรด – พ่ะ  - ย่ะ – ฮัฟฟ์.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

                  ข้า คือ  ค น  ที่ แ ส น ที่ จะ  อึ ด อั ด

                @   ข้า   เป็น มนุษย์ ที่  แ ส น จะ อึ ด อั ด

ดำรงชีวิต อยู่ใน  “ ประเทศ อึ ด อั ด ไ ท ย” !

ข้า ก็ ฉงนฉงาย ใจ ว่า …ไยจึงเป็นเช่นนั้น?

อืออมม์  … อาจเป็นเพราะว่า ท่านนายพลผู้ยิ่งใหญ่ ตวาด

-        - -  ต วา ด  บอกให้ เฉดหัว ข้าออกไป

 

           @   ข้า เป็นผู้ชายที่รู้สึกว่า ข้าอึดอัด

นายพล บอกว่า …ข้ามิใช่เจ้าของดินแดนแห่งนี้

อืออม์ … มันอาจจะใช่   ถ้าข้ายอมปรองดอง เห็นด้วยกับเขา

          มิเช่นนั้น อนาคตของข้า จักต้อง ริบหรี่ มืดมนอนทกาล

 

               @  ข้า เป็นคนที่โคตรแสนจะอึดอัด

ก้อ  เค้า อีกนั่น แระ

ที่ต้องการ  เ ตะ โ ด่ ง  ข้า  ออกไปจากดินแดนแห่งนี้

โอ้… ช่างแสนจะปฏิบัติการ ได้ง่ายดาย ซะ เหลือเกิน

-        - -  ด้วยเพราะ ข้า คิดแตกต่างจากเขา

เขา จึงตวาดว่า…ที่ข้าคิดเห็นเช่นนั้น   ไ ม่ ถู ก ต้ อ ง!

 

          @  ข้า  คือคนที่แสนจะอึดอัดอั้นตันใจ

ที่ได้ กำเนิด  และ เติบโต  ในดินแดนที่  อึ ด อั ด  แห่งนี้!

 

             … มัน จักเป็นดินแดน ที่มี   อิ ส ระ ภา พ    เ ส รี ภา พ

ตราบเท่าที่ เ จ้า ได้  หุ บ  ปา ก ,  อุดหู   และ  บ อ ด ใ บ้

 

             @  นี่คือ ดิ น แ ด น ที่ แ ส น จะ อึ ด อั ด

อดทน  ทนอด เอาไว้…

ถ้า เจ้า สามารถ ทำได้

ความรัก ที่นี่ … แบบนี้

จึงเป็นสิ่งจำเป็นที่เจ้าจัก ต้อง สนับสนุน ยินยอม แบกรับ ทำตาม

แล้ว  ความน่ารังเกียจ ชิงชัง ที่มีต่อเจ้า

-        - -  ก็จักได้รับการอภัย และ มอบอิสรเสรีให้ ฟรีๆ  (  “พี่นี้มีแต่ให้”)

 

อย่าง…

  “จุงเบย”

  …”บ่อง ต๊ง !”

 

   @   ความ อึด อัด อั้น ตัน ใจ     จ ง เ จ ริ ญ !

         ท ว่า … เมื่อใด หากเจ้าคิดเป็นอื่น

         ค วา ม ตา ย  จักต้องมาเยือนเจ้าอย่าง สวยสด งดงาม!

 

               - - -   โ อ … ช่างสุดแสนวิเศษ เป็นหนึ่งเดียวกันนัก

“ประเทศ อึ ด อั ด ไ ท ย แ ล น ด์ แ ด น ฮิ ฮิ … ฮึ่ม  ฮึ่ม ! แห่งนี้!

         . . .  จ ง จำ เอา ไ ว้

                      “อิสรภาพ  เสรีภาพ”

-       - -  คือ ความชั่วร้าย  เสนียด จังไร…

-       ที่ พวก เจ้า รับเอามาจาก  ต่าง ประ เท ศ @

 

ราตรีดื่นดึกอันมืดดำ : ๒๒  มีนาคม ๒๕๕๖

ฤดูร้อนตับแตก :  ราบสูง หว่าง ดอยเหนือ

ประเทศล้านนาอิสระ ,  เจียงใหม่.

 

 

ในห้วงคำนึงขบถโรม๊านซ์ ::: เสียงประชาชน

 

{ (  กลอนลูกทุ่งกรุงไท    )  }
@ “ประชาธิปไตย “  ก็คือ  “ ประชาธิปไตย “
“ ประชาชน “ เรา  ต้องเป็นใหญ่ ในชีวิต
“เผด็จการ” ที่เป็น “ธรรม” หรือ  หรือ พึงอย่าคิด
ขำ… ขรรรม … ล้วนดัดจริต อำมหิต มิผ่องอำไพ